Mutluluðun muhatabý aydýnlýk ve karanlýk yanýlsamasý ki baðlaçlarýn, imleçlerin suskunluðuna yýðdýðým sayýsýz kelimenin anlýk bir isyanýndan ziyade ömürlük sevinçleri iken sahiplenme isteðiyle yanýp tutuþtuðum.

Sen ve sana dair yine bizliðe giden yolun karanlýk geçitlerinde, dokunaklý bir aþkýn tasarrufunda heba ettiðim üç beþ sýnýrlý hayalden ibaret.

Görmediðim, duymadýðým ve bilmediðim ne çok kehanet hatta adý konmamýþ bebeklerin o tiz seslerine yýðdýklarý bir ömür önlerinde uzanan ve annelerinin yumuþacýk göðsünde, tüm kötülüklerden uzak ve masumiyetin sevgiyle kâh yarýþtýðý kâh kaynaþtýðý…

Sürüncemede ne çok duygum var ve atýl bir yürek sesi: Bir açýp bir kapattýðým o kutunun dibine yýðdýðým. Ne, diye sorma sakýn zaten sana soracaðým sorularýn yanýtsýz kalacaðý bilinciyle döþüyorum boþluðu. Boþluk, dedim hem de en engininden ve en paylaþýlmazým yine de donattýðým ve kuþatýldýðým… Bir anlamda çözümlemeye gayreti ile israf ederken zamaný. Zaman: Zaruri ve bir o kadar sýkýcý. Saatlerin durakladýðý ve her nasýlsa günlerin birbirini ivedilikle kovaladýðý…

Yeni çaldý kapýnýn zili. Beklemediðim kim varsa doluþmuþ kapýya. Önce onlarý buyur ettim ve beklediklerimi zincirledim kilometrelerce uzaklýkta, yoksun býraktýklarý varlýklarý iken özlem duyduðum.

Garip ve akla zarar onca ikilem: Ben gibi ve sensizlik gibi. Senden size çoðalttýðým bir tahakküm kadar da baskýcý.

Çok geç kaldým! Açýlýmýnýn ne olduðunu inan ki bilmiyorum. Ya da neye geç kaldýðýmý. Zorunda mýyým da erken bir vakti yeðliyorum.

Doðmadýðý günlerde özlüyorum güneþi. Sizin oralarda hiç batmadýðýný bilsem de esefle kýnýyorum bu sefer: Hiç mi buralara uðramaz?

Umarsýz o da senin gibi. Ah, keþke kayýtsýzlýðýmý sürdürebilsem ve keþke her durakta yeni baþtan baþlasam yolculuðuma.

Tahmin etmektense cevap vermeme hakkýmý kullanýyorum. Saçma hem de nasýl: Ne de olsa muhatap kýlýndýðým tek bir soru yok. Akýllarýndan geçeni tahmin etmek bile istemiyorum ve boþa aldýðýmdan ziyade baþa aldýðým… Her nasýlsa, soluklanmak amacýyla verdiðim o molaya sýðdýrdýðým sayýsýz telaþ.

Batýlý mý ömrün atýlý mý aþkýn?

Sýðdýrdýðýmdan ziyade sýðýnmak adýna büründüðüm sessizlik mi yoksa tek gerçek?

Ve asla dayanamadýðým yine de doyamadýðým seyri mi ömürlük duygularýn?

Korkularým hem yersiz hem de anlatamadýðým aykýrýlýklarýn gerçeklerle olan dostluðuna yýðamadýðým sayýsýz gölgeden ibaret.

Tekrarlarýný seyrettiðim, sonu belli baþý kayýp ne çok hayat hikâyesi: Biraz benden, deme gafleti ile ahkâm kestiðim ve nihayetinde duvara tosladýðým. Al iþte, zincirleme bir kaza daha. Oysaki deðil hýz yapmak düþüncesine bile asla vakýf deðildim. Zaten neye haiz olduðum deðil de bana layýk görülenlerle avundum bir ömür.

Ne duruyorsun? Hadi saðalt þu acýlarýmý! Dur bakalým, bir kere mecbur musun da yakýnýp duruyorum. Ýllet bir sancý duygularýn nüksettiði her þekilde bana biçilen paye. Yine baþladý… Ne o?

Hayýr, sakýn sorma bana. Hem bin yýldýr anlatýyorum da tek bir katresi girdi mi kulaðýndan. Öyle ya, sen gözlerinle duyar ve anlamsýz rötuþlarla okursun bildiðini. Bildiðimden ziyade bildiklerin ya da bilmekle yükümlü olup, geçiremediðim süzgeçten ve her nasýlsa biriken o tortu.

Sancýlý bir birliktelikten ziyade zaruri bir yalnýzlýk… Zor bir seçim yoksa bahþedilen bir hediye mi seçme hakkýmýn bulunmasý?

