Gün bekler mi usul’un kucaðýnda,

Ýnler mi devran,

Sýzým sýzým mecralarýn koynunda,

Merhem niyetine yârin tek sözü,

Okuduðu hutbelerinde melek gözlü kelama sýrdaþ

Kýrýk bir dizede okþarken baþýný elemli gölgemin

Sonra da sormazlar mý,

Neyin derdi bunca,

Yok mudur çözümü rahminde ýssýzlýk biriktiren gök kubbe.

Salâvat getirdim kýrmadan dümeni,

Sus eyledim nazarýnda evrenin

Yetmedi büküldüm inceden inceye,

Evrilirken bahtýn közü.

Tüm sessizlik en derin çýðlýktan da öte…

Yüzümün evrelerinde, kanýksanasý gözüken ama suç mahalli iken kelamýn dibi tutan, o yanýk mektup. Baþý yanýk olsa iyi ya da ucu, belli ki yanýk kelamlarýn dürtüsünde, sancak bellediðim ve ben beyaz bayraðýmla, fýrtýnalar biçen evrende kaydý olmayan imge yüzlü þiir tadýnda yüksündükçe yalan beyanlardan.

Fýtratýmda gizli, tümcelerin derdi de bitimsiz, kayýp mutluluðumu çalanlara da yok sözüm lakin sýrdaþlarýn sýrlar yüklü hayatlarýnda, ayan beyan o kutsal rabýtayý sunmalarý yine gizin mahremini, mutluluk nidalarýyla, serkeþ bir týnýda da raks ederken dolambaçlý ruhlar cumhuriyeti.

Anýtlar dikebilirim onca ihanete.

Sözcüklerden desen de çizerim hele ki içime rahmet okumaktan aciz gölgeleri de görmezden gelip.

Belki de þerh düþerim her yeni güne hele ki miladýmý kundaklayanlara biat, yeni milatlar edinirim þiir akþamlarýnda.

Gölgeler bile edebini yitirmiþken…

Ben ki; evrenin sunumuna kayýtsýz kalmayýp inanmýþken insanlara…

Ýnsanlar ki; çöküþün ayak izlerinde sýrýtkan seyirler yüklemiþken doðmamýþ þiir çocuklarýma.

Annemin izindeyim hem de tek bir detayýný ihlal etmediðim.

Babamýn kuramlarýnda kurulmuþ dünyamýn ilk ve son tanýðýyým: hanidir esefle kýnanan rüzgârýn seyrinde ve her nasýl oluyorsa, tüm çökkünlüðümü yazarak yok saydýðým ve sonra da tek tek diyet ödediðim evrenin artýk kaçýncý evresiyse ve mübarek ramazan ayýna tanýklýk ederken gökyüzündeki dolunay.

Yýldýzlar çatýk kaþlý epeydir; belki isim babam iken rahmetli büyüðüm ve ben her nasýlsa kanýksamýþken yýldýzlarýn parlaklýðýný.

Gülüm/semeler eklenmeliydi oysa hele ki rahmete biçilen kýlýf sevgi kadar vazgeçilmez bir rüya iken, bana öðretilenden dolayý deðil de üstelik: bilakis, nidalar kovuþturan sýcak iklimlerde, saçý örgülü o küçük kýz çocuðu ve aradan asýrlar da geçse, içinin kýyýmlarýna inat aþkýn kýyamýnda bir ritüelmiþçesine ayin süreçli sevda þarkýlarýnýn.

Edimsiz yüreklerde pusula üstelik iç karartan bir günlük iken her devþirme günde ve gözü yaþlý ülkemin karanlýktan asla haz etmediði gerçeðine nazire eden içimin dilimlerinde, reþit cümleler arama telaþým.

Ne münafýðýn laneti, ne gâvurun kehaneti, ne de dolduruþa gelmeye razý onca insan hele ki milyonlarýn gerçeðine asla toz konduramazken melek yüzlü kelamlarda biriken onca yürek üstüne üstük asýlý bulutlardan nemalandýðým kadar da aþikâr.

Eðer ki anlamsýzlýk kaydýna þerh düþen bir imge ise sayfanýn ve ömrün de tam ortasýnda sakladýðým… ve eðer ki, bayat bir espri ise tümden gelen coþkumun ansýzýn ikiye bölündüðü ve hangi sulh mahkemesi ise beratýma karar kýlan… ve iþte nasiplendiðim; yüreðimin en derininde çörekli o acý bu da yetmezmiþ gibi, evrenin ve insanlarýnda kayýtsýzlýðýndan üstüme oluk oluk akan… soru babýnda eþlik eden ne bir duygum ne de düþüncem var iken ama yalýtýldýðým hangi dost meclisi ise, bire bir gönlümden kayýp giden nice yýldýz tadýnda… kiremit tozlarýna bulaþan iri gözlü mübalaðalar sayesinde tüm tekerlemeleri de yok sayýyorum aklýmýn yorganýna sýðýnýp yine kelimelerim ayaðýma kadar uzanmýþken ve lahit bildiðim kirli kahkahalarýnda uzak, þakýyan bülbül namelerine yakýn bir gül bahçesine düþmesi adýna yolumun…