Online Üye
Online Ziyaretçi
Yıkandım anne
Sonra boylu boyunca
Uzandım bahçedeki sedire.
Kelebekler uçuyor anne
Bekliyorum.
Kelebekler üzerimi örtsün
Ve ben kimse görmeden
Toprağa kaynayıp öleyim diye
Bekliyorum.
Anne;
Böcekler istila etmeden tenimi
Söylenenler kemiriyor düşüncelerimi.
Babamın haykırmaları
Yankılanıyor beynimde.
''sus'' diye bağırıyor bana
''susmazsam ne olur'' diyemiyorum O''na
Babamın sesi
Bir çay kaşığıyla kazıyor mezarımı.
Çok yavaş açılıyor bu çukur anne,
Bir türlü içine düşemiyorum.
Anne;
Kelebekler ne çok renk değil mi?
En çok maviler konuyor üzerime
Bir bir ipek hissiyle kaplıyorlar üzerimi.
Ölüyorum anne;
Sen biliyorsun.
Geceleri rüyalarıma gelip
Öpüp, dualar okuyorsun ellerime.
Böylece
Ellerimdeki boşluk
Küçülüyor gitgide.
Anne;
Ben yıllardır
Kendimi iyi hissetmek için
Hiç ağlamadım.
Gözlerimin arkasında
Sürekli yükselen yeraltı suları gibi
Kabarıyor yaşlar.
Oysa dünyaya kurak bakıyor gözlerim.
Bazen
Nedensizce patlamak istiyorum anne.
Öyle ağlamak ki
Babamı da önüme katıp boğmak istiyorum.
Ne olur O''nu görürsen söyle
Kesmesin içimi artık
Paslı bir cetvelle
Ölçmesin mutluluklarımı.
Anne;
Okusan tüm bunları
Nasıl ağlardın için için.
Ve hatta
Elinde bir tül kepçeyle
Toplardın kelebekleri.
Toplama anne.
Kırık yılları,amaçları ve hayatları
Bırak kelebekler örtsün
Sessizce.
29 - 30 eylül 2010 Muğla
(Şiirin sabahı)
(Bu sabah yağmurla uyandım anne
Bütün kelebekler ıslanıp ölmüştü.
Bak gördün mü
Yine başaramadım)