Yazýn hanýmý ve çocuklarý kayýnpederin yanýna Bursa'ya gönderince, haliyle bir müddet bekâr kalýyorum. Onlarý býrakýp döndükten sonra Ankara'ya evin içi bir sessizleþiyor sormayýn gitsin. Eve varýnca oh diyorum ne güzel, þiir yazarým, öykü deneme yazarým, bol bol okurum. Kendi baþýna kalmanýn en handikaplý tarafý, benim biraz daðýnýk olmam. Çoraplarýmý basket þeklinde atarým banyo sepetine; o anda girdi girdi, girmedi mi bir daha uðraþmam yeni sayý yapmak için. Ayrýca yataktan nasýl kalktýysam, akþama kadar, sonra ki akþama kadar, daha sonra ki akþama kadar öyle kalýr yatak. Kabahat ben de deðil yatakta, ben düzeltmeye çalýþtýkça o bozuluyor. Nasýl olsa haným yok çocuklar yok, onlar yokken kimseler gelmez bize, ben de sabah iþe gidip akþam geliyorum.


Sabah çýkmýþým evden. Kahvaltý yaparken, azýcýk yere reçel damlamýþ. Akþam eve bir gelirsin, her tarafý karýncalar basmýþ. Ben diyeyim beþyüz tane, siz deyin binbeþyüz tane, artýk tutup tek tek onlarý mý sayacaðým? Elektrik süpürgesini alýrsýn, karýncalara hücuuum!!! Artýk Allah ne verdiyse, ya siz beni alt edeceksiniz; ya ben sizi. Ýlk defa böyle bir þey baþýma geliyor. Kan ter içinde kaldým karýncalarla yaptýðým cenk esnasýnda, kýçýmdan çýktý ter tabiri caizse...


Bir þey daha öðrendik rahmetli karýncalar sayesinde, demek ki evde bir þey yedikten sonra, tabak veya herhangi bir yerde asla kýrýntý býrakýlmayacak. Üzülüyorum da hayvanlara, zamanýnda Hz. Süleyman'a o kadar kýyaklarý var bu canlýlarýn, mübarek hayvanlar. Dýþarýlarda kendi halinizde takýlsanýz da, bana bulaþýp, beni de günaha sokmasanýz olmaz mý?


Sabah evden çýkarken, azýcýk gömleðe ütü vurmuþum, sonrada ütüyü prizde unutmuþum. Akþam eve bir geldim, ütü prizde takýlý ve hayvan gibi de kýzmýþ, artýk bana mý kýzdý, yoksa baþka birine mi orasý belli deðil. Allah'dan bir yere dokunmamýþ. Yoksa ev masalýn sonunda ki gibi''Yandý bitti kül oldu''olacaktý...


Arada haným Bursa'dan telefon eder''Ne yaptýn hayatým nasýl gidiyor, býraktýðým yemekleri bitirdin mi, kirli tabaklarý bulaþýk makinesine koydun mu'' hepsine he deyip geçiyorum. Yine konuþuyor''Çiçekleri iki üç günde bir sulamayý unutma'' Elimi alnýma götürdüm''Eyvah çiçekleri beþ gündür sulamýyorum.'' Bir gittim çiçeklerin yanýna, neredeyse hepsi ruhunu teslim etmek üzere, bana da sövüp duruyorlardýr içlerinden'' Hýyar herif bizi sulamayý yine unuttun''diye...


Çamaþýr makinesini çalýþtýrmasýný bilmem, ayný þekilde bulaþýk makinesini de. Aslýnda iki üç derste öðretiyorlardý nasýl çalýþtýrýlacaðýný kurslarýnda ama biz tembellik edip de gitmedik. Temiz çamaþýrlar tükeniyor, tabak, bardak, çatal da kalmadý neredeyse. Varayým buradan anneme gideyim, iki üç günde orada geçer, hem çamaþýrlarýmý da yýkatýrým. Zor zor, bekârlara Allah kolaylýk versin, þunun þurasýnda haným on gün annesine gitti ev altüst, darmadaðýn oldu. Bekârlýk sultanlýkmýþ? Kim demiþ, bekârlýk rezilliðin daniskasý, rezilliðin daniskasý...