Toynak sesleri duyuyorum,
Tarihin derinliklerinden.
Bir yelken hışırtısı
Alır götürür beni,
Barbaros’la Mora’ya.
Sonra sevgi denizine uğruyorum,
Anadolu’nun kalbi Konya’ya.
Yunus’a, Mevlana’ya,
Yıllar geçiyor ölümsüzlüğü öğreniyorum
Aşk yollarında.
Kervanlara takılıyorum
İpek yolunda.
Kumaşlar gökler kadar geniş,
Yerler kadar yeşil.
Irmaklar görüyorum çağlayanlarıyla.
Topraklardan geçiyorum,
Bereketlere gebe.

Bir mazlumun gözyaşını görüyorum,
Göl olmuş.
Yelken açmış birileri,
Seyreden öz kardeşleri.
Diyar diyar sevgiyi arıyorum,
Ama hep gözyaşı hep kan görüyorum.
Boynu bükük yavrular çıkıyor yollarıma.

Kafam iki elimin arasında
Düşünüyorum, düşünüyorum çözemiyorum.
Dünyaya hükmeden kim?
Ölümsüzlük bile yetmiyor bana,
Ben anlatıyorum.
Yine ben dinliyorum.
Karanlıklar çöküyor beynime,
Arada bir şimşek çaksa da nafile,
Güneşi arıyorum, güneş nerede?

MUSTAFA İSMET KESKİN
( Kaybolan Güneşi Arıyorum başlıklı yazı şaircesevmek tarafından 5.06.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.