Kurmayý unuttuðum düþlerimin günahýný çekiyorum ve ellerim kan revan içinde en çok da sancýlanan iç sesime müdahale edemezken yazamadýðým bir zamana denk gelmenin bende yarattýðý sýkýntý ile içine çekildiðim inzivanýn baskýsýyla infilak etmek üzere iken uyanýyorum.

Kaç bin sene uyuduðum meçhul ve kim olduðum da.

Kindar gölgelerin uzaðýna kaçmam da fayda etmiyor hani ve sadece günün stop düðmesine basýp kendimi bulunduðum anda donduruyorum en azýnda birkaç saatliðine benden ve kalemimden baþka kimsenin bulunmadýðý bir boyutta baþ veriyor günün ektiði sýkýntýlar.

Sinir hücrelerimi hissetmiyorum misal: iyi de bu, iyiye mi iþaret yoksa ölüm mü gözlüyor yolumu?

Birkaç damla da yaþ yuvarlandý mý gözlerimden…

Silecekleri olmayan gövdeme perdeler çekiyorum ve karanlýk sokaðýn bir parçasý oluyorum elbet o geçici birkaç saatin nezdinde.

El becerim olmadýðý halde asla da öykünmemiþken el becerisi olan insanlara iþin aslý kýskanma ya da benzeme huyum yokken bir ömür çalým attýðým sadece kendi benliðim ve bir ömür kaç parçaya bölündümse sadýk olduðum sadece kendim ve öðretilerin izinde tek derdim iken kendimi aþmak.

Ait olmadýðým bir dünyanýn da varlýðýnda bihaber iken sadece fink attýðým sayýsýz sosyal ortam ve kendime aradýðým yeryüzü cenneti ve her nasýlsa denk düþtüðüm iyi ayaklý zebaniler ki gülümseyen yüzlerine aldanýp kabak çiçeði gibi içimi açtýðým.

Melun bir gölge bile olsa gecenin dikizlediði.

Ýçimdeki ýþýk artýk nasýl oluyor da bir ömür sönmemiþken.

Ve iþte sökün eden hayaller ve de hayaletler.

Her renk bir ayrý boyutu simgelerken ve pembeyle düþüp yola mavi ile boyadýðým gecenin mintaný sonra da kara duvaðýný taktýðým korkular ve günde kaç bin kere elimi yýkayýp da köpürtürken anlamadýðým tek þey nasýl oluyor da bir baloncuða dönüp gökyüzüne firar etmediðim.

Dikiþ kutum asla olmamýþken ve hali hazýrda yüksüðü hangi parmaðýma takmam gerektiðini bilmezken…

Ýyi de bilmem kaç bilinmeyenli denklemlerle hemhal iken bir ömür içimdeki sonsuz bilinmeyeni çözmek uðruna dünya iþlerinden de nasibimi almadýðým.

Kýran kýrana bir dünya.

Elbet hayra alamet de olmayan bir gidiþat.

Bu da yetmezmiþ gibi hayallerimden ve umudumdan erken yaþta emekli olup uzun yýllarýmý da dört duvar arasýnda geçirmiþken.

Bir bilinmez olduðuma da henüz kanaat getirememiþken ve iþte bilindik ne varsa bir kenara ayýrdýðým bilinmedik ne varsa Allah yoluna düþtüðüm.

Çaresizliðin de eþlik ettiði.

Ceplerimde delik peþim sýra dökülen sözcükler.

Ektiðim hayallerin çalýndýðýna yeni vakýf olmuþken bu aralar pek de hayal kuramýyorum hani.

Ýçimdeki sarkaç bense artýk neyin müdavimi isem ve ýslak kaldýrýmlarýnda aklýmýn taþ sektirdiðim rüyalarým en çok da dilbaz iç sesim ve sökün eden hayal kýrýklarýndan inþa ettiðim sefil þiirlerim.

Manzarasý ruhumun hayli engin.

Bedenimden taþan varlýðým ki göreceli bir seyahat elbet hele ki son zamanlarýn modasý iken yüzüme maske takmaktan haz etmediðimden mi nedir pek de kendimi sokaða atmak istemediðim.

Alt yazýsý ise günün kürediðim bir düþün ani ölümü ve bilinmedik bir mekânda bilindik bir saatte neye denk düþeceðimi bilmediðim için gerisi geri kaçtýðým da asla deðil hani bir veryansýn.

Kuytu mekânlarýn.

Ýnsanlarýn da kul kölesi olduklarý egonun…

Elbet umurumda dahi deðil iken olup bitenler ben sadece huzur odaklý bir hayalde umuda dair üç beþ de dip not geçip güne geceden inþa ettiðim bir sonraki günün de mimarisi iken yazmaya durduðum üç beþ satýr.

Bir mimoza bahçesi misal içinde kaybolmak istediðim.

Yeryüzünde bir cennet arayýþýmýn da artýk sonlandýðý ibaresi ile içime kaçan kalemimle geçici bir cennet olarak firar ettiðim edebiyatýn güler yüzü.

Ki bir ömre ya da ganimete deðiþmeyeceðim birkaç saat olmazsa olmazým ne zamanki kalem sekmesin boþ sayfada dünyanýn en müzmin hüznün giyinmiþ bir keþiþi olduðumu da asla saklayamam.

Mevsimin hatýrýna bahar sevinci dilediðim gel gör ki günlerdir yaðan yaðmurun ve soðuðun esaretinde ben hala bir kýþ masalýný da peþinen yaþarken bu yüzden soðukla ve rüzgârla eþleþen yüreðime de söz geçiremeyip çöreklendiðim kýþ gecesinde adeta çörekotu ile nazarlarý da kovuyorum hani hanemden.

Solan bir renkse aþk.

Sönen bir balonsa umut.

Ama ivmesi asla azalmayan bir inanç iken içimde ezelden saklý.

Bir imla hatasý olabilirim de hani:

Birileri bana, Gül, diye seslenirken güm’e gitmiþ hayatýmýn da fotoðrafýný iliþtiririm yakama.

Ve aðlamaktan kýzarmýþ gözlerimle huzuruna her çýktýðýmda Rabbimin bana yeniden ek süre tanýmasýný nasýl da dilerim için için.

O birkaç saat aslýnda hayatýmýn en mesut zaman dilimine de denk düþmüþken…

Mutluluðun haritasý elbet kalemimle ve yüreðimle yaþadýðým kadar da beni bahtiyar edecek muhteþem sunumu evrenin ve iþte huzura delalet elbet iþin sýrrý maneviyatýn eþliðinde yol almak hatýrýna daha çok sevebilmemin de garantisi…