Her gece, uykular yeni düþlere gebedir hiç olmadýðý kadar. Bir seri halinde devam etmez rüyalar. Bazen bir kâbustur gördüðümüz bazen görmeye doyamadýðýmýz eþsiz bir peri masalý, bazense hatýrlamayýz bile uyandýðýmýzda.

Ve her yeni gün yeni baþlangýçlar sunar bize: Bazen altýn bir tepsi içinde bazen de yakýcý bir kor sýcaklýðýnda…

Sevdiðimiz birinden bize yansýyan tek bir kelime bile anlam yüklüdür, güzellikler katarken. Ne parayla ölçülür mutluluk ne de somut bir göstergesi ya da dayanaðý vardýr. Ruhu okþarken duyumsadýðýmýz hoþluklar yeri gelir tek bir bakýþ bile teselli verir. Adeta iz düþümüdür hislerin, adeta mimarýdýr gönüldeki kubbenin.

Resmi yoktur mutluluðun, izahý da yoktur ama aynasýdýr yansýmalarýmýzýn, yansýttýklarýmýzýn, duyumsadýklarýmýzýn…

An gelir; kelimelerin gücü tükenir bu duygunun geri bildirimine. Sýcacýk bir yemeðin hoþ kokusu gibi iz býrakýr.

Zaman zaman tezahürü gecikir. Kitlenir coþkumuz boðazýmýzda. Zor olan mutlu olmak deðil, sahip olduklarýmýzla yetinmeyi bilip, doyuma ulaþmaktýr.

Anlýk bir yýkým kalýcý gelebilirken ve kelimelerden, hissiyattan yansýyan bir harabe görünümü çizerken, bir anda yeni bir bina da inþa edebiliriz: Beklenmedik bir þekilde ve küçük mucizeler sayesinde. Ýnsanoðlu da mucizelere vakýf olabilir yeri geldi mi… Ne deniz ortadan ikiye ayrýlacak ne de fýrtýna sonrasý güneþi doðduracak gücümüz olacaktýr ama içimizde sakladýðýmýz hazinenin kalýntýlarýdýr bizi selamete kavuþturan.

Mutluluk,  bir keþiftir; yeniden doðmak gibi.

Mutluluk, bir amaçtýr bizi hedefe taþýyan.

Mutluluk bir insandýr; sevip, tarafýndan sevildiðimiz.

Mutluluk, bir kývýlcýmdýr, ateþinde ýsýndýðýmýz.

Mutluluk, barýþýk olmaktýr kendimizle her ne kadar bizimle barýþýk olmayanlar olsa da…

Mutluluk, KDV’si ile bize kat ve kat geri dönen bir kazançtýr.

Mutluluk, kazanýmlarýmýzdan kayýplarýmýzý düþtükten sonra, bize geri kalan net kardýr: Týpký basit bir muhasebe hesabý gibi.

Mutluluk, aritmetiktir: Sevgi ve iyi niyetin toplamýnýn yansýttýðý.

Mutluluk, hayata dört elle sarýlmaktýr ara ara iteklensek de…

Mutluluk, yetinmeyi bilmektir: Yaðan yaðmurda ýslanmayý kar sayýp, þemsiyesiz dolaþmak gibi…

Mutluluk, yürek iþidir: Ýçine nifak, haset ve art niyet sokmadan.

Mutluluk, dost olmaktýr sevdiklerimizle: Gerçek anlamda ama. Yalan, riya ve arayýcý olmadan.

Mutluluk, aþktýr: Karþýlýksýz olsa bile zaman zaman.

Mutluluk, sevginin ikiz kardeþidir, nefretin ise düþmaný.

Ve mutluluk, iyi yüreklerin hakkýdýr…

Ne yazýk ki; mutluluk, herkesin harcý deðildir. Zira karanlýk yürekler mutlu deðildir sadece kandýrýrlar kendilerini ve etraftakileri, mutlu olduklarýna dair. Aslýnda onlara gereken, temiz bir vicdandýr, bulmalarý ise zordur. Vicdan, yoldaþtýr mutluluða. Vicdansýz gönüller hak etmez mutluluðu kolay kolay.

Ve mutluluk, kendi ocaðýmýzda yetiþir, baþkalarýnýn bahçesinde deðil. (Douglas Ferrold)