MEYHANEDEN  MESCÝDE

               Ahmet Ayaz

Gaziantep Ekspres Gazetesi 29  Mayýs 2018

……………………………………………..

       Saygýdeðer okurlarým, bugün size 2005 tarihinde yayýmladýðým  “Elveda Ýstanbul” adlý öykü kitabýmdan aldýðým  “Meyhaneden Mescide” adlý bir öyküyü anlatacaðým. Yalýnýz bu öykü gerçekten alýnmýþtýr. Bu mübarek ramazan ayýnda, bu öyküyü yayýnlamaya ihtiyaç duydum. Þimdi bu öyküyü  sizlerle beraber paylaþalým diyorum. Bakalým okuyunca ne diyeceksiniz ?

       yayýnlayacaðým. Davut ile Durdu iki teyze çocuklarýdýr.Ýkisinin de babalarý Kurtuluþ Savaþýnda öldü..Ýkiside babalarýný hiç görmemiþler.Çünkü,babalarý Kurtuluþ Savaþýna gittikten sonra doðmuþlar.Durdu’nun kendisinden önce doðan kardeþleri ölmüþler.O sebepten bunun da adýný Durdu koyarsak belki durur demiþler annesiyle teyzesi.
Davut ile Durdu’nun anneleri ile teyzelerinden baþka yaþayan bir büyükleri de yoktur.Fakat anneleri ile teyzelerinin evleri de yan yanyana. Bunlar birlikte oturup birlikte kalkarlar.Yemeleri içmeleri birlikte.Arada sýrada da bunlarý birbirleriyle evlendirmekten söz edince,Davut’la Durdu birbirinin gözleri içine bakýp gülümserken, bu düþünce beyinlerine yerleþmeye baþladý. Bu defa geçen zaman içinde Durdu,süslenip büyüyen on altý yaþýnda bir kýz oldu. Davut’ta on altý yaþýnda oldukça tutarlý bir berber kalfasý oldu. Fakat Davut’un sesi de çok güzel. Ayrýca da çaldýðý tambur eþliðinde düðünlere katýlýyor, para kazanýyor. Davut,boyunun posunun ve sesinin güzelliði ile Maraþ’ta bütün genç kýzlarýn ilgisini üzerine toplamaya baþladý. Durdu ne zaman evleneceðiz? Demeye baþladý. Fakat Davut’ta Durdu’da bu konuyu annelerine teyzelerine açamýyorlar. Çünkü açacak yaþda deðiller. Bu defa bunlar kendi kendilerine karý koca olup evden kaçtýlar. Aradan yýllar geçti, Davut Maraþ’ýn güzel bir semtine çok güzel bir berber dükkaný açtý. Gündüzleri berber dükkanýnda berberlik ediyor, geceleri de bir barda Nurettin Gürses adý altýnda tambur çalýp þarký söylüyor.Davut böylece gününü gün ederken normalin üstünde para kazanýyor.Bir Pazar günü berber dükkanýnda çalýp söylerken,Davut’un güzel sesini Maraþ’ýn Müftüsü durup dinledi. Müftü dinledikten sonra kendi kendine,”Vay Allah’ým kudretine hiçbir kimsenin gücü yetmez.Delikanlýda ne ses var! Bu sesi Kuran okurken,ezan okurken, Cuma selasý verirken kullanmalý bu delikanlý”dedi. .Aradan zaman geçmeden bir gün Müftü Efendi Davut’un dükkanýna geldi.”Yavrum Davut,bir bana uðrar mýsýn?”deyince, Davut birdenbire afalladý,”Allah Allah! Ben rüyamý gördüm?”dedi. ”Yahu gecelerin geç saatlerine kadar barlarda alkol kullanarak,elindeki tamburuyla þarký türkü söyleyen bir sarhoþla koskoca Maraþ Müftüsünün ne iþi olabilir?”diyerek,derin bir düþünceye daldý. Daha sonra Müftü Efendi Davut’un peþini býrakmadý ve yanýna getirtmeyi baþardý. Davut,Müftü Efendinin odasýna girdi. ”Emrin için geldim hocam!”dedi. Müftü; “Seni þu camiye müezzin yapmak istiyorum”deyince,Davut” Beni sen iyi tanýmýyorsun hocam. Ben içki içip barlarda þarký türkü söylüyorum,haberin var mý?”deyince, Müftü Efendi cevap veridi. ”Hepsinden de haberim var, býrakýrsýn ne olacak!”dedi. .Davut,”Müezzin dediðin namaz kýlmalý”dedi. Müftü,”namaza baþlamak çok zor bir iþ deðil! Bir abdest alýr namazýný kýlarsýn”dedi. Davut,Hocam müezzin Kur’an-ý Kerim okumasýný da bilmeli deðil mi?”deyince,Müftü Efendi cevap verdi. ”Yavrum o da kolay,sen o çaldýðýn tamburdan ne sesler çýkarýyorsun da Kur’an-ý Kerim’imi öðrenemeyeceksin.Sana on beþ günde okuturum Ýnþallah!”deyince,”Davut, Berber dükkanýný kime vereyim?”deyince,”Berber dükkanýný kimseye verme! Bir berber kalfasý tut,artan vaktini orada kullanýrsýn”deyince Davut hemen harekete geçti ve en yakýn zaman içinde Müftü Efendi ile iliþkilerini sürdürüp,namaza baþlar,Kur’an-ý Kerim’i bütün makamlarýyla öðrenip ve müezzinlik görevini en güzel bir þekilde devam ettirdi. Her þey güzel,her þey yerli yerinde iken, bir gün birisi Müftü Efendiyi Diyanet Ýþlerine þikayet etmiþ. .Müftü Efendi,hiçbir þey bilmeyen ve barlarda þarký türkü söyleyen bir sarhoþtan rüþvet para alarak camiye müezzin yaptý diye.Diyanet Ýþleri,iki müfettiþ gönderdi. Müfettiþler geldiler ve müezzin Davut Efendiyi Müftülüðe çaðýrdýlar. Müfettiþler Davut Efendiye dönerek, .”Davut Efendi,camiye müezzin olmak için Müftü Efendiye rüþvet para verdiðiniz ve müezzinlikte yetersiz olduðunuz þikayet konusudur. Bu sebepten soruþturmaya geldik.”deyince Davut müezzin” Para olarak farzý misal bir küp altýn verdiðimi kabul edin.Yetersiz olduðuma gelince,gelmiþken bir sýnav yapýn,yeterli isem iþime devam ederim,yetersiz isem görevi býrakýp giderim”deyince, önce ezan okuttular,sonra Kur’an-ý Kerim’i eline almadan “Hangi makamdan?”dedi. O zaman müfettiþler Müftü Efendiye dönerek,“makamdamý biliyor?”deyince,Müftü Efendi cevap verdi.“Hem de ezber okur,siz söyleyin makamý”dedi.Davut müezzin bir makamdan Kur’an-ý Kerim’i ezbere okudu. Müfettiþler dikkatle dinledikten sonra,soru sormaya gerek kalmadý deyip teþekkür edip gittiler.Davut müezzin,Diyanette en küçük bir unvan olmasýna raðmen,din görevlilerine en güzel bir örnek olacak þekilde temsil ederek,görevini tamamladý ve emekli oldu. Maraþ Müftüsü Davut müezzini meyhaneden mescide taþýdý. Kendisinden Adostça  kalýnýz.Allah razý olsun diyen insanlarýn sayýlarý belli deðil.