Kýsa bir alt yazý geçtim az evvel aslýnda içimdeki dublaja hürmeten bir de iç sesimin frekansýydý o alt yazýnýn muhtevasý: týpký iki gün evvel haberlerde rast geldiðim o eðitim bilimci gibi kýsa bir ön söz…

Ne mi demiþti ve ben neden buna takýldým?

Kýsaca…

‘’Ezberci eðitim terk edilmeli ve öðrencilerin zihni gereksiz bilgilerden ayýklanmalý.’’

Neydi bu gereksiz bilgiler, peki?

‘’Öncelikle imla kurallarý ve dilbilgisi baþlýðý altýnda, edat ve zamir gibi gereksiz tanýmlamalar.’’

Kulaklarýma inanmýþtým inanmasýna da bunca sene ben boþuna yüklenmiþtim adý üzerinde gereksiz bilgiyi?

Aslýnda konumuz, bu deðil aslýnda konunun ne olduðunu da irdelemeden… sahi, alt yazý geçtiðim o sahnede neler yaþanýyordu?

Belki de hayatýn özeti ve adýna muhteva denen baþlýkla-týpký az evvel bahsettiðim uzmanýn da ön görüsü üzerine-yoksa muhteva diyerek Türkçeye ihanet mi ettim? Lakin ne zaman N.Bekiroðlu’nun yazdýklarýna yolum düþse bu ve benzeri o kadar çok kelimeye rast geliyorum ki üstelik kadýn edebiyat profesörü ve ben kim oluyorum da kendimi onunla mukayese ediyorum? Yoksa sayýn eðitim bilimcinin dediði üzere; bu ezberci sistemin defolu ürünlerinden biri miyim de herkesi hayal kýrýklýðýna uðratýyorum?

Konu geneli itibariyle daðýlmýþ gözükse de þu bir gerçek ki; aklýmýn tüm yarým adalarýndan ancak bu kadar sabit bir coðrafyaya denk düþüyorum gün sonunda hele ki hayatýn uzantýsýnda ben bindiðim trendeki hangi kompartýman deðil de bir gemi kazasýnda mý öldüm de cennete düþtüm, diye kendimi sorgularken…

Aslýnda cehennemin ateþinde yanarken yine kendimi cennetin tam ortasýnda buldum sanýrým akýl mekanizmamda savsakladýðým tüm alt bilinç öðeleri resmigeçit yapýyor ki gecenin artýk hangi saat diliminde uyumam gerekirken ben yüksek þurayý kendimce toplamýþken.

Payýma düþen ne ise… dünden baþlayýp yarýn baþlýðý altýnda günü de ötelerken yoksa bir zaman yolculuðuna çýkýp da akýl melekelerimin hezimetine mi uðramýþken?

Gün içerisinde ne çok gel-git üstelik sakin addedilen bir yaþantýnýn örtüsünü kaldýrýp da içinde fink atan kemirgen kurtlarla benliðim delik deþik olmuþken.

Sayýsýz soru yönelttim bu gün sayýsýz insana.

Sayýsýz insan sayýsýz kere beni kaile almadý.

Tam tersini yapanlar da oldu bu sefer sorularla muhatap olan bendim ve yazma refleksim ansýzýn geri tepti bu sefer olan uykuma oldu ve deðiþen beslenme sistemim derken hizaya giren ana fikir ve cümleciklerin gazabý.

Ya yazacaktým ya yazacaktým gerçi yazdýklarýma sýnýr koymadan hayatýmýn ihlal edilen her santimetrekaresini düþünüyorum da… Sonra atýl bir tarlaya düþüyor yolum ve atýl iþ gücü týpký benliðimin içerik analizini yapmaya programlanmýþ alt bilincim elbette Freud’un öngörülerine her ne kadar itici bazen de kabullenmek adýna zorlayýcý bir ifade ile yaklaþsam da ve tüm psikoloji uzmanlarý ki týrmandýðým sarp kayalardan nasýl da düþmüþtüm aþka düþtüðümde psikolojiye ve kendimi analiz etmek adýna tüm bölümün analizine programlanmýþtým tabir-i caizse sonrasý tam bir felaket.

Geçtim: bunu da geçtim ve elimi çabuk tutmalýyým.

Þimdi bakacak olursak kayýtlara: doðum tarihimi de geçtim aslýnda kendimi bildim bileli tanýdýðým tüm insanlar: sürtüþtüðüm, tarafýnca sevildiðim ve büyük olasýlýkla nefretini kazanmýþ olduklarým.

Ýyi de ben habis bir ur deðilim: olsa olsa kayýp bir ruhum ara sýra afakanlarýn basýp kendimce cebelleþtiðim sonra da oklarý kendime fýrlattýðým nihayetinde yaþama sevincimin çalýndýðý ve pilimin tükendiði ve benim tek þarj cihazým var: umut ve sevgiyi ektiðim güncemde illa ki karaladýðým üç beþ satýr-hadi üç beþ sayfa diyelim.

Anlattýklarým aslýnda benim bile yeni farkýna vardýðým detaylar.

