Askýntý bir kelam, tüm yitip gidene yýðdýðýmýz sorumluluk ama bir yandan da cebelleþtiðimiz vicdanýn üstü örtülü hüviyeti.

Kandýrýlasý bir yaþam: Kâh üzünç yüklü bir gölgeye dert yanmak kâh kemirgen bir duyguya rast gelip de edinilesi en yüksek mertebe yine, güven duygusunun ihmali iken sýnýrlarýmýzýn ihlali…

Nankör bir beyanat belki de bitimsiz bir rehavet çöreklenip de randýmaný düþük bir fiiliyatta etkin rol sahibi: Durduk yerde sinen durmadan getirilen açýlýmýn içini dýþýný dikleyen ve derken boyumuzun ölçüsü alýp kala kalmýþlýðýmýz…

Dergahýn hangi müridi yadsýyabilir ki hele ki aþkýn rehaveti çöküp de bizler kýyasýya nefret odaklý siluetlere bilfiil iþtigal ederken ve derken detone bir týnýda serkeþ meziyetlerin de iþtiraki ile, demlendiðimiz gönüllerde kundaklanan masumiyet hem de en küçük zerresine kadar.

Görkemli vedalardan çýktým yola bu akþam ve seyrindeyim iç âlemimde konuþlu bir serçe edasýyla.

Anlatamadýklarýmý anlamlandýrýrken, ant içtiðim bir sunumu da ihya ediyor adeta dýþ sesin coþkusuna eþlik eden beylik söylemler. Zifiri kara mademki gecenin zaptý, ben de eðrilmeden bükülmeden hayata baþ koymanýn endamý ile türetiyorum: önce sevgilerle kesiþen bir dünya yaratýyorum ve sonrasýný az sonra öðreneceðim hikâyeler yazýyorum.

Yazmasýnda köyümün sevabý, dercesine taþlýðýnda þehir en hoyrat nidalarýný savururken bir duvardan diðerine ve bölücü imlerle boðuluyor yalnýzlýðýn kisvesinde yoldaþ olmuþ bir kalemle olan yolculuðum…

Anlamazlar oysa deyip de çýkmýþtým yola derken pür-neþe daldýlar aklýn konuk bellediði sayýsýz rahvan gölge ve kayýtlara geçirdiðim iç sesin ikbalinde, aþka ve sevgiye delalet nice ölümlü tümce. Öyle ya: Bir yazýyordum bir siliyordum belli ki doðum sancýsý, demiþti yazar. Yazar bellediðim nice nüktedan dokunuþ ve mabet bildiðim iç dünyamýn aktarýmý iken þu cümle silsilesi.

Ahkâm kesenler rotadan hepten çýkardý: Önce hayallerim çalýnmýþtý ve derken tutuklandým aklýn hapishanesinde; bölücü imlerdi yine tehdit unsuru ve kýyýmý idi doðramaya baþladýðým hangi elem ise, Ýlahi Kudretin sýðýnaðýnda, martaval okuyanlara inat, daha çok sevdim ve daha az tükettim hayat iksirini ve çoðaldým sevdikçe, azaldým nefretlere olan isyanýmda, katýk yapmýþken umudu ve körelen düþ gücünde insan ýrkýnýn, türettiðime kâiniydim belki de benlik sancýsýndan muzdarip bir fani olmanýn ötesinde, efkârý da yastýk bellemiþken…

Ýklimler soðuk nevale idi: Yaz bile barýndýrmýyordu samimiyeti ve doðurganlýðýný hüznün bu yüzden yazýn baþýnda dünyaya gözlerini açmýþ bir fani iken, ben hepten kýþa sevdalandým. Aklandýkça doða, saydým kar taneciklerini ve rahmet okudum önce yaza sonra da kenetlendiðim beþinci mevsime:

Azýcýk ýlýþtýrdým en soðuk nameyi ve durak bildiðim hangi notaysa sürtüþtüm bu kez minvalinde yorgun bir ömür kadar tadýmýn olmadýðý ama tatmadýðým aþklardan da nasiplendim haftanýn sekizinci günü bu sayede saðalttým acýlarýmý, iliþtirdim göðüs yakama ölü adamlardan miras bir hakkaniyet iken yine þairin iz düþümü bir imgede tüm terk edilmiþliðim ile ihbar ettim: Önce tanrý’ya sonra da sana. Sandýðýmdansa sanmadýklarým saklýydý sandýðýmýn çürük iskeletinde bir bir andýkça ölü taarruzlarýný yürek iken boyunduruðunda evrenin, evren ki hükmedenlerce gasp edilmiþ bir boþluk iken yine boþ kutulara sýðdýrmakla mükellef kýldýðým zaruri bir mahlûk iken varlýðýmdan arda kalan.

Katý belleklerde yumuþak sevdalar…nasýl nasýl da gönül koymuþtu oysa…belli ki bir kehanet belli ki yorgun bir ömrün tayfasý iken geçkin yýllar ve geçirgen tahayyüllerde bir ýrmak kadar akýþkan, bir yürek kadar da sýrnaþýk..

Neyin hükmüydü de cüret etmiþtim boþluða savrulmayý yine zapt ederken gecenin bekçisi sayýsýz insan ve nidalarýndan sorumlu düþ Tanrým…

Mabedimde varlýðýmýn ve uzamýnda hayalet þehirlerin, kayýp kýtalarýn da yolcusu iken israf ettiklerim ve beyan ettiðim bir yolculukta kala kalmýþlýðým.

Geceden arda kalan mý?

Tehir ettiðimin bir ömrün yanýnda ne ola ki?

Sonrasý da zaten öncesizliðim kadar haram ve tezat bir hegemonya hele ki þeytan bile yolda kalmýþlýðýna aldýrmazken düþ simsarlarýndan ödünç aldýðý sevdalarý hele ki kudretini asla yadsýyamayacaðý kâfir bir týný ya da metazori bir bedel iken ödemekten gayrisi yeteri kadar muðlâk bir sancý, evrenin çatý katýnda baþ aþaðý asýlý yarasalarýn kör dövüþü yine gök kubbede asýlý kalmýþlýðýn hýncýný yine insanoðlundan alan…