Öksüz bir sevincin maðlup týnýsýnda saklýyým belli ki…

Belkiler raðbet ediyor belki de hele ki nazenin bir benlik kadar teferruata meyledip, sükûtu yâd etse de gecenin kör vakti…

Gönