Renkli ve şaşalı bir hüzün
biriktiriyorum kumbaramda saklı tutulası isyanları söndürdüğüm bir balon misali
nasıl da yükseliyorum semanın kucağında.
Bir edim.
Bir imge.
Meylettiğim o rabıta ve aşkı
kürüyorum yalnızlığımın sevdasında sırlarla deşiyorum yaramı ve toprağı ve
yâdımda saklı onca teselli.
Gıyabında mevsimin yağan mevsimin ilk
karı yağmalanansa yüreğim bir rengin izinde bir düşün gizinde bulutlanan
yüreğim meylettiğimse bahar denen gizemli mevsim.
Ben rüzgârım.
Yetmez.
Ben boran ya da fırtına.
Külliyesinde ruhumun saklı hicazı ve
hüznü yaşamın.
Kırsal bir alanda kır saçlı bir kuş
gibi.
Kanat sesinde ölümün çağıran son
gibi.
Sevdalandığım hazanın makberinde
saklı bir kurşun hem kör hem kordan sektiği kadar ruhumdan yüreğime kölesi
olduğum aşkın ihbarı.
Meylettiğim tutsaklığım yetmedi
tutulan nutkum ve körelen inancı zalimin ve mazlumlara ayna tutan verdiğim
kadar elimi ve yüreğimi münasip bir kavşakta buluştuğum sözcüklerin esintisi.
Kuruyan dalım.
Küsen bahtım.
Kanayan yaram.
Yağmalandığım kadar içime yağan karın
her zerresi.
Kışın ilk günü.
Kardan bozma çehresi ölü kuşun anaç
yüreğinde saklı sevgisi.
Kulluğuma binaen.
Aşka biat.
Hali hazırda beklemeye aldığım kadar
mutluluğu kalemse bir rozet adeta yakama iliştirdiğim bilinmezin nüansı ve yaza
yaza keşfettiğim; yana yana dünümü yâd ettiğim; yakardığım kadar Rabbime acıyı
da iki âlemi de için için idrak ettiğim.
Bir kelamın dibinde.
Kalemin bitimsiz divitinde.
Diklemesine sapladığım kalemse her
tutukluk yaptığında yağan saçmaların her biri ruhuma saplanan adeta bir cinayet
aleti…
Küskün nazım.
Ölgün niyazım.
Saf tuttuğum yalnızlığım.
Safiyetimde saklı nazarın ikbali.
Kök hücrem şiir.
Korlarda ayak izim.
Kös kös yaşamak değil benimki bilakis
coşkuyla ve azapla ve hüzünle bazen umutla seyrelen saçlar mevsimin, elasında
gözlerimin yeşeren bir şiire meylettiğim sabahın erken saatleri yeniden doğmak
benimkisi yırtık duvağım bitimsiz dualarım çevreme ördüğüm duvarlarım duayeni
olduğum hüznün ve acıların.
Vurgun yediğim.
Darbe aldığım ne ki ne?
Hicap değil hicran değil israfı
hayatın yakıtım hüzün yâdım dünde kalan neşem yarenimse bilinmezin ta kendisi
ve Rabbine sadık bir Mümin.
Kalem bir uzvum.
Kelamımsa ruhumun uzamında yerleşkesi
varlığımın yoksunluğun ayak izinde saklı iken parmak izimle eşleşen kalemim ve
şiirlerim.