Düne kadar ölmekti,

toprakla bütün bir ruh yürüyüþü kaldýrýmlarda

tozlu bir sevmekti düne kadar

ama bugün deðil

martýlar

ve ölçüsünü aþmýþ bir tualde deniz

tuzu firuze parmaklarýnda sevgilim,

tertemiz

çok uzak bir yolu anlatýyor rüzgâr

sefere çýkmýþ çocuklar gibi,

yenilmekte de olsa bahar, dinmekte de olsa bahar

kýþ çoktan geçti ya, sessizlik

vapurlar kalkmýyor

kaybolmuþ köpükler bu sahilde,

açmýyor tomurcuklar

bir mektubun yazýlasý var

hafif yatýk ve aþka inançlý mavisiyle

bir mektubun hafif yakýlasý var,

kül siyahý bu bekleyiþi anlatmak için

üstelik engel olmuyor masasýzlýk ve taburesizlik

bir bardak çayý yudumlamak yetiyor

kaþýðý bir kenarda, matematiðinden kurtulmuþ þeker

dimdik ayakta bir sevgili gibi

uyuyor uzaktaki fener

hangi peronu iþgal etsem

ya da hangi numaralý otobüse yanlýþ binsem de

düþsem senin topraklarýna

ufak bir çocuðun elinden kaçýrdýðý

sapsarý bir balon gibi mesela

üstelikte bavulunu toplanmamýþ bir heyecanla

geçmiþe dönsem, gençliðime dönsem

ellerinin harfleri için

ve topuklarýnýn yankýsý kulaklarýmda

dudaklarýmýn camdaki izi gibi

seni özlemeye sitemler etsem

düþler

ve ölçüsünü aþmýþ tualde biz

aþk firuze ruhumuzda sevgilim

tertemiz…