Öyle sýradan bir pazar günü, haliyle geç de kalkýyor insan. Kahvaltý saat onu onbiri buluyor. Bulsun sakýncasý yok. Garibanýn kahvaltýsý nasýl olur, zeytin peynir, beþ on çeþit bal, kaymak, kuþ sütü sekiz on çeþit, deðiþik deðiþik kuþlarýn tabi ki... Þaka þaka, ne bal kaymak ne de kuþ sütü, zeytin, peynir bir de yumurta neyimize yetmiyor. Bunlarýn içinde zeytini çok severim. Soy adýmýzdan da belli deðil mi zaten? Sade ben mi seviyorum? Çoluk çocuk, haným, hepimiz de zeytinci olduðumuzdan, hepimizde bayýlýrýz yani diyeyim...


O simsiyah zeytinler benim hanýmýn kömür gözleri gibi, sofrada ''Beni ye beni ye'' diye bas bas baðýrýrlar hepimize, biz de kayýtsýz kalamayýz ''Hay hay'' diyerek giriþiriz zeytinlere... Bir tabak biter de sonra haným yine takviye kuvvet getirir buzdolabýndan. Ben biraz hýzlý yerim, çekirdeklerini de rastgele her yere koyarým. Tabi bu seferde hanýmda þalterler atar, ne dese haklý kadýn. ''A Kocam þu zeytinlerin çekirdeklerini tabaðýnýn kenarýna koysan da bana eziyet etmesen nasýl olur?'' Olmaya olur da huyum kurusun iþte... ''Tamam bir daha ki sefere söz tabaðýn içine atacaðým canýmýn içi.'' Haným bu hiç inanasý gelmez. ''Hiç zannetmiyorum ama çalýþýrsan baþarýrsýn gibi Ahmet.'' Tembellik mi, umursamazlýk mý yoksa, ne sayarsanýz sayýn... ''Ya hayatým ben koyuyorum tabaða zibidi çekirdekler oradan firar ediyor, özgürlüðüne düþkün çekirdekler bunlar herhalde. Sýçrayýp dýþarýya gidiyorlar.'' Kakara ve kikiri gülüþmeleri sonrasýnda...


Bazen de yutarým zeytinin çekirdeklerini ancak duyduðuma göre çok da faydalý bir þeymiþ, zeytin çekirdeklerini yutmak. Mide yanmalarýný azaltýyormuþ en baþta, sonrada kabýzlýk çekiyorsanýz eðer ona da çok faydasý varmýþ, benden söylemesi, paniðe kapýlmayýn yani zeytin çekirdeðini yutunca. Zeytinciyiz ya bunlarý da bilelim artýk...


Bazen de kahvaltýda iki zeytin çekirdeðini kale yapýp üçüncü zeytin çekirdeðini aralarýndan geçirmeye çalýþýrken, hanýmdan da fýrçayý yiyorum. Hayýr kabahat ben de deðil ki zeytin çekirdeklerinde, gidiyor ya balýn içine ya da reçelin içine düþüyor. Hiç mi düþecek yer bulamadýnýz sanki?


Kimi zamanda markete gittiðimde zeytin almaya espri olsun diye ''Ben Ahmet Zeytinci zeytinlerinizi güzel mi?'' diye espri yaparým, onlarda beni zeytin üreticisi filan zannederler. ''Buyur Aðabey sen öyleyse anlarsýn iyi zeytinden.'' diye tezgahta kaç çeþit zeytinleri varsa tattýrýrlar bana. Halbuki alakasý yok, zamanýnda bizim dede öyle uygun görmüþ soyadýmýzý zeytinci olmuþ.


Öyle de çeþit çeþit ki bu zeytinler. Yeþili var siyahý var, hafif sarýya çalaný var. Ben en çok gözlerim gibi siyah olanlarý seviyorum. Bazen de topluca oturduk mu sabah kahvaltýsýnda sofraya, ben, haným, oðlan, kýz, zeytin yeme yarýþmasý yaparýz. Yiyen koyar önüne çekirdeklerini, sonra da tabak bitince sayarýz, bakarýz kim çok yemiþ, kimin önünde çok çekirdek var ise ona ödül veririz. Ödül dediysem, öyle para pul deðil caným, gider yanaklarýndan öperiz o çok yiyenin... Zeytinin yaðý da diðer yaðlara nazaran daha saðlýklýdýr bilen bilir... Zeytincinin evinde zeytin eksik olur mu hiç? Siz de sýkça yemeye çalýþýn, sonra bana dua edersiniz...