Gün Işığı Çilerken
GÜN IŞIĞI ÇİLERKEN
Karanlık bir odada küçük bir kız çocuğu gibi uzun yağmurların sesinde sesim uzanıyor.
Ürkek ve yalnız!
İki çift keklik bakışında çakıltaşlarına düşen ıslaklık kadar
Üşüyorum!
Güz dinginliğinde hafızamın tavanlarından tenimin üstüne vuran ışık hüzünlerinin sarısı kadar .
Bir kuşluk vaktine düşen gül kurusu kadar
Üşüyorum!
Teri kirpiklerinin tellerinde hala uyuyan kadınların serin sularında ürpererek,şiirlerimin derkenarlarında aşkın köklerinde
On mesafelik yol kadar
Üşüyorum!
Ardıç kuşlarının yaban ayaklarında,bozkır akşamlarında bir trenin camında uyanan masal şehirlerinin buğusu gözlerimde,alnımda mavi çiçeklerin rüyası havalanırken ozanların bir mızraplık vuruşlarında dizelerin ağıtlarıyla ,zemheri tohumlarımda bir ilkbaharlık
Üşüyorum!
Gün ışığı çilemeye başlarken yastığımda ve maviler köpüklerin dansına düşerken ilk yazın koynundan sıcacık deniz yıldızları biriktirmenin şiddetiyle
Topraklar
Uzun yağmurlar
Deniz öpüşmeleri
Göğü dinleyen sevişmelerim
Uyan diyor uyan!
Üşürken üç yüzyıllık mesafeden.
Süheyla Altinkaya Turan
(
Gün Işığı Çilerken başlıklı yazı
Suheyla tarafından
1.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
