Miadý dolmuþ demli bir yalnýzlýk: bakracýnda ölüm saklý; duvarlarda kan izi ve telaþlý bir ölünün peþini topluyorum ne de olsa ödül almadan geçen ömrün hazan mahsulü bahar yorgunluðunda güfteler dökülüyor içimin penceresinden.

Saklý olduðum bir karanlýk mahzendir meylettiðim her sabahýn da nazenin fýsýltýlarýna eþlik eden kuþ sesleri.

Yaþamýn çizimi ve ibriðinde dolanan gölgeler.

Aþkýn haþmetli ölümü hep de sevmelerin muadili olmadý mý aþkýn öfkeli bir yalnýzlýða dönüþtüðü?

Kukumav kuþlarý soluklanýyor ne zamanki iki el bir baþ için dese ölü akrabalarým kalanlarsa gidici misali bense gelmeleri yakýndýr diye giriþmiþim gönlümün bahar temizliðine.

Bahar kokmalýyým.

Mutluluðu koklamalýyým sadece hýrçýn kýþ güneþi mesken tuttuðu yetmezmiþ gibi Nisanýn peçesinden telaþla damlýyor rahmet aslýnda bir firar gibi nasýl da medet umuyorum Tanrýdan ve bahar bozuntusu mevsimden.

Kulvarýmda yalnýzým.

Çöpçatan misali imgeleri buluþturuyorum þah dizelerle oysaki þair olarak anýlmak filan da istemiyorum ben sadece çömez bir maþukum.

Ölüden bozma üstümdeki hýrkanýn kopuk düðmeleri mademki þehrin ortasýnda gidip geliyorum kat kat maskelerle yoksa örtünen bir sefaleti mi gizlemeye çalýþýyorum ne zamanki baþtan ayaða deðiþip de imajýmda yâd ettiðim gizin rimelinden bulaþan yeþil gölgeleri arkamdan býrakýyorum yürüdüðüm yolda kaplumbaða adýmlarla gidip gelenlerin aksine kýsa maraton koþuyorum.

Önlenemez bir huzursuzluk asýlý içimin merdivenlerinde ve basamaklar öylesine dik ki ve iþte ýþýnlanýyorum on sene evveline hala gülümsemeyi becerdiðim zamanlardan kalan kýrýntýlarla idame ettiðim sefil cennetim.

Nasýl mümkün oluyorsa artýk sefaletten cennete uzanan yol ve oturduðum dairenin dik basamaklarýnda defalarca düþme tehlikesi geçirip zar zor çýkýyorum dýþarý en azýndan sýcaklýðýn baskýn olmadýðý ve limonata tadýnda güzel bir bahar mevsiminde yola düþtüðüm.

Sevdiðim kim varsa henüz terk edilmediðim.

Sevmediðim kimsenin de olmadýðý ve lanet kulaðýma fýsýldýyor: basit bir ayrýntý büyüyor da büyüyor ve anlaþýlmaz bir þekilde insanlar kazanlar kaynatýyorlar.

Sebepsizim.

Sabýrsýzým.

Sentezleyeceðim bir hayat yok henüz önümde…

Saten kumaþtan kayan pireler gibiyim: bir zýplýyorum ki içimdeki o devingen malikânede ne de olsa yoldan çýkmamýþ hayallerim en azýndan kýrk yaþýn olgunluðunda bir çocuk gibi de nasipleniyorum ufacýk mutluluklardan.

Baþým henüz dönmüyor.

Henüz diþimin kovuðunda faiziyle biriktireceðim yenilgileri de kaç taksitte ödeyeceðimi bilemezken.

Olan bir þeyler var adýný koyamadýðým sonra sokakta ayyuka çýkan fýsýltýlar büyüyor ve dedikodunun hasýný yapýyor eski komþularým.

Ölümle henüz teþrif etmediðim sonra kýzarýyorum domates gibi hatta pancar öyle ki al al yanaklarým ve ellerim ve tabanlarým.

