‘’iþte ben

bütün bu gereksiz sebeplerden sýkýlýrken yaþamaktan

sabah kalkýnca intihar etmeyi unutacak kadar dalgýn

kötü yola düþen þiire düþtüðü için

ne cesaret eden

ne giden

kundaklanýr caz, ismini veremeyen seyirci

bahsedilen o trajik mevsim

bir aþkta elbette iki ceset olmaz…’’(Alýntý)

Müsterih olunuz, deðerli bayým ve bilin ki içine düþülesi bu yangýndan ilk olarak sizi kurtardým.

Frapan bir isyan olabilirdim hicvinde þiirin hicretinde ömrün bir hatim daha indirdim ölen dünüme.

Aþkýn dil kadar pabucuna vuruldum ve þiirlere serildim öksüz bir kibirle yaftalanmýþ aþktan kendimi alamadýðým kadar açmaza düþtüm yaþanasý bu acýnýn bu hüsranýn üstüne:

Kör kütük þiir oldum ve yumuldum aþkýn dibine.

Diviti yüreðin bitmezken.

Ömür biterken.

Þehrin sancýlý yakalarýnda sanrýlarýn telaffuz ettiði o rüzgârda üþüttüm imgelerimi ve boðazlarýna sarýldým Boðazýn derin sularýnda kaybolmuþ çocukluðumla deðil ben aþkla ben þiirle avundum.

Bir savunma mekanizmasý bildiler mademki bir avuntu idi sevmek.

Kaybolduðum yollardan da dönüþüm yok iken halamýn diktiði o yelekle ýsýndým ama vakti gelip de öldüðünde gidemedim cenazesine hem yorgundum hem de kýrgýn halama kýlý kýrk yaran bir sevgiden mustarip anne yarým bildiðim bu kadýný yeri gelmiþ annemden de çok sevmiþtim…

Ve iþte ihbar ediyorum delik kalbimi.

Dökülen her aþk zerresine itibar edip kovulduðum kapýlardan çok uzaðýna kaçýyorum kendimin.

Kaçkýn ve münferit bir aþk ile iþtigal.

Þaþkýn ve þaþalý bir aþký baþýnda taþýyan bir sultan gibi bazen diklendiðim bazen ulaðý olduðum hayallerin kýrýntýsýndan dahi beslenip semiren hüznümle çanak açarken insanlara…

Ýtibar görmek ne kelime?

Ben ki: ihtimamla severken…

Ýtiraf etmekten de öte:

Ýsyaným zalime isyaným kötüye isyaným iblise.

Müridi olduðum bu dergâhýn en þaþalý derviþiyim:

Öncemden sektiðim bir bulut misali…

Konuþlandýðým en tepe.

Zirvede yaþarken duygularýmý bir ziynet bildiðim iken aþk ve ulemasý þiirlerin beti benzi atan bir imgeyi konuk eyleyip de yüreðimde kokona düþleri bir koz bilip da aþký kozamdan firar etmenin öncesinde kâh kanatlandýðým kâh þahlandýðým ve iþte o münferit hece.

Göðün komplimanlar sunduðu.

Yerin dibine kapaklandýðým.

Bir ayaðým yerde bir ayaðým gökte.

Surlarýn zirvesinde konuþlu bir zemheri misali sýrlarýmla avuttuðum serlerim ve aþkýn radarýna takýlý özlemi þevk eyleyip þiar edindiðim kadar da her þiiri bir imge bataklýðýnda sývazlayýp da kalemi sývadýðým kadar kollarýmý ve iþte aþkýn Hünkârý yüce Rabbime varmanýn verdiði huzurla þakýyorum bu gün ve de her gün.

Renkler.

Rakamlar.

Harfler.

Ruhumun sözlüðü.

Aþkýn kanýksadýðý kâh özlem kâh imkânsýzlýk ve bir punduna da getirdi mi insanlar ve ben:

Dev puntolarla sevip itiraf ediyorum.

Hazzýn deðil haizi olmadýðým ne var ise peþine düþtüðüm.

Sözcüklerin kukuletasýna konan bir kelebek misali ve kelebek ömürlü þiirlerle avunduðum kadar savunurken ben aþký…

Þahikanýn dansý ve aþkýn gövde gösterisi elbet izafi bir rotada þiirlerimin eklem yerleri kanarken ben tüm saflýðýmla kendimi kandýrýyorum.

Ergen bir âþýk gibi.

Dargýn sözcüklerin müptelasý kalemin haznesinde saklý sýrlar gibi o hazine gibi itibar ettiðim kadar duygulara kundaklandýðýmýn yanýnda ne ki bir kurmaca bellemiþken aþký ve mutluluðu ve iþte ruhuma açtýðým o dev/asa parantez…

Sancaðýmý da diktiðim kadar en tepe noktaya.

Bir tepegöz misali konuþlu olduðum semanýn çaðrýsýnda ziyan olmuþ hayatýmla martavallar okuyan kâhine deðil kalp gözüme odaklý bir seyrüsefer ki ruhumdan s/üzülen dualarýn ve aþkýn ibaresi ve iþte kýr saçlarýnda günün kýrýp dökmeden sevebilmenin masalýný yazýyorum ben nerede ise her gün kâh þiir olup çaðladýðým kâh öykü olup yüreðimi d/aðladýðým…