Hangi sözcüðün b/atýlý idi yaþamak ve hangi atýktý sözcüklerin ataðýnda saklý bataðýnda gizin ve cafcaflý hüzünden arda kalan bir parçanýn da izdihamýnda saklý iken yalnýzlýk ve tanrýsal dokunuþlarýnda ömrün þiirlerle avunan þairin közünde saklý isinden firar eden bir duman misali çaðlayan sözcüklerle örülü varsýl bir evren…

Göðün sunumu ve yerin vurgunu.

Yaðmura aðýtlar okurum adaklar adarým dünde kalan çocukluðuma ama yetmez isyaným.

Bir göle öykünürüm huzurun izinde ve yalnýzlýðýn isinde içimdeki hangarda saklýdýr mazi bense asi ruhumla asil bir çiçek olmanýn nezdinde kâh açar kâh solarým kýþ güneþinde yaþattýðým kadar coþkumu.

Sürmanþettir kara bulutlar.

Atýldýr insanlar.

Atýfta bulunurum Araf’ta saklý mutuma bir bir iliþtiririm sözcükleri bazen bir angarya addederim hayatý bazen konuþlu olduðum kýrýk dalýn gövdesinde þakýyan kuþ olur kanat açarým sonsuzluða.

Kanatlarýmda saklýdýr benekler ve gamzelerime çöreklenir bilumum düþler ve sahici gerçekler gerekçelerine bir sunum iken arz ettiðim þiirse hayatýn güftesi ve sessizliktir kâinatýn bestesine mazhar bir yýlmaz coþku ile un ufak edilmiþken hayallerim bodoslama sevdiðimin ertesi bir boran olur savrulurum bir Fýrat olur coþarým ve sübyan bir düþte sürmanþet yazarým da yazarým.

Evren fýtratýmdýr.

Sözcüklerse firarým…

Enginliðimse coþkum.

Emsalsizdir ruhum.

Çalakalem yaþadýðým kat izinde sevdamýn…

Çuha çiçeði olurum ya da nazlý gelincik gibi salýnýrým ve alýntýsý olurum yazdýðým þiirlerimin çalýntý olmayan sevgimle kucak açarým tüm insanlara.

Bir teselli babýnda yazarým tecellisinde mucizelerin ben Rabbime nasýl da coþkuyla koþarým.

Allah rýzasý için sevdiðim kadar insanlarý ve Yaratýlanýn nezdinde d/okunduðum kadar ruhlarýna köhne bir mimaride konaklarým Ýstanbul’un yedi tepesine huþu içerisinde bir kuþ asaleti ile konarým…

Hengâmedir kimi zaman yaþamak.

Ýkame ettiðim kadar idamesi hatýralarýn.

Yazgýma razý aþkýn da vasfý iken hasret ve özlem, hüzün taneciklerinde yýllarýmý bir yaþ daha alacaðýmý bile bile þimdiden konarým yeni yýlýn olgunlaþmamýþ çehresine ve bir yýlký atý mahiyetinde semiren duygularýma gem vurmadan gam dolu notalarla deðerlerimden ve sevgimden de ödün vermeden bir odun misali yanarým sobada tüten dumanda büyür özlemim yandýðým kadar ateþin indinde ansýzýn doðarým da külümden gül vasfýmla: kâh açarým kâh tebessümler zikrederim fikrimde saklý derviþe sokulurum usulca ve yaþadýðým kadar yaþatýrým da hem içimdeki çocuðu hem de bitimsiz hayallerimi…

Zemheride aþkla.

Zuhur eden günde teselli ile.

Tecrit edildiðim kadar tanzim ederken duygularýmý…

Tasnifi mümkün olmasa da dünde kalan hatalarýmýn…

Eþ güdümlü bir mermi gibi ansýzýn infilak ettiðim kadar itiraf da ederim içimdeki sýrlarýn nezdinde þehrin surlarýna serili bir gölge gibi de peþinde koþarým umudun.

Varsýn olsun hüzün mutum.

Varsýn olsun kaybolayým coþkunun tininde bilsem de titrimin hazan olduðunu bilsem de þafak doðduðunda öleceðini içimdeki çocuðun yamasý iken kýrýk kalbimin söküklerinde nasýl ki kendi söküðünü dikemeyen bir terziyim aþkla ve hüzünle daha da coþarým açtýðým kadar günün doðumunda karanlýðýn da çaðrýsýnda aydýnlýk kýldýðým kadar hayatý içimdeki ferin solacaðýný da bile bile…