“Avunacak ne var ki,

Herkesin bir gün öleceðini bilmekten baþka”

Marttýr , muhakkak bir þarký

Dürtecektir .

Aðlarýz o gün , iç çekeriz

Cehennemin dibine söyleniriz.

Sigaramýzdaki duman

Tüten bir bacadýr

Zamansýz ölenlerin mezarlarýnda.

Isýnmazlar oysa hiç biri ;

Dalýp , düþünüp

Ýçinden çýkamadýðýmýz

Teslimiyet gibi.

Hiç birinin elleri yok

Geçerken uðradým sohbetleri.

Birkaç son söz , bir bakýþ , biraz kokularý

Kaldý belleðimizde.

Oysa ki kitap olarak indik dünyaya,

Kimimiz bir sayfalýk þiir

Kimimiz derin bir romandýk.

Biraz þanslýysak okunacaktýk üç beþ elde.

Sonra…

Düþeceðiz

Ansýzýn,

Derin bir uykuya dalan seyyahýn

Elinden kayan kitap gibi.

13.03.2014 Ýstanbul