Muðlak bir coþkunun kayýp künyesi asýlý ruhumun zindanlarýndan firar etti edecek yeminlerim ve evrenin arz ettiði sözcükler diken misali saplanan gel gör ki: kalemi ne zaman alsam elime dingin bir ruha tekabül edebilmenin verdiði huzur ve dirayeti saklý tutmakla mükellefim.

Zamlý tarifesi zanlarýn aþka koþan peþin hükümlü yarýnlarýn ve iptal edilesi beynimin ölgün gri hücreleri ne zamanki aþk girse kanýma.

Miadý dolmuþ seferi gölgeler.

Miladi takvimi yerle yeksan eden hicreti sevginin:

Bozkýrlarýnda coðrafyanýn bozguna uðradýðý kadar hayallerin bonkör sevdalarýn merdiven altý özlemine çentik attýðý kadar yüreðin…

Zinhar kölesiyim sözcüklerin.

Beyhude iklimlerin seferi hükmü ve zemheride doðan güneþin ýsýtmayan solgun yüzü ve evet, mevsimlerden bahar ve iþte ruhumu d/aðlayan yankýlarý duyulmasa bile bu amansýz gidiþatýn.

Bir öyküm yok sadece.

Öykülere serili yürek alfabesi.

Bir tek þiir yetmez elbette lakin yaz, yaz, nereye varýr ki yüreðin amblemi kalemi ve neye yarar yazdýkça uzayan hüzün listem?

Ben Þems’im.

Ben pervasýz bir abdal âþýk.

Ben yankýsýyým esen rüzgârýn.

Beni benden alan semanýn enginliði.

Yunus’a meylederim sevdikçe

Lakin yetinmem:

Kafka’ya dönüþür bedenim hali hazýrda nefesimi alýp da son kere vermekle iþtigal…

Kasýntý âþýklarýn kas gücü deðil:

Kastýðým kadar bedenimi yerleþik bir acý hiç deðil.

Ve alt belleðim kuram dýþý bir izdiham:

Geçit vermediði kadar düþünceler ve infilak etti edecek zihnim ne zamanki susup içime kapansam.

Freud olmayý dilemiþken yirmili yaþlarýmda ve iþte takýlýp kaldýðým devinimler ve evreler:

Hali hazýrda on sekiz yaþýnda hayatýnýn baharýnda iken ruhum…

Hali hazýrda hüzünle iþtigal eden, annemin alamadýðý nefesi ben vermek isterken ve iþte bin yaþýnda bir çocuðun bir o kadar annemin annesi girift ruhlardan ibaret olmadýðý kadar hayat gri tebessümlerle diktiðim sökükleri yüreðin.

Alt bellek zindan iken.

Üst bellekte izdiham ertesi unutulmuþluðum.

Kopamadýðým çocukluðum:

Ayný zamanda ben bulmuþken de ruh ikizimi ve evet:

Onca angarya.

Onca artçý sarsýntý.

Hali hazýrda bir araya da gelmedi mi o iki yaka:

Kim ne derse desin ben Ýstanbul’um da:

Kocaman deðil ufacýk bir yüzölçümü ile milyonlarýn sýðdýðý yaðmalanmýþ þehrin sekizinci tepesi iken çýktýðým ve varacaðým hidayet öncesi o Ýlahi Rakýmda saklý iken maruzatým ve tüm maneviyatým ile kucaklayabilirken de kâinatý…

Ýz düþümü hayallerin.

Bir geri bildirim ise yazdýklarým ve seyyah yorumlarýn saðanaðýnda ruhumun aþkla eþleþtiði binlerce þiir dizili olsa bile sýrça köþkümde yazmaya doyamadýðým binlerce dize sayýsýz imge ve iþte saçak altýnda ýslanan bir yavru kedi misali öykündüðüm sadece sevgi ve umut mademki tasý taraðý toplayýp da kendimden gidemediðimden de öte…

O girizgâh ki:

Þehrin levhasý.

O güzergâh ki:

Þiirin rotasý.

O minval ki:

Bir yakadan diðerine seken hüznün coðrafyasý.

Bir dua ki:

Kâinatýn gizemi.

Bir rutin ki:

Hüznümün kat sayýsý.

Bir milat ki:

Kalemle arþýnladýðým hayallerin sönmeyen feri.

Bir saplantý iken belki de:

Kendime ettiðim zulmün ve ihanetin içinde saklandýðý o fanus.

Bir rivayet olsa bile mutluluk…

Yandýðým kadar yazdýðým ve yaðdýðým kadar yaðmalandýðým…

Yâdýnda dünün saklý o teselli…

Hani, olur da tecelli eder o yeni doðum ve yeniden sevebilirim kendimi…

Hani, olur da…

Bir ederim olmasa bile bir rabýta ya da reçinesi duygularýn varmayý ertelediðim mutluluðun coðrafyasý kendimden gidemediðim kadar kendimle geçinmeye olmasa da niyetim göç mevsimini iple çekenim belki devasa bir açý belki þatafatlý bir acý belki de ölümün soðuk yüzüne raðmen yaþamdan yana da yok iken bir izahý pek çok þeyin ertelediðim ne varsa sýramý savamadýðým kadar sýfatlardan sýfat beðendiðim ve þükre delalet ve sabrýmla sýnandýðým kadar ruhumun üstünde tüten dumaný ile hazýr ol da beklediðim dünyanýn nimetlerinden yana da yok iken iþtahým…

Karanlýðýn güdümü.

Kardýðým sözcüklerin verilmiþken hükmü.

Kandýðým kadar cihana…

Kana kana içtiðim suyun bir yudumu bile yetmez miydi oysa yeniden baþlamaya…