Sonu müjdeleyen billur bir seyyah adeta yürek; s/onsuzluðun kýblesinde boykot ettiðim nefsi huzuruna serdim mahþerin.

Devasa yangýnlarda, kozamý yaktý zalim yýllar aslýnda içimdeki iklimdi yeknesak kurtuluþuma ortak o son nüsha.

Müjdeleyen bir þeyler var mutluluðu: ben ki beylik bir kazaným adýna asla tercih etmedim mubah olmayaný.

Yarýmlarda tutuþan çeyrek düþlerim.

Muteber bir hece olma isteðim belki de meþru bir ölüm yerine nefsi müdafaa yapmaktan geri durmadýðým zamanýn çetelesi.

Böbürlenmedim ben bir ömür.

Zamanla azaldým hece hece ne de olsa beyhude yoksunluklarla içli dýþlýydým.

Yalýtýlmýþlýðýn þehrinden geldim ben aþkýn dokusuna.

Zaman bürüdü gözlerimi ne de olsa gün bazlýydý her yazdýðým ve þimdi muteber bir yolculuk ile þereflendiriyor beni Rabbim.

Kozamda saklý olsam da güne denk düþen hüzün ve mutluluðum benim ikbalimdeki o var oluþ þarkýsý.

Aþkýn þühedasý her yanýk kelam ve içimin dokusunda okumakla yaþamak hayatý ve üflenen nefesime of demeden arþýnladýðým ömür palasý.

Hayatýn muhtevasýnda þiir gözlü sevdiklerim var beni.

Þiirin muhtevasýnda sevgi gözlü yârim, yarenim, eþrafým var benim ve çoðu da bilmez saklý olduklarýný yüreðimde.

Ben sessizce sever ve dua ederim.

Sessizce yaþar ve yazarým… demeye muktedir olsam da tüm sessizliðime mazhar olan þu ölümlü satýrlar.

Afaký olmayan bir þehir mi ne?

Ya da azabý yok sayan bir fasýla.

Þimdi hangi yarýmda hangi çeyreði buyur edeceðim de tamlayacaðým ülkülerimi?

Þehrin çeperinde dað baþýnda yaþayan bir münzeviyim.

Daðýn tepesinde maviyi yüreðine sýðdýran bir su damlasýyým.

Suyun gözlerinde ölümlü bedenimle yarýnlara talip bir dün’üm ben aslýnda an’ýna sadýk lakin mazinin örtüsü ile dokusundaki otlarý yok eden ve yeþil gözlerinde doðanýn maviye ve pembeye âþýk bir sarý imgeyim týpký güneþi soluyan bir çiçek ve muhtevasý sevgi.

Vazgeçmeyeceðim sevmekten birilerini dahasýný da ekleyeceðim yüreðin dip not babýnda sayýklarken sevginin neþriyatýnda, derinlerin tahayyülü ile zifiri karanlýðý delen gündüz yüreðim.

Iþýðýnda þehrin bir kumpas zaman zaman hayatýn ritmine yenik düþen.

Bazen yankýsý olmayan bir ses içimden düþmeyen ve boca ettiðim evrenden ben kabul görmüþken nasýl mutlu olmam hele ki söz konusu hidayet ve rahmet saðanaðý iken…

Göðün uzamlarýnda bir hale.

Aþkýn rahlesinde çirkinliði lav eden.

Þurasýnda ömrün gel-geç de deðil hani bilakis ömürlük kaygýsýný þerh düþüp ahreti kucaklamaya hazýr.

Bir mevta belki de yazdýðým her söylem.

Bir çýrpýnýþ evet, bir çýrpýnýþ iflah olmaz hayallerime yenilerini eklediðim belki de ikbalin kuru sýký taziyesi ne de olsa hayalleri yarým kalmýþ bir faniyim ömür denen güzergâhýn her tali yolundan ana yola sapmak adýna gözümü sakýnmadýðým…

Ýlahi benim acýlarým.

