biliyor musun mira
baþka bir yeminle saklanmak isterdim
melek yüreðine
yaþam kavgasýna hürriyet özlemimi de eklemek isterdim meselâ
yýlan ve yalanýn iðrençliðine kabarsa da içim bu aralar
tek tesellim belleyerek
sýmsýký sarýlýrdým saçýnýn siyahýna
zaman herþeyin ilâcý diyorlar da
ne büyük yanýlgýymýþ insanlarýn dilinde
seni unutturacak hiç bir güç yokmuþ mira

her gece rüyalarýmdan yine o çocuk yüzünle geçiyorsun
sanki herþey gerçeðe dem vuruyor
bakýyorsun
ben karadeniz kadar hýrçýn ve kasvetli
sen marmara gibi masmavi duvaðýnla öylece
canevime döküyorsun kararsýzlýðýný
ben yine de
sana kucak açmýþ
umut kapýlarýnda büyütüyorum yalnýzlýðýmý

sen olmadan
hiç bir güzel güne hazýrlamadým kendimi
varolduðun kadar çok
olmadýðýn kadar da yoktum
her vedâda sana yeniden meftun düþerek
her gidiþe yeniden sana uzanan kollarým yol oldu
sen bana yetiþemediðin kadar
ben de sana geç kalsam da
þüküre açýlan dudaklarýma ilk senin adýný sürüyorum
bu cýlýz saltanatýmda gönül ortaðýmsýn halâ
en masum dileklerimle seni bekliyorum

ah mira
anlatamam sana
kaç kadehin kenarýna iz býraktým seni
kaç türkünün bozlaðýna yakýþtýrdým
ve kaç þiiri örttüm üstüne
dillenen sensin hep yeminlerimde
dinlenen de
artýrarak ebcet hesaplarýna yatýrýyorum seni
gülistan yüzüne dokunmadan ölmeyeceðim gibi mira
çatal yüreðimin gül’ü gülþeni

Faruk Civelek