Teyelli düþlerimde organize edilmiþ gerçekler fikstüründe yanýk kokan bir mevsimsin sen ve de yüreði yaralý…

Aðdalý düþler kurmuyorum asla: yine hayaletler ve dünde saklý ne kalmýþsa alt belleðimde sihirli bir deðnek dokunuyor ruhuma ve ansýzýn boyut deðiþtiriyorum.

Yüreðimin ambarýnda kefil olduðum o kadar çok duygu saklý ki.

Düþüncelerimi de sorma gitsin hani.

Hayatýmýn ilk yarýsý ve mantýðýmla yaþadýðým ve mantýðýmla bastýrdýðým iç sesim ve gönlümde otaðý kuran sayýsýz insan ve haletiruhiyem de bir o kadar sakin ve makul gelirken insanlara.

Edebi ve adabý ve sistematik bir eðitim süreci. Neymiþ efendim?

Örgün eðitim.

Yaþasýn, ilk sýradayým ve sayýsýz baþarý belgesi ve ývýr zývýr bir sürü hakkaniyet yüklü diploma ve uykusuz geçen uzun yýllarým ve baðdaþ kurduðum bilgi hazinesi bense nazenin bir kelebek gibi bilgiye ve öðrenmeye olan açlýðýmla son hýzla ilerlediðim derken girdiðim duraklama devri.

Yaþ aralýðým yirmilerde.

Derken hayatýn bir okul olduðunu haykýranlarý duymazdan gelip meslek hayatýma mola verip yeniden örgün eðitime dönüp kendimle alakasý olmayan bir bölümden mezun olmanýn ertesi hür irademle yaptýðým seçim ve iþte rövanþý hayatýn:

Yaþasýn akademik kariyer.

Ýç sesim yeni yeni devreye girmiþ ve papaðan gibi teorileri yutup ezberlediðim ve sistematik arayýþýmda önceliði ruhuma verdiðim.

Ah, ruhum.

Ah, sefil bedenim.

Yüreðimse þahlanan bir at gibi ve nerede ise tüm dünyayý içime sýðdýrmýþken.

Ritmik tezahüratý evrenin ve devasa bir çölde bir baþýma kalmýþlýðým…

Bense çöl çiçeði olmaya aday soytarý bir hayalin peþinde mekik dokuyorum ve iþte sonun baþlangýcý bense sözüm ona yeni bir hayata yeni bir mesleðe kanat açmýþken bilmezken de mutluluðun kelebek ömürlü olduðunu.

Arkamdan toplayanlar döktüklerimi.

Her yer kalp parçasý.

Her yer ruhsal bir teneffüs ile randýman aldýðým üzünçlerim.

Bense maratonu baþta bitirecekken kala kaldýðým bir baþýma ve yalnýzlýðýn irsaliyesi…

Dokum çürümüþ.

Henüz dokunaklý þiirler yazmýyorum.

Analitik zekâmla çarpýþan bir araba gibi psikolojinin varlýðýna duyduðum inanç ve aþk ile kendimle sürtüþtüðüm daha da baþýma geleceklerden haberdar deðilken.

Küfemse boþalmýþ.

Heybem týklým týklým.

Renkler tezat duygularýmla.

Þiir okumadýðým þiir yazmadýðým bir hayatýn ta kendisinin þiir olacaðýna kanaat getireceðim yýllarýn öncesi ve aidiyet duygum içler acýsý oysaki her yere her gruba kolaylýkla dâhil olabilirken bilmediðim bir son beni köþeye tam da sýkýþtýracakken.

Çýkmazdayým.

Açmazda.

Çýkmaz sokak artýk literatürümde eksik olmayan bir kültür ve nereden gelip nereye gittiðimi detaylý sorgulamadýðým ama yüce mahkemeye çýkmýþken bilinmedik bir istikamette bildiðim her þeyi unutuyorum ansýzýn hatta adýmý ve kim olduðumu.

Tasfiye edilecek bir dükkân da deðil hani iç dünyam.

On senelik bir zaman dilimine yaydýðým arayýþým önce bankacý olarak yola çýktýðým sonra öðretmenlikte karar kýldýðým bu da yetmezmiþ gibi akademisyen olmaya karar verip iþimden gücümden olduðum daha da beteri hayatýmýn alt üst olduðu ve sonuna kadar güvendiðim kim varsa ve onlar ne derse itaat ettiðim ve bingo!

Mesleki arayýþýmýn infilak ettiði aslýnda kendimi kaybetmemin ertesinde bakýþ açýmý deðiþtirdiðim diðer deyiþle infilak eden mekanizmasý benliðimin: her anlamda çöküþ yaþadýðým derken kendime hiçlikle eþleþtirdiðim ve bakaya kalan sefil ruhum bir zindana týkýlmýþken ve benim için doðduðunu müjdeleyen güneþ.

Mevsimlerden ne ki?

Soðuk mu?

Asla.

Çok mu sýcak?

Üþümeye baþlamýþken.

Nemli bir hava mý?

Tek bulut dahi yok.

Saat kaç peki?

Gecenin yirmi beþinci saati benim içinse yeni bir baþlangýç ve þiirlere yelken açtýðým üstelik hayatý þiir gibi yaþadýðýmý çok geç fark edeceðim bir sürece adým attýðým.

Kaç adým mý attým?

Yoksa kaç bin cümle mi kurdum?

Adým sayarým yok iþin ilginci cümlelerimi de saymýyorum ama saygýyla karýþýk büyük bir aþk besliyorum.

Hayatýn þiirsel ritminde ve týnýsýnda ve olaðan dýþý varlýðýnda ifa etmek istediðim ne varsa anlatmaya doyamadýðým ve içsel yolculuðumun beni esir aldýðý ve ben aþkla yazarken…