Çoðulcu sistemle yönetilen bir aile ve söz sahibi olan ebeveynler akabinde çocuklarýn vazifeleri doðrultusunda tek kelime söz haklarýnýn olmadýðý. Elbette fi tarihinde daha akýllý cihazlarla tanýþmadýðýmýz bir dönem týpký doðduðum milenyumun gölgesinde ben yeþeren bir aðaç olmak adýna mütemadiyen budandýðým.

Dün çok deðerli bir yorum almýþtým. Maziye ve çocukluða atýfta bulunan týpký bizlerin kaçýþ noktasýnda yüz yüze geldiðimiz o saf yýllarýmýz gerçi an itibariyle de deðiþen bir þey yok hani yine kendi cephemde ve yine bana dönen bir cevap: asla deðiþmememi söyleyen bir diðer gönül dostum.

Zaten tüm çabam bu yönde lakin deðiþime endeksli de olmalý en azýndan kötü huylarýmý törpüleyip iyiye ve güzele odaklanmýþken. Peki, bu nasýl oluyor? Bilemiyorum henüz ama çözmek adýna… ne kadar genel kabul görmüþ bir rota, deðil mi? Hele ki içinde ön görü ve ön söz de varsa ve yine kabullenilmiþ deðerler.

Sayýlar.

Ýnsanlar.

Sayýlarla eþleþen insanlar ya da tam tersi.

Hala kimlik numaramý ezberleyemedim lakin beynimde bin yýllýk kayýtlarý var geçmiþin dostlarýnýn telefon numarasý sürekli sinyal verirken ve hattan düþen ne çok insan yoksa çaptan düþen mi demeliydim?

Girizgâhýndan baþlayýp sonlanmasýný istemediðim bir yazý hele ki kendimi yorgun hissetmezken ne de olsa pusulam doðru yönü gösteriyor.

Sayýsýz düþünce ve yorum karýþýmý bir ses efekti var beynimin arka planýnda. Masaüstünde gözükmeyen ama yüzüme vuran bir ses ve görüntü sunumu. Aynaya bakmama da gerek yok hele ki yazdýðým satýrlar iken bana ayna tutan ve evveliyatý: gün boyu okuduðum, düþündüðüm ve deðer verdiðim ne ise dönüp dolaþýp bana dokunuyor sihirli deðneði inancýn. Garip bir bileþim, deðil mi?

Edebiyat ve maneviyat ve insan sevgisi.

Sevgiden söz açmýþken… aþk addedilen karþýlýksýz sevgiler. Ne yani insan sadece karþý cinsi mi sever karþýlýksýz? Bu çok girift ve ekseni deðiþken bir o kadar insan mizacýna yönelik.

Bir kuþu bile sahiplenebilir insan hatta yabani bir kuþu hem de pervasýzca hem de istemsizce hem de yürek yürek.

Serçelerin minik kalbine dokunan elim.

Ya da günlerin rahmetini üzerime seren sevdalý bir yavru kedi.

Halüsinasyon görmediðimi bildiðim için severek sunuyorum bu resimleri.

Bir kediye merhaba demek bazen bir insandan size geri dönmeyen selamdan daha hoþ ve daha baðlýyor sizi hayata.

Ya da densiz bir komþunuz durduk yere özelinizi kurcalayan ve aklýnýza gelecek gereksiz ne varsa durduk yerde bir diðerine musallat olan.

Ne çok insan tanýyýp tanýmadan birbirine hoþluk yerine boþluk sunan.

Al þu boþluðu ve içini sevgisizlikle ve dedikodu ile doldur.

Yetmedi mi?

O zaman görmezden gel ve verilecek en büyük cezayý ver.

Ne mi?

Elbette tepkisizlik ya da olmayan sýfatlarla karalama ihtiyacý.

Sonunda insan öyle bir noktaya geliyor ki ve sadece kendini fazlalýk görüyor dünya üzerinde ne de olsa sevgiden çýkmýþ yola ve ihanet etmeden Yaratýcýya ve evrene, potansiyelini kinetik enerjiye çevirip sadece evrenle hoþ bir alýþveriþ yapmak istiyor: öznesi de yüklemi de sevgiden dem alýp ve imla kurallarýný hiçe saymadan.

Evet, ben de ezberci sistemden muzdarip olduðumu kabul ediyorum ne de olsa ilgi alaným olmayan bir branþta okudum ve hayatýmý çarçur ettim bu anlamda tüm kaybettiðim zamaný telafi etmek adýna uðraþým üstelik maddi anlamda bir beklentim olmadan ve kendime olan didiþmemde bir ön görü getirirken bana edebiyatýn içeriðinde saklý olanlarý pratiðe dönüþtürürken.

Yorgun sözcüklerimi yýkadým bu gece ve astým ipe sonra kurumalarýný bekledim. Gönül gözümdeki sýcaklýðý boca ettim her birinin üzerine ve sevgiyi kondurdum ve hepsi bana gülümsedi týpký siz okuyanlarýn gülümsediðini görürken.

Varsa bir hatam affola.

Sevgilerimle…