Rotamý kýrdým: Sondan bir evvel, tökezlediðim dairesel sarmalýn himayesinde ve tüm tedirginliðimle tuþ oldum; kim bilir kaçýncý kez.

Duraðan ve yayvan patikanýn dibinsel yanýlsamasýna teðet geçen eðreti bir tümceyi solumak mý? Ne haddime ve derken tüm patavatsýzlýðýmla huzuruna çýktým Yaradan’ýn: Adsýz tasavvurunda evrenin ve külyutmaz yetilerimin doðurgan düzleminde, ýslak minvalinde gözlerin nemi iken tepe üstü çakýldýðým…

Randýmaný düþük o iþlevsel sýkýlganlýðýmý her nasýlsa es geçip, anlýk bir ritüel olmasýndan çok öte, kýraðý çalan sezilerimi de müdahil etmesinin ertesinde… Evveliyatý kayýp bir milattým madem, kem küm eden rahvan tümcelerimi saðaltma kaygýsýyla hükmettim tüm edatlara ve dolaylý dolaysýz hangi çetrefilli tümleç ise, sýradan geçirdiðim ve baþladým saymaya:

Soldan saða, dört harf.

Pekiþtireci kýrýlgan bir milat.

Tahakkümü gönülsüz bir önsezi ve…

Koþullandýðým koþutlarýn kýrýk niyazýnda hazýr olda beklerken dilime takýlan tekerlemeden medet umdum bu kez:

Soyduðum hangi tekerleme ola ki bilfiil karþýt bir görüþle himaye edilesi.

Zapt etmek zordu ne de olsa.

Ne çok ihtiras, ne çok beyanat, ne çok kýrçýl saç teli. Koptu kopacak dememe ne hacet, bir kaþýk suda kopan fýrtýna. Sanrýlarýn gerçek olduðu ve gerçeklerin kâbusa dönüþtüðü…

Açamadýðým gözlerimde dengi dengine uygun olmayan fazlasýyla harap ve kýrýk zaruret.

Karanlýðýn dahi mahcup olduðu insan zaafý.

Zaaflarýn suç olduðu.

Suçlarýn görmezden gelindiði.

Görmezden gelinen dirayetim ve satýr aralarýna sýðýnmakla gün ýþýðýna teslim olan benliðimin tüm betimlemesi: Adsýz kýtalarda, adsýz duraklarda, duraksýz notalarda ve noksan bellenmekle eþ deðer yine sakýncalarý beþeri koþullanmalarýn ve Yaradan’ýn asla hoþ görmeyeceði.

Hoþlukla ilintisi olmamak mademki tefekkürün nimet sayýldýðý bir sarmal tüm hutbelere serdim benliðimi ve soluduðum acýnýn o duraðan ilintisine rest çektim gün evrildikçe, akýl baþtan gittikçe ve yüklendikçe belimin büküldüðü, azaldýkça zaman azan ihtirasý münafýk gölgelerin.

Bilfiil sorgulanmaktan öte sancýlarýn doðurganlýðýna rest çekmekten hiç mi hiç haz etmediðim ama her nasýlsa ham-dolsun deyip devam ederken yola.

Yolsuzluðu belli ki en tedirgin ve kýrýk rota sevdiðimden ayrý düþmekten de öte ölümden yana dertli bir izlekte verdiðim son mola.

Sonlanmadan ömür hangi rütbe ise eriþeceðim yine o kalabalýk yalnýzlýðý sineye çekmek hele ki ömür törpüsü bellenen bir yolsuzluða denk düþmek.