Ýtiraf ediyorum; kötü hem de çok kötü bir oyuncuyum. Dahasý hür irademle yapýyorum bu itirafý. Anlayacaðýnýz kimse kafama silah filan da dayamadý, üstelik mahkeme salonunda ifade verirken de yapmadým bu itirafý. Herhalde adli bir suç iþlemiþ olsaydým, bu yeteneksizliðimle, kesinlikle aðýr bir cezaya çarptýrýlýrdým.

Þaka bir yana, az iþ açmadý baþýma hani bu eksik yönüm. Çok kere cezalandýrýldým ömrüm boyunca ve yalnýz kalmama da mal oldu sayýsýz kere.

Beceremedim gitti farklý bir role bürünmeyi. Konservatuar seçmelerinde büyük ihtimalle sonuncu olur ve kapý dýþarý edilirdim.

Nasýl þaþýyorum yüze gülüp arkadan konuþanlara. Kocaman bir ‘’aferin’’onlara her kimse ve her nerdeyseler. Sayýlarý da azýmsanmayacak kadar çok üstelik.

Gerçekçi olmak gerekirse, azýcýk da olsa rol yeteneði gerekebilmekte özellikle de iþ hayatýnda ve sosyal yaþamda. ‘’Mültefit’’kelimesiyle eþ deðer tutabiliriz bunu. Dengeleri korumak, düzeni ve hiyerarþiyi saðlamak adýna da oldukça gerekli. Ýþte, tam da kaybettiðim nokta…

Sayýsýz olayla ve muhtelif insanla oldukça çatýþtým bu konu yüzünden. Bir de hakkaniyet duygusu girdi mi iþin içinde, sonuç akýllara zarar. Az hakkým yenmemiþtir hani muhalif ve realist yapým yüzünden.

Net, doðal olmak pek de hoþ karþýlanmýyor her ne hikmetse.Hele ki; bankacýlýk, finans gibi ciddi disiplin gerektiren sektörlerde bu tip davranýþlara hiç mi hiç mahal verilmemekte. Ýþinizi istediðiniz kadar doðru, düzgün yapsanýz da yeterli gelmemekte. Öyle ki; yadýrganmak oldukça olasý. En azýndan iyi niyetiniz kolalýkla suiistimal edilebilmekte. Ýstemediðiniz kadar iþ yükü yýkýlabilir ya da kolaylýkla kullanabilirsiniz özellikle iþ hacmi açýsýndan ya da beþeri iliþkilerinizde.

Ya beyazýmdýr ya da siyah. Ne zaman ki gri olmaya kalktým, kendime olan saygýmdan taviz veriyorum. Allah’tan her þeye raðmen, içimde sürekli yeþeren bitmek bilmez bir sevme yetisi var da, insanlarý sevip, sayýp, deðer vermeye meyilliyim her an.

Çocukluðumdan bu yana hep böyle oldum. Her ne kadar çatlaklar olsa da binamda, temelin saðlam olmasý oldukça iþe yarýyor. Birkaç rötuþla, çatlaklarý onarmak olasý, her ne kadar bilsem de neresi rötuþlu ya da deðil.

Hayatým boyunca yalana da asla itibar etmedim. Ne yazýk ki bunun erbabý sayýsýz insan da tanýmadým deðil hani… Özellikle son birkaç yýl zarfýnda oldukça deneyim sahibi oldum bu tip insanlar konusunda. Öyle ki; yaþadýklarým ve gözlemlediklerim sayesinde kapsamlý bir tez hazýrlayabilirim, üstüne üstük yaþadýklarý kiþilik bozukluklarý üzerine ahkâm kesip, doktoramý bile alabilirim.

Sonuç itibariyle oldukça tahribat aldým, tamamen bir kentsel dönüþüm yaþýyorum ruhumda. Ayrýntýlar bende kalsýn… Diðer taraftan çok merak ediyorum, kendileriyle nasýl barýþýk olduklarý konusunda. Ta okul yýllarýmdan bugüne uzanan bir süreç yaþadýklarým. Dolayýsýyla da çözemedim gitti insan denen mefhumu. Bencil egolarýný daha da mutlu etmek ve fani hevesler uðruna nasýl da ödün vermekteler hem kiþiliklerinden hem de insanlýklarýndan…

Artýk eminim ki; kötülük de bir sanat ve yalancýlýk da ayrý bir branþ. Rol yeteneði ise baþlý baþýna bir meslek. Sonuçta hep kaybeden olmak ise ayrý bir hüsran…

Diyebiliriz ki; hayat baþlý baþýna bir oyun sahasý: Kazanan ve kaybedenlerden mükellef. Ve sonuç: Koca bir fiyasko zira kazanan baþtan belli. Anlayacaðýnýz her an bir þike ihtimali var. Durum da böyle olunca; oyun oynamak istemiyor insan.

Ama ne yazýk ki; yadsýnamaz bir kural aslýnda tüm bunlar. Sirkülâsyon devam ederken, geri planda ne kadar kalsanýz da, eninde sonunda figüran olarak oyuna dâhil edilmektesiniz. Düþünsenize; rol yeteneði olmayan bir figüran bir anda baþrolde bulabilmekte kendini. Motivasyon, neþe, galibiyet duygularý ise iyice örselenmekte bu þartlar altýnda.

Hal böyleyken, tek gereken evrim geçirip farklý rollere bürünmek. Mümkün mü: Asla hayýr. Belki de tek gereken; umut etmek en azýndan insanlarýn rollerinden arýnmalarýný bekleyip, kendi dünyanýzda kendi kurallarýnýzla oynamak. Her halükarda bu oyunda kaybetme ihtimali yok zira kurallarý ihlal edecek kimse de yok sizden baþka…