Geceydi Gözlerinden Terkederken Mevsimleri
Seni anlatırdı gece masalları
Gerdanıma sarılırdı beyaz ölümler
Hazin gidişler kalırdı bana
Kafir bir aşkın son vedasında
Susturulamayan sessizlik olurdu
Siyah geceli ağlayışlarım
Duyulmazdı...
Nefesim, ürkek bir ceylanın
Titreyen soluğuydu
...
Bekçiydim savruk yollarında
Unutulmamış mavi heyecanlarım vardı
Unutkan heveslerim
Geceyi yarardı sızılı sevdalarım
Teninde, ezgilerimi ıslıklardım
Yalnızdım, yalanlaştım
Biraz daha yaklaştım
Fırtınasız umutlarıma
Mutluluklar sakladım
Sızılı düşler avlusunda
Hüznümü doğurdu
Esmer buğulu kirpiklerim
Genç kız çığlıklarımın
Dokunuşlarına gömüldü
Vurgun yemiş asi mevsimlerim
...
Bir şehri daha kirletti aşk
Ağlaklaştı çocuklar
Umutları aksak
Lisansız yarınları
Yine de kabul buyurdum ayrılığı
...
Yağmurlardan geriye kalan
Baharı besteledi
Düşürürken son damlasını
Saçlarından doğan güneş
Akşamlarca kucakladım
Ayrılık tenli hazan gülüşlerini
Ellerinden,
Umutsuz keder artıkları topladım
Yazgısını inkar ediyordu
Yokluğunda bir ben daha doğururken
Gözlerinden ışıldayan sis bulutları
...
O gözler ki kırık
Savruk kendi ömrüne
Avuçlarımda,
Dalgın cüsseli bir yalnızlık
Ve geceydi
Gözlerinden terkettim tüm mevsimleri
Şimdi
Parmakuçlarımda dağılırken ayrılık
Anladım ki
Bir kenti yeniden sevme vakti
Gökçe Üstündağ & Irmak Eriş
Ekim / 2012
(
Geceydi Gözlerinden Terkederken Mevsimleri başlıklı yazı
G ö k ç é ! tarafından
12.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
