Yarýmlarýn bütüne tekabül etmediði kesirli bir düzenek hayat bazen iki çeyreðin birlikteliði bütün bir elmadan bile tehlikeli ve doyurucu.

Karanlýðýn fýtratýnda saklý her þey: insanlar… eksiksiz yalan çoðu söylem.

Göðün dokusu, ýlýk rüzgârýn peþkeþ çektiði bulutlarla raks ediyor ve Tanrý’nýn çatý katýnda alýmlý seyyahlar var yine dökülen saçlarýnda evrenin acýlar saklý aslýnda acýsý saklý adamlar ve kadýnlar var, saçý olmayan.

Neden saçlarý dökük… diye sormaktan imtina ediyorum.

Ellerim ve gözlerim gidiyor saçlarýna kardeþimin yoksa saçlarý sadece resimde mi parlak ve gür?

Hangi resim?

Ben hangi resimdeki yarým elmayým?

Ben hangi þarkýnýn suskun notasýyým?

Bir meddah sahnede: sanýrým içimin çilingiri açtý sahnenin perdesini. Ne yani: çok mu zor bir perdeyi yok edip sunmak içimizdeki acýyý?

Ýçimin çilingiri iþsiz epey zamandýr ne de olsa; ben, ben olalý hep açýk tuttum perdeleri yalnýz gizemin tetiklediklerini þiirlere döküyorum: eh, olur o kadar.

Bir de perhiz yaptýðým yalanlar ve yalancý bakir sýfatlar? Demek ki; sýfatýn da namuslusu oluyor.

Ýçimdeki çocuk nazlandýkça ben yazýyorum aslýnda ne yazacaðýmý bilmeden otomatik programlanmýþ belleðimle yaptýðým anlaþma neticesinde; hayatýmdaki tüm sus payý verdiði söylemlerin sýkýp sýkýp suyunu ve hecelerini çýkarýyorum ve boca ettiðim yüreðimle karýþtýrýyorum o kaçak þebekedeki kaçak kesintileri.

Ýhmallerin doruðundayým.

Ýndinde olsam da bilinmezin bilmekle iþtigalim ve az buçuk bildirmekle.

Yarým aðýz konuþanlara asla meyletmeden…

Bir de arkamdan ahkâm kesip yüzüme gülenlere inanmadan… devam ediyorum yoluma.

Saçý olmayan kim ise sadece dokunmak istiyorum ama ruhuna üstelik sezdirmeden ve kýrmadan.

Aman ha, sezmesinler hüzünlendiðimi: olur da acýrým, sanýrlar.

Ya, kendime acýdýðým gibi bir ihmal var mý ya da eksiklik?

Ýhtimaller dâhilinde; elbette vardý zamanýn kuytularýnda ben hala kendimi keþfetmemiþken ama þimdi bu ihtimali asla kabullenmiyorum.

Zamansýz sevdiðim ne çok insan daha doðrusu zamana tabi olmadan ve içimden geldiði gibi… sevmekle iþtigal yüreðimin kapýlarý yarý açýk son zamanlarda. Beyit beyit geziyorum insanlarý ve gerekçe sunmadan kaçýyorum.

Açýl susam açýl!

Aman, ha!

Durduk yere gasp edilmesin hayallerim. Ben de susarým ve devrederim zihnimi kaleme oradan da beyaz kâðýda yine de duraksýyorum son zamanlarda.

Harf ihlalinden adýmdan soyutlanmadýðým mý kaldý?

Ya da dýþlanmaktan gocunmaktan ben sýkýlmýþken, dýþlamayan mý?

Dýþlanmanýn neye denk düþtüðü çok göreceli. Bazen ses tonu; bazen yüzündeki mimik bazense süregelen o uzun sessizlik ya da kuru gürültü.

Ben de sessizim genelde ama bu, demek deðil ki; sevmediðimden ya da yok saydýðýmdan.

Hâþâ.

Korkarým Allah’tan.

Hiç mi sormaz insanlar? Ve hep mi yargýlarlar?

Zamanýn ara yapraklarýnda kuruttuðum anýlarýmý sayfa aralarýna koyuyorum týpký gül yapraklarý gibi aslýnda içimin yapraðý her aný’m ve her yazdýðým.

Rüzgâr savurmasýn diye de sýký sýký tutuyorum kucaðýmda.

Annemin elini bir de; aslýnda sayamayacaðým çok insan üstelik sebepli sebepsiz sanýrým sevgi sebep aramýyor.

Ýþte hata yaptým çünkü sevgiden açtým sözü ve dönüp dolaþacak Ýlahi Aþka gelecek söz ve insanlar ayný plaðý dinleyecek.

Çoðul kiþilikli olmam gerekiyor farklý ruh hallerinin detaylý betimlenmesi adýna ben de çoðul kiþilik kuramýna denk düþen hayal gücümle canlandýrýyorum sahip olmadýðým duygularý ama en güzeli; insanýn kendisi olmalý. Üstelik insan sayýsýz kere farklý kendi de olabilir hele ki; deðiþken mizacýn kýblesinde dalga dalga coþan duygular varsa.

Sýðýndýðým ne ise… tefrikasý ömrün belki de defalarca teblið ettiðim ve bir türlü onaydan geçmeyen.

Haklý olduðum halde haksýz duruma düþtüðüm/ düþürüldüðüm.

Saçý olmayan ne çok bitki en son ihtimamla suladýðým çim adam derken aldýðým ikinci çim adam ve her ne hikmetse ikisinin de saçý çýkmamýþtý üstelik kardeþim hastalýðýný yeni öðrendiðinde ve ben hepsini çöpe attým.

Biliyorum ki; kelimeler kurdeþen dökecek eðer ki yazmasam.

Ben yazarsam bu sefer hiçlik kurdeþen dökecek çünkü varlýðýmýn tek kanýtý sadece edebiyatla haþýr neþir olduðum dakikalarda haklý olarak geçmiþimi aforoz ediyorum.

Kimlik kavramýndan filan da söz açmayacaðým hele ki çoktan rakamlarla kodlanmýþ bir birey olarak ve teknoloji devrimi sayesinde bilgisayarlar bile bana yaþamam için onay verirken, anlamýþ deðilim nasýl oluyor da yaþama hakkýma karþý çýkýyor bazýlarý.

Sözcükleri ekonomik kullanmayý sevmiyorum yeter ki yeterli kanýtým olsun yeterli derecede ben rahatlayana kadar en azýndan edebiyatýn kýyýsýndan köþesinden nasipleneyim üstelik pek çok þeyden ve mutluluktan yana almamýþken nasibimi.

Özrümü ne zaman sunsam Yaratana… kabul gördüðümün verdiði huzurla uzanýyorum gerçeklerim üzerine her ne kadar çoðu zaman zaman canýmý yaksa da gerçekler.

Göðün perdesi dalgalanýyor sanýrým ben de geceden elimi ayaðýmý çekmeliyim, huzur beni yanýna çaðýrýrken en azýndan geçici süreliðine ben de alayým yerimi meleklerimin yanýmda yine onlar beni dualarý ile korurken ve geniþ pencereli yüreðimden son defa selam vereyim geceyi uðurlarken bir sonraki geceye kadar vereceðim selamlarýmý kimsenin almayacaðýný bilsem de.