Mataramdaki su çoktan tükenmiþ ve bir bardak su isteyeceðim bir Allah’ýn kulu Allah rýzasý için bir bardak suyu vermekten aciz.

Sakil.

Sireni suskun bir ambulans belki de cenazeyi alýp da gidecek olan artýk kimin öldüðüne Tanrý karar veriyor öncesinde kadýnýn hýrçýn sesini duyuyorum durduk yerde mimlendiðim ve haberim dahi olmadan birileri birilerine beni çekiþtiriyor.

Suçsuzluðumu ispat edemiyorum aslýnda suçumun ne olduðunu sonradan anlýyorum.

Coþkulu ruh halimle sadece kendi dünyamda yaþarken içimdeki cenneti kurutan…

Evimdeki pembe duvarlarý al kanla boyayan ve benim kanýmla.

Kanýyor muyum insanlara?

Elbette.

Dün de bu gün de ve yarýn da.

Mevsimler ayný kalmýyor insanlar gibi.

Bense bir yaprak filan deðilim ama içimde hýrçýn rüzgar harýl harýl akýyor esiyor gürlüyor ve yapraklar çoðalýyor bense havada uçuþan bir harf gibi asýlý kalýyorum: a ile baþlayan c ile firar ettiðim ve tam da ý diyecekken bayýlýyorum.

Ölümsüzlüðü filan mizacým bildiðim ömrün de infilak ettiði ve penisiline olan alerjimle gidip geliyorum aslýnda gidip asýlý kalýyorum aslýnda gelmemek üzere çýkýyorum yola.

Ama ölmüyorum.

Bir kere daha ayný filmin fragmanýný sunuyor bana Tanrý.

Gösteri sanatlarýnda çuvallayan bir figüran iken baþrole soyunuyorum derken kýsa süre içinde birkaç kere daha zehirlenip anafilaksi ile flört ediyorum.

Evden acile.

Acilden seruma.

Senaryo deðiþmese de kaderim deðiþiyor ve ölüm korkum tetikleniyor üstüne en sevdiðim kaç yakýnýmý sonsuzluða uðurluyorum.

Gök mavisi umut mu?

Perdeli gözleri mi mevsimin?

Mevsimlerden bahar üstelik.

Baharda yaþadýðým sonum.

Veryansýn edemiyorum da çünkü gücüm yok ve basamaklarýýý zar zor çýkýp iniyorum son defa çekip kapýyý çekip gidiyorum cennetimden.

Aþkýn sebili.

Yalnýzlýðýn koridorlarý.

Bemol.

Gam.

Solfej dersleri aldýðým.

Saatlerce piyano egzersizleri yaptýðým.

Adeta koþu bandýnda geçen hayatým.

Ve tam on sene sonra yine Nisanda hüznü yaþýyorum gerçi bu sefer baþým dönmüyor ve ýkýna sýkýna çýkmýyorum basamaklarý.

Farklý bir cennet modeli.

Dýþarýsý soðuk ama içim sýcak.

Lal sözcükler artýk sayýsýz açýlým sunuyor hayata.

Islýklýyorum güneþi ve içimdeki þehir solmadan günü solduruyorum ama depo ettiðim ýþýk geceyi aydýnlýk kýlýyor…

On sene sonra yaþarken baharý ve soðuk bir Nisan gecesinde ezan sesinde huzura varýyorum ve daha da çok insan eklenmiþken ebediyete intikal edenlerin ardýndan sadece dua ediyorum sadece iman ediyorum sadece diliyor ve direniyorum hayata ve ayakta kalmanýn hikâyesini yazýyorum her gün ve her gece…

Nefes aldýðým kadar nefsimi yenip de zafer iþareti yaparken gözlerimdeki feri coþturan Ýlahi Ateþe dokunmanýn verdiði o farkýndalýk ile içimde yeþeriyor bahar ve Nisan ve geceyi dahi beyaza boyayan inancýn þiarý iken umudum ve dualarým…