Islah ettiðim nefsimin de hiç önemi kalmadý hani.

Dünlük derdest komplimanlar ya da sonu gelmez kinayeler mi… umarsýzlýðýndayým evrenin gizemine biat.

Her söyleme þerh düþüyor yüreðim.

Ben beylik sunumlarýn insaný deðilim madem söylediðim her övgü ve sürrealist imgeler bile tefekkürde iken ben meylettiðim ilahi sevgiyi nasýl nasýl da taþýrýyorum çeperinden ruhumun.

Kýtalar aþtým ben.

Aþký izah ettim kendimce ve tefsirine baþ koydum.

Dokumda saklý her detay.

Detayda saklý mutluluk.

Mutluluk mu?

Sevgiden ve huzurdan mütevellit.

Açýlýmý ömrün aslýnda yaðmurlu bir havada açmadýðým þemsiyemle dans ettiðim yine bilinmezin neþriyatýnda bilindik her duyguyu bilfiil dile getirdiðim.

Kaçarým yok benim.

Açmazým var genelde ve aymazlýðýnda hangi muhteva ise tüm dikte ettiðini yüreðin bir bir seriyorum satýrlara.

Ýyilikten kasýt hep iyi niyeti saklý tuttuðum ve tanýmsýzlýðýn makbul gördüðü kabulleniþte yüreðimi ve ellerimi açtýðým rahmet.

Ýnsan doðasýnda saklý her yemin.

Her yeminde saklý rüþtünü ispatlamamýþ acýlar.

Acýlar bataðýna saplandýðým her an için müteþekkirim yüce Rabbime.

Acýdan çýkýp mutluluða boca ettiðim þükür ve girdabýndan ömürlük sýkýntýlarýn tek surede saklý iken huzur ben yine bilfiil yüreðimden akýttýðým kadar gözümden akan rahmete defalarca müteþekkir.

Acýlarýmýn tabibi hep inançta saklý.

Akça pakça bir yakamozda ise ben saklýyým.

Haklý olduðum her fasýla lakin yenik düþtüðüm devranda genelde kabul görmediðim sayýsýz meclis ta ki içine düþtüðüm bu yazma aþký ile iflah olan yüreðim ve kozamý kýrýp yeminle tövbeyle kucakladýðým evren.

Aþkýna talibim ben doðasýnda saklý muhteviyat ile zerre olan varlýðýmý serpmeye talibim ve aþkýn afakýnda bir tohum daha ekiyorum her yazdýðýma þerh düþmüþken bilfiil adýmý ve yüreðimi.

Yürekteki tüm kýmýltý ve hacimsiz yaþama coþkum.

Bazen baþým yana düþse de dik tutmak baþýmý ve içimi ferah kýlan ve yüreðimdeki saklý güzellikleri ben her nasýlsa býkýp usanmadan sunarken yakýnýmda uzaðýmda kim varsa.

Beni bana yakýn kýlan.

Arþý alaya çýkan ilahi coþkunun muhtevasý ile aziz dostlarýma her daim müteþekkir ve kavuþtuðum bu hidayet benzeri rüzgârda savrulmak deðil de savurmak istediðim ilahi muhtýra.

Göðün kement attýðý bir ebemkuþaðýndaki sekizinci renk ve notayým ve dokuzuncusuna talip.

Namert olmayan her surette ben aþký ve sevgiyi soluyorum ve insani vasýflarýmdan bir nebze olsun övünçle bahsetmeden kuru ve cýlýz ýþýðýnda gecenin karasýna atýfta dahi bulunmadan ben aþký aralýksýz örüyorum ve yürüdüðüm yolu asla terk etmeyeceðimin bilinci ile ifa ediyorum doyumsuz yaþama sevincim ile muhtevasýnda ömrün ben sayýsýz kareye dâhil olup kendi örüntüm de deðil hani bilakis bir önerme iken aþkýn kudreti ve sönmeyen ýþýðý…