Düþlerime kefilim, düþemediðim bir çiy damlasý ve aþkýn esareti: sözcüklerden çaldýðým aþký yaþarken çuvalladýðým göðün saklý tebessümü.

Evrelerde saklý hayat ölüm de.

Ölümsüzlüðe kafa tutan kalemin çalan zilleri ve etekleri.

Nakþibendi bir hüzün, nedamet yüklü öyküm ve zaruri hüznüm.

Mevsimlerden sonbahar ve içimde yetim acýlar ve aylar.

Karekökü nefsin ve alýmlý açlýðým ve b/astýrdýðým bilumum duygu.

Heceler firari kurþun yediðim yetmedi þimdi kurþundan da aðýr benliðim.

Nefesim kesilirken ve zemheride büyürken yüreðin soðukluðu.

Körebe oynadýðým günlerdeyim ve kordan bedenim: ateþi hasretin belki de kýzamýk çýkardýðým günün özlemi ile terledikçe terlemekteyim.

Arþýnladýðým.

Kayýp na’þým.

Kaybolduðum bir akþamüzeri ve çimenlerde seken küçücük bedenim.

Bir manivela.

Bir hazan senfonisi.

Kasým da kastý ya, bu sene ve iþte içerlediðim mevsime verip veriþtirdiðim oysaki ruh ikizim sonbahar ve yapraklarým hep sarý ve solgun yüzümde bir açýp bir solan gün ýþýðý.

Sahip çýkmam gereken insanlar var ve baþýmdan def ettiðim nazlý yaným ve bir sürahide unutulmuþ limonata gibi bazen þekerli mizacým bazen ekþi belki de hava bana iltimas geçen sonbaharý yaz bellediðim ve yaz, dedikçe içimdeki ses bu sefer kalemin eþleþtiði yazma dürtüsü.

Bir isyansa içimde çýkan ve bastýrmam gereken adeta Yeniçeri Ocaðýnda gidip gelmelerin meali ayak sesim.

Kurþun kulaðýna.

Kuþlar fýsýldarken kulaðýma bazen suskun evren bazense taþkýn mizacým.

Gölgeler.

Gölgeli yolunda hazanýn surdan kaleler.

Hicabýn ilk satýrý ve af dilediðim Rabbim.

Kanatsýz gövdemle uçma arzusu içimden geçen ve sabahýn erken saatlerinde pencereye konan onlarca kuþ ve kahvaltý öncesi annemin eksiksiz yaptýðý ve ekmek kýrýntýlarý ile kuþ sürüsüne sahip çýkan anaç yüreði annemin.

Belki de Þems’in rüzgârý usul usul esen bense asla uslu bir çocuk olmasam da bu yaþýmda çocuklaþtýðým ve sadece yüreðimi açtýðým tek insan annem ve içimde söyleyemediðim her duyguya vakýf ve de tek tanýk iken Mevla’m ki bazen kendime dahi söylemekten kaçýndýðým bazense kaçýrdýðým gözlerim gökte dikili iken içimden geçenleri hizaladýðým bulutun arkasýnda uzun ve görünmeyen bir yol adeta seyyah varlýðýmla teftiþe çýktýðým sabahýn ilk ýþýklarýnda gelen ezan sesi ile Rabbimle yakýnlaþtýðým.

Hüznüm genelde.

Umudum bazen yeknesak.

Hazan bohçamda saklý sarý yapraklar belki de ömürlük erzak.

Göðün konþimentosu belli ki yolculuk yakýn ve kanatlarýmla eþleþtiðim onca sahipsiz kuþ bu yüzden annemin en sevdiði onlarý kolaçan edip sahiplenmek ve açlýklarýný gidermek.

Çok þey var bu enstantaneye dair.

Bir sözcükten fazlasý aslýnda.

Sadece bir simge gibi gözükse de kuþlarýn açlýðý benim için mutluluðun hasadý.

Bir þüheda hatýra dünde kalan ve kuþ meclisine tanýklýk eden yine dünde kalan çiçek dolu bir balkonda kuþlarýn insaný gerçekten de yalnýz býrakmadýðý belki de Yaratanýn cennetten yolladýðý melekler her biri.

Çiçeklerse havanýn gizinde ve misinde saklý miski amber adeta.

Sözcüklerim kanatlandý yeniden.

Bense kalemin sýrtýna bindim kuþlarla tavaf ediyorum gök kubbeyi.

Ve çocukluðuma gidiyorum ve yine yalnýzlýðýmý geçiþtirdiðim kuþlar ve tek oyun arkadaþým iken rahmetli babaannem:

Bazen cama konan bazen karþý aðacý yuva yapan iki kumru ve ufacýk yavrularý: yaþýmsa var yok sekiz ve kýrýk alçýlý ayaðýmla pencere önüne mahkûm olduðum ve ayaðým alçýda iken bu güzel kumru ailesinin bana arkadaþlýk yaptýðý o uzun ve acý dolu bir ay.

Mevsimlerden nida bu gün.

Mevsimlerden kuþ iklimi: öyle ya, kuþ gibi özgür hangi canlý ki ve eklem yerleri acýrken þiirlerin gagalarýnda taþýdýklarý imgeler ve imleç ve devasa rahmet yüklü sözcükler…

Ýstanbul’un dahi yavaþ yavaþ kurak bir þehre dönüþtüðü ve sokaklarý mesken tutan martýlar dadanmýþken son zamanlarda evin penceresine ve kocaman gövdelerini sýðdýrýp da o daracýk pervaza annemin elinden yedikleri iri ekmek parçalarý.

Gün iken teftiþe çýkan.

Gün iken gün yüzlü bir hikâye yazmama vesile olan.

Bir kuþ gibi özgür ve sevdalý iken evrene bense cimri kanatlarýmý bileyip adeta insanlýðýmý yok sayýp gökte dolanýyorum gün ve gece.

Ve ýsrarla sevdiðim ve yâd ettiðim ne kadar güzellik varsa gelip de konuyor omzuma.

Bir kuþa nazire eden.

Bir kuþ gibi coþkulu ve kýpýr kýpýr iken yüreðim.

Bazense bozguna uðradýðým ve güftelediðim yalnýzlýðýn bestesi iken kâinatýn ve aþkýn da ortak sesi.

Zor olmasa gerek hani düþlediklerimi gerçek kýlmak en azýndan hayal kurarken ve yazarken kuþ gibi kuþlar kadar özgürüm bazen kanatlarým takýlýrken dikenlere bazense kendime batýrýrken çuvaldýzý ama suç unsuru olmasa gerek özgürlük ve de hayaller ve ben kuþlar kadar özgürüm en azýndan hayal ettiðimde ve sür-git hayatý ve evreni sevdiðimde.

Bir kuþtan asla zarar gelmez iþte.