Anlamsýzlýðýn dokunuþunda saklýydý hicret akþamlarý:

Aksaný kayýp bir lehçenin ilk imgesinde…

Kanýksamam kadar beyhude olsa da,

Addedilenin çok çok ötesinde.

Kimliksiz bir rabýtada gizli, pervasýzlýðýn ümmet bildiði

O telaffuzu imkânsýz ve inkârsýz bir reçetede

Nakþeden bir iklimdi adeta.

Töhmet altýnda bir yýlgý

Belki de savruk, kýrpýk yýldýzlarýn kayýp rotasý.

Adsýz anlamsýzlýðýn perde çektiði,

Nahoþ bir kabullenilmiþken ölüm

Ve zikrettiði her ismin çok ama çok gerisinde.

Kayýp bir gölge kadar demli o yalýtýlmýþlýk;

Ýzbelerde sýðýnak bellediðim metruk bir sancýnýn

En kuytusunda.

Adeta tekil bir alfabe yine o pervasýz yalnýzlýk,

Zinciri kýrmak kadar

Tahakkümperver bir var oluþ…

Anlýk hitabetlerin, sanrý yüklü güdümü

Kadar ayrýk bir betimleme, nazarýnda hicaba

Dönük gökyüzünün hüzne meyletmiþ þafaðýnda

Göz kýrpan üç beþ kýrpýk yýldýz.

Gündönümü, yýldönümü

Belki de seyri döngüye teðet yüz görümü.

Yoksa aþkýn izdüþümü mü de,

Kerameti yýðýlý yürekte.

Hoþnutluðun mucizevî týnýsýnda seðirten

Üç beþ sefil tümce kadar yeknesak,

Sükûtu hayale uðramýþ bir gönlün yüz sürdüðü

O döngüde, kýrýlgan bir zihniyetin muafiyeti.

Kýdemli sancýlarýn hüküm sürdüðü,

Belki de ölüme dönük yüzümün izlek bildiði:

Gýyabýnda iz sürdüðü,

Sokulgan, alabildiðine kýrýlgan

Yine de duraðan zaman zaman.

Mecali yitik, aþký rahmet bilip

Hanidir kýrgýnlýðýný yok sayýp

V eþiðinde mahremiyetin, tehir edip de

Devingen ruhun eþkâline yenik düþüp.

Güdümünde garbý yön bilip,

Alabildiðine yüzü mihraba dönük.

Hutbelere sýðdýrdýðým fýsýltýlarýmda yanarken

Bu kor, hele ki esir düþmüþken aþk pazarýna

Kýyama durduðum bir þarkýnýn ilk ve tek hecesi:

Bin bir yenilgiye doyamadan yitip gitti, de ardýmdan.

Gafletin yüksündüðü tek bir imge saklý idi,

Sadece tek bir imge:

Nazire etse de adsýz ahkâmlar nispet edercesine

Hayra alamet idi belki de gördüðü her düþ:

Bir serzeniþ, bir beyanat, bir yok oluþ,

Güdümlü bir yalnýzlýk sýradanlýðýn gölgesinde,

Seðirtirken bir heceden diðerine:

Sýðýntý bir kelime olmaktan çok öte:

Aþk sadece aþk dese de tekelinde;

Arzýnda her bir hücresinde gizil tanýklýðý evrenin:

Gýybet yüklü ne çok tahakküm

Ser sefil o heyula var oluþ

Süt liman koca bir ömür

Rüzgârla savrulmuþ çok öncesinde

Hakkaniyet ise razý geldiðim

Son bildiðim hangi kimlikte gizli kim bilir,

Sanrýlarýn gölgesinde bir tezahürat

Vara yoða biçilen deðer kadar manidar.

Ne ruhsuz ne nüktedan,

Ne son verdiðim ne de baþa erdiðim

Belki bir yüklem kayýp bir cümlenin nazarýnda

Kim ise kayýp, sýrnaþýk bir imge iken

Teðet geçen ömre:

Konuþlandýðým kaçýncý cümle kim bilir,

Bir ömre bedel oysa aþk

Ýçinde saklý olsa da nice tahakküm.