Geçmiþin frakýnda asýlýyým: boz bir laleyim belki de nar rengi yakamoz bir acý.

Öncemi dürtükleyen yâd ellerinde kimsesizliðin, yalýn bir kelam düþüyor inceden.

Boynum bükük oysa o gittiðinden beri.

Gidenlerden yana derdim, kalanlardan yana olmalý tesellim… ne gam!

Beyhude bir ýsrar var içimin ikramlarýnda.

Üzüncün baþ þehrini yerleþtiriyorum içimin kýyýmýna.

Nadide yükümlülüklerim.

Nazenin kimliðim ile dolandýðým çiçek bahçem ve yaralarým aslýnda dikenlerimi aldýralý çok oldu Tanrýya yine de yeni dikenler bitiyor ve azman aðrýlardan müteþekkil diri bir cümle olma yolunda…

Dinginliðimi kaybettim, diyemeyeceðim ne de olsa dinginliðin yanýndan geçmedim.

Kiremitler kýrýlýyor her þafakta. Buz tutan yapraklarý içimdeki gülün pek bir efkârlý. Ah, bir söylesem de… söylesem de alsam boyumun ölçüsünü.

Endamý yitik þiirleri meze yapýyorum yine gece üstüme çekerken örtüsünü aslýnda þiir tadýnda hayatlar yazýp hayatlar sunuyorum kendime kendimce iþte… o kadar da olsun mu demeliyim?

Þimdi sunumundayým yüreðin.

Þimdi kürüyorum mezarýmý.

Hala nasýl olduysa bulamadým yerimi, dememden gayedir belki de yolum her yeni boþ sayfaya düþtüðünde.

Yalýn ayak içimin sesi. Aman ha, çýplaklýðýný görmesin kimse, demenin mazeretidir olsa olsa þunca yazdýðýma tanýklýk ederken Tanrý.

Tanrýmla baþ baþayým aslýnda yolum her düþtüðünde sizin oralara. Aslýnda sizden kastým, bir ölünün deðil de bir münafýðýn yasýný tuttuðumdandýr.

Öðüttüðüm her ölü gün, övündüðüm her sevdam, öðürdüðü yüreðin aslýnda kuluçkaya yatýp koca gün ve günü torbaya koyup, kýrýk kýrýp kýtlama yaptýðým yazýlmaya aday her þiir ve sonra da nüktedan bir kelam ile selamlarken umutlarý.

Diri bellediðim her bir umut.

Umut olmaktansa ölü bir imgeden yok iken farkým.

Ölümsüz bildiðim sayfalarda aslýnda kanatlarýma vakýfým yine cümleden cümleye seðirtip bir yandan da okuyucunun yüreðine demir atma isteðim ve sonsuza meyledip sonra yeni baþtan kurmaca bir öykü ile sonlanmak bilmeyen yazma isteðim.

Zaman daralýyor aslýnda çaldýðým kadar da çalýnanlar benden.

Kâfi olsa keþke kalan lakin her an çözülmeye aday ve günbegün teþhir ettiðim nice acý nice neþe nice yarým kalmýþ yemek oysaki annem tabaðýmý son lokmaya kadar bitirmemi öðütlemiþti belki de en güzeli sofraya hiç oturmamak ve terbiye etmek nefsi.

Açlýðýmdan deðil de susuzluðumdan çektiðim bu azap ve fýtratýmda saklý iyi niyeti bol keseden sunduðum her yeni güne her yeni insan ve inceldiði yerden kopsun desem de inatla baþa sardýðým döngü.

Muhafaza edebildiðim kadarým ya da bir ayrýk otu belki de ayraç niyetine iki sayfa þiiri birbirinden soyutladýðým.

Bir kelamda saklý niyetim. Tek bir kelam ama anlatamýyorum derdimi bir türlü ve esniyor cümleler, eðrelti otlarýna düþüyor yolum bazense yana düþüyor baþým yine baþý aðýr gelen bir baþaktan alýntý yaptýðým bir ürünü yâd etmek okuyucuyla.

Ne çok insan.

Ne az gizem.

Ne çok yalan.

Ne az ben.

Ne çoðaldýðýma dair ne de hüznümün azaldýðýna kani olduðum.

Ýç bükey bir aynadan çaldýðým o görüntü sonra da þaibeli bir yürekte esmekle evrilmek arasýnda gidip geldiðim…

Söylence babýnda þerh düþtüðüm.

Ser verip sýrrýmý da verdiðim sonra da yaftalanmanýn maruzatý ile yellerin esintisinde yarýn uzaklýðýna katlanýp yâd ettiðim mutluluðu bir bir bölmek güne aslýnda günü bölmek içimdeki diri neþeye sonra da çalýnan her duygumun peþine düþüp yeni duygular peyda olurken ben sýfýrdan baþlamanýn verdiði o sýkýcýlýðý bertaraf etmek adýna dokunduðum maneviyat denizi.

Köreldiðim.

Tüm kör yetilerim.

Boncuk gözleri annemin.

Þehla düþleri evrenin.

Sýzýntý babýnda bir nota belki de aklýmýn ermediði ama benim ermeye niyetli olduðum hidayet.

Sonra da pür neþe gölgeler benden intikamýný alýrken bir bardak suyu dökmek satýrlara hani olur da eþlik ederler kalemin nemine.

Gözlerimi alamadýðým kadar da var hani.

Belki düþüþe geçen bir uçak yine bulutlarýn kapris yaptýðý ve ansýzýn kendini kurtaran derken insanlarýn hayatýný baðýþlayan merhametli Tanrýnýn ayrýcalýklý toleransý ve hikmeti.

Bir devir kapanýrken, devreden duygulardan da alacaklýyým hani sonra da bonkör bir edayla pay ediyorum içimin aksanýný derken susmaya gebe bir geceden çaldýðým karanlýðý aydýnlýða sunuyorum belki gölgelerden alýrken intikamýmý belki sivrilen bir sesi törpülerken inanç ve sevgi… olmadýk bir mevsim, verilmedik bir söz ve asla baðýþlamayacaðýmýn da bilincinde iken belki de Tanrýnýn gazabýný üzerime çekmeden ölmeyi dilediðim.