Yine de umut beslediðim þu girdabýn yutuculuðunda, boðazýmdan tek haram lokma geçmezken, bir bir döküyorum eteðimdeki taþlarý. Yeter ki; sen de elini altýna sok en azýndan sana yakýn duran hangi taþ ise her ne kadar mevcudiyetin yüreðime bir pranga geçirmiþ olsa da…

Bakir bir ýssýzlýðýn týnýsýna vakýf olmak aslýnda tecelli eden mahremiyetin indinde, bellediðimiz tesellisi yine insanlýða dair ama günbegün terk edilen bir vicdan kadar ötelenmeye mahkûm deryasýnda aþk ve sevgi kadar davetkâr olmasa da onca menfi duygu.

Sessizlik ýslýk çalarken, gün zamaný terk ederken ve ölürken gece.

Ölgün bir günce yine insanlýðýn batýlý ve ölümlü birer rüyayýz her birimiz uykuya dalarak yitirdiðimiz bir zaman dilimi ve soyutladýðýmýz bitimsiz riyalarla aldatýrken birbirimizi. Bir telaþtýr gidiyor, bazen ertelediðimiz bazense ertelendiðimiz.

Sýralý ölümler iken beklentimiz, anlýk peyzajlarda yol veriyoruz ömür denen o satýr arasýnda yitmiþliðin en çýlgýn þarkýsýndan arda kalan kaç notaysa…

Bir öfke zaman zaman teslim olduðumuz ve mizacý yine þu devingen ruhlarýn belki de anlýk bir hezeyanla karþý çýktýðýmýz onca maruzat sayesinde haklý çýkmanýn haksýz gururu kadar gereksiz bir locada seyrederken insanlýðýn piyesini.

Çaldýðýmýzdan ziyade çaldýrdýðýmýz yine de efkâra bürünüp, sýyrýldýðýmýz maskelerden arda kalan.

Hiçliðin hýçkýrýðý kadar da ayan beyan üstelik varlýk addedilen ve her nasýlsa gaflete bürünmekten alýkoyamazken üstelik bilinmedik bir boyutta yolculuðumuzu ebediyete kadar devam ettireceðimiz gibi asýlsýz bir peþin hükme varýp, asla varamayacaðýmýz o yakanýn hayalini kurup da sislerde boðulduðumuz…

Boðuk seslerle örülü evren bazen yalýttýðýmýz bazense kucakladýðýmýz.

Meskensiz ithamlar eþlik etse de hangi boyunduruðu gönül rahatlýyla baþ tacý edebiliriz ki?

Keþkelere sýðýnýp, yarýný unuttuðumuz ve mazinin kýskacýnda rehin tutulduðumuz hangi düzlemse, tüm karmaþýklýðýn kýymete binip basit çözümleri görmezden gelmek kadar da hayal kýrýklýðý yaratan.

Ýnsandan önce ve insandan sonra hele ki masumiyetin kayýp sanrýlarýna sarýlýp, iyiyi ve güzeli dilesek de sonunu bir türlü getiremediðimiz kaygý yüklü beklentilere maruz kalýp, kundakladýðýmýz insanlýðýmýzdan damýttýðýmýz.

An, aný, beklenti, süregelen, demli bir milat ki geride kalanlara sünger çekmekten imtina edip asýlý kaldýðýmýz o kancada esarete mahkûm edildiðimiz ve söylemeye cesaretimizin olmadýðý bir dramýn kaçýncý sahnesi ise aþký payidar kýlan beþeri bir ihtirastan ziyade varlýðýmýzýn teamülünde rast gelmek bilinmeze…

Mimlenmiþken, imlediðimiz hele ki kelimelerden arda kalan bir yalnýzlýðý buyur etmek o gölgeli yansýmanýn en hazin birlikteliðinde yenik düþmekten öte var olmaya aday göreceli bir insan seli.

Adsýz bir lisanda, bilinmedik bir lehçede yine insanlýðýn tezahürüne denk düþen ama tezahüratý anlamsýz bir gürültüye sebebiyet verip soluklandýðýmýz bir omuzda uyuya kalmýþken vicdan yüklü darbelerde can yakmaktansa canýmýzý yakan ve savurgan insan izlekleri, her daim sürtüþen ve bir avazda sevginin doðurganlýðýna rest çekmekten aciz nefret yýðýný ne çok kelam bazen sessizliði mesken edinmiþ bazense suskunluðu meziyet bilen.

Sona adýmladýðým o istikrarsýz gidiþlerin tekerinde kýrýk bir pedalýn isyanýný hak bildiðim bir günahtan mý ibaretim yoksa?

Sanrýlarla zincirliyim, aþka delalet bir nifak kadar da özürlüyüm ve ölgün imgelerin kýrsalýnda, kýra çalan saçlarý aþkýn iken kaybolduðum bir devranda, soluk benizli kaderle cilveleþen o hulasa sessizlik kadar gözlerim örtülü.

Gecenin peçesini görmezden gelen bir güneþ iken, çalakalem resmettiðim, sorumlu ve sorunlu niyazýnda meþk ettiðim ve ansýzýn havadan nem kapýp, sýðýndýðým kollarý rahvan gök kubbe ki, kayýtsýzlýðýmýn pervasýzlýðýnda, güdümlü bir sevgi neferiyim bir o kadar beyhude bir telaþla çýkmýþken yola, ani bir refleksi görmezden gelememenin sancýsý iken yürek cebelleþirken isyanýný yâd edip dünlük bulutlarýn, eskiyen bir güncenin baðnaz ve soluk sayfasýnda esir düþmüþken aþka…

Haznesi mi yoksunluðumun, gölgesi mi atýlan çalýmlarýn ve her nasýlsa takýlan her bir çelmede, münafýk bir varlýk iken rastlaþtýðým ve sorup soracaðým tek soruyu görmezden gelmenle boþalan týknaz nefesimde, her nasýlsa Hakkýn rahmetine kavuþmuþ iken kayýtsýzlýk.

Demli isyanlar periþan bir varlýðýn izbelere sakladýðý sýrlarýný ifþa ederken ve hengâmesi dürtülerin… Bir bir kayýt altýna aldýðým alt bilincin kapasite aþýmý beyanatýna attýðým tek bir çentikle yok saydýðýmýn bir týk ötesinde yoksun kýlýndýðým bir muafiyet kadar da esrikli bir algýnýn satýr arasýna karýþmýþ hegemonyasýndan arda kalan…

Anlatmak istediklerim anlattýklarýmýn kat ve kat üzerinde. Sancýlý yankýsý yürek sesinin çarpýp da geri dönemezken o heybetli varlýðýnýn izdüþümündeki pervasýzlýðýn kadar kayýt dýþý olsa da…

Hanidir sýrdaþ bir tümceye denk düþüp, dengimi bulamadýðým koca bir ömür kadar da algý dýþý addedilen yetilerimden de öte bir buhranýn izafi hükmü belki de günlük kaygýlarým iken sür git bir saðanaða esir düþmüþ damlalarýn seyri hele ki gök kubbede asýlmýþlýðý hayallerin peyder pey çalarken içimdeki çocuk o münafýk ýslýðý.

Kademeli bir var oluþ yetmedi sümsük bir imgenin tekelinde iz süren bir çakala rast gelmekten de öte adýna yalnýzlýk denen þarký. Gölgeleyen ne ise adýný anmayacaðým seyri anlamsýz terk ediþlerin bu yüzden belki de terk ediliþlerin acýsýný çýkardýðým her yeni batýlda baþ veren umut aðacýnýn gölgesine istiflediðim düþ kýrýntýlarý.

Aþka nazire eden boyutsuzluðun istikrarsýz yaslara dayalý hükümleri de elden ele geçen ve yergilerin bir bir ifþa edildiði anlýk bir hezeyana delalet en büyük tutarsýzlýðý yine insanoðlunun.

Sarmalý duygularýn en büyük isyaným yine de maneviyatýmý örselemesine izin vermeyeceðim sýrdaþ bir kelamda saklý tuttuðum bu yüzden her an geri kaçtýðým bir gölge kadar da silik bir donatý tümden gelen hak ediþlerin tekeline sýðamazken yine de sýðýndýðým tek kudret.

Geceleri mademki katýk yapmýþým hüzne ve mademki hiçliðin hýçkýrýklarýna boðulmuþum ölsem ne gam bu saatten sonra… Dememe ne hacet, yeter ki iz sürdüðüm anlýk bir hezeyandan arda kalan savruk bir tümcenin en gizli öðesi olayým. Ýnsanlýðýmý sorguladýðým kadar sorgulandýðým, sevgiye meylettiðimden öte nefreti kucaklayanlara inat tüm kanýksadýðým.

Anlýk bir aþktansa ömürlük bir yoldaþ…

Günü birlik bir mutluluðu yok saymak belki de en akýl karý yeter ki kaybolduðumu rüyalarýmýn tek varisi olsun sessiz kimliðim ve kanýksanan en muhalif obje çoðunun gözünde.

Sýrra kadem basanlara inat, tüm mücadelemden arda kalan…

Gözden düþen üç beþ yaþý yok sayanlarýn en sancýlý birlikteliði belki de isyan addedilen o gönülsüz muhabbetlerde kaybolan adsýz malikleri yalan beyanatlarýn ýsrarýna yenik düþmüþ bir muhalefetin ayak izinden ibaret iken onca söylence.