güneşi söküp aldılar içimden
neşterle kazıyorlar aydınlığımı
zaman kısır bir mimli şimdi
doğacak hiç bir güne isim veremeden
sığmadığım çukurlarda üstüme toprak atıyorum
milyon cellatların iştahını eşeliyor derin yaram
tanıdık bir pençenin sonrasında
teneşir sessizliğinde
unutulmuş yerlede önemsiz bir adreste gizli
kendi elimle
kendimi ya/saklamış gibi duruyorum


barışı söküp aldılar içimden
hislerimde eksen kayması
her şey büsbütün sevincin izleri yok ediyor
daralan göğsümde çoğalıyor uçurum resimleri
avazımdan sızıyor
eşkiya kılıklı bir adamın ten tütsüsü
dişlerimin arasında kekremiş yürek kalıntıları
avuçlarımda kaybolan çocukların
saç kokusu


dünyamı söküp aldılar içimden
her sabah dilim kilitli
gördüğüm her şeyden bahane arıyorum
bir isyanı besliyorum koynumda bebek gibi
ne aşkın gülen yüzü umrumda
ne de masal kuşlarının tılsımı
kilometrelerce uzaktayım herşeyden
çürüyen bir elmadan başka tanığım yok
yaşımda yaşamımda
kanıtsız failsiz şahitsiz
dünyamı söküp aldılar içimden



Faruk Civelek

( Güneşi Söküp Aldılar İçimden başlıklı yazı FarukCİVELEK tarafından 25.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.