Öykünmekle öðütmek arasýnda gidip geliyorum yine baþaklarýný umudun bir gizemle sakýnmak kötülükten ve öðüttüðüm baþak tanelerine öykünmek belli ki mizacýmýn dýþavurumunda, çatallý bir ses kadar da yoksunluða ve açlýða mahkûm kýlýndýðým.

Bir cümle arayýþým ve ansýzýn hâsýl olan beyaz bulutlar ama her nasýlsa kararmayan bir gökyüzüne nispet yapan yine içimin iklimindeki o doðurgan sonbahar hüznü. Sevdiðim kadar da var hani hüznü gerçek kayýt altýna alýnan bir memnuniyet zuhur etmiyor karþý taraftan lakin hüznüme sahip çýkýp ayný anda þükür duygum da kýymete biliyor kendimce. Kendimce sevdiðim kadar kendimce de mutlu olduðum bir tür oyun.

Önce mutluluðum kundaklanýyor üstelik hiç beklenmedik bir anda maruz kaldýðým þimþekler sonra da gözlerim çaðlýyor ama içime akan yaþlarým pek de kale alýnmýyor, demekten ise imtina ediyorum zira yaþlar kendimce bir sunumu yüreðimin gelin görün ki pek de itibar görmüyor ya da tam tersi:’’Hah, iþte baþladý saðanak. Demek ki bizim sulu gözlü kýz baþladý yine yakýnmaya.’’

Dediklerine bakmýyorum ha, demek pek de olasý deðil ne de olsa bana ait bir duygu yine evrenden nemalandýðým ve boyutsuz duygularýmý kýsacýk cümlelere sýðdýramazken ne de olsa edebiyatýn açýk penceresinde uçuþan perdesi gönül gözümün. Aðlamaktan ne zarar gelir ki hele ki ufacýk neþe zerreciklerine daha da itibar edip daha bir muteber kýlýyorsam sahip olduklarýmý ve duyduðum þükrü.

Hangi yönden nasýl bir rüzgâr tetikliyorsa bu hoyrat iklimleri yine yüreklerinde saðdýcý olmayan düþlerle boy gösterirken hem kendi halimde yaþayýp yazdýðým kadar da mutluyum belli ki yürekteki terennümü çok fazla sergileyemiyorum ya da ansýzýn kapýlýp korkuya içimdeki þimþekleri dindirmeye çalýþýyorum.

Deliren bir hoþ görü belki de benim eksikliðine maruz kaldýðým ve insan sevgime aktarýmda bulunan tüm yazdýklarým.

Ýnsanlar ya hoyrat seviyor ya da ben tam anlamýyla tuz buz olmaya aday bir bibloyum. Çok da umurumda, demeyi pek bir denesem de umurumda olanlar sayesinde yaþayýp ayakta kalýyorum ve maruzat bellediklerim sayesinde kalemle danýþýklý dönüþlü bir oyunda muhatap biliyoruz birbirimizi.

Ben ki hayatýn kenarýnda kurumaya aday bir yeþillik…

Kalem ki; odun muhteviyatýna aldýrmadan baþýma vura vura beni adam etmeye uðraþan bir kalp hýrsýzý.

Çok sevdiðimden ya da sevgiyi arzu ettiðimden belli ki yazmaktan býkmasam da hayattan býkkýnmýþ izlenimi veren þifalý cümlecikler.

Oradan buradan topladýðým kýr çiçeklerini sermek boydan boya ve neþriyatý hayli yüklü bir iç ses: bazen boranda savrulan bazen güneþte kavrulan bazense sessizce bekleyen; artýk neyi beklediði deðil de önemli olan sadece beklemeye deðer bir þeyler bulmuþ olmasý belki de itikadýn izdüþümü her yazdýðýmla acýlarý ihya ettiðim; her duygula hayatý pembeye boyama uðraþým sonra da damlayan gönül namelerini buyur ettiðim kocaman bir sofra.

Kaynakçamýz ne ola ki, demenin ötesinde istirham eden yüreklerin sunumundaki o hassasiyet ve anlayýþ…

Çok þey istemiyorum oysa.

Çok þey istiyorum biliyorum, demekten son anda vazgeçtim sanýrým hýrpalanan bir boþluðu hutbelerle donatmak aþkýn diðer adý.

Aþka âþýk sunumu evrenin yine insanlardan ibaret imleri bir bir gölgeleyip bir de istila eden köreltici mefhumlar. Misal mi?

Nazarýnda iyiliðin ve güzelliðin bir zulme odaklý bakýþ açýsý belki de… hani olur da tepkisiz ve gölgesiz varlýðýnýzla insanlar sizi fazla da muteber bellemiyorsa ya da verdiðiniz sevgiden pek haz etmiyorsa kimi münafýk gölge oysaki sevgiden yana bir tutum sergilemek ötesinde içten gelen coþkuyu da pay etmek iken size ve aslýnda herkese iyi gelen-ya da iyi geldiðini iddia ettiðimiz.

Parçalý bulutlu bir þiirden nemalanmak belki de.

Hani olur da kýblesinde tutuklu bir yýldýz vardýr þiirin.

Hani pervasýzdýr gökyüzü ve dolunay.

Hani yürekte sýkýntý yüklüdür insan hele ki inancý körelmiþ hani nefsi rotadan sapmýþ hani aþkýný yok sayar kimi insan…

Nemalandýklarýmýz gün boyu ve hayat boyu ve nasiplendiðimiz duygularýn da izdüþümü hani olur da kurak bir dalda can bulur kuru yaprak belki aþkýn iflah olmaz hazanýna rest çeker de mevsimler belki kýyamaz Yaratan o kuru yapraðýn kurumuþ gözyaþýna.

Sanýrým yazmak böyle bir duygu týpký umudunuzu kestiðiniz her an ansýzýn atan bir yürek oysaki az evvel vermiþti son nefesini.

Doðurgan olan insan ama bedenden çok öte… sevgiyi rahmet, aþký kýble ve dostluðu yüreðine kazýmýþ yine baþ tacýmýz ötekileþen dünyanýn mazlumu ve maðduru iken ne de olsa mazlum ile Allah arasýnda çekili bir perde olmaz, düþüncesiyle yaþadýðýmýz acýlardan ve zulümden bile zevk almasýný bilmek. Hele ki Efendimiz dahi zamanýnda nice zulme maruz kalýp; evinden ve ailesinden uzak zamanlarda çektiði acýyý içine akýtýrken ve sabýrla ve þükürle beklerken.

Gizemin týnýsýný duyuyor musunuz?

Ya, atan kalbinizin tik taklarýný?

Kurduðunuz saatin alarmý çalmadan uyandýðýnýz sabah vakti görüyor musunuz aydýnlanan gökyüzünü ve rahmetini evrenin doya doya içtiðinizin sunumu iken bunca beslediðiniz umut ve hala koruduðunuz hayalleriniz?

Sonsuzluðun baþý belki de baþýn sonu belki de hiç var olmamýþ ama acýnýn da ta kendisi yine insan ve yine insana dair her duygu…

Kümeleþen istilasý evrenin; boykot eden yüzölçümü yüreðin; saptýkça yolundan ihya edilen deðil de ihlâs yüklenmemiz gerektiðinin de bilincinde biz nefsimizi adam etmeye uðraþýrken…

Demek ki bir yerlerde hata yapýyoruz ve ansýzýn da fark ediyoruz hatamýzý belki de hata bildiðimiz hak etmeyen verdiðimiz deðerdir yine ihtiva eden deðil de geri dönümünde bizler hayal kýrýklýðý yaþarken.

Ne duruyorsunuz o zaman?

Boyutsuzluðunu çizin özgürce aslýnda özgürlüðünüzü ilan edin yazarak hele ki bir ömür engellenmiþseniz belki de sizsiniz o engeli kaldýracak olan belki de engel/sizsiniz tüm engeli bertaraf edebilmenin gücünü sahiplenmek anlýk bir varsayým olsa bile.

Týpký Susan Sontag’ýn söyleminde vurguladýðý üzere:

‘’Benlik bir metindir, metin gibi çözümlenmesi gerekir. Benlik bir projedir, inþa edilmesi gerekir.’’(Alýntý)

Var oluþ amacýmýzda kayýtlý-kayýtsýz sebepleri bir bir ifa ederken hele ki söz konusu mutluluðu tutarlý bir þekilde edinmek ve kaygýlarý da bertaraf etmek adýna bizler hala kendi merkezimize olan uzaklýðý yok sayamazken ne de olsa þifre genlerimizde ve yüreðimizde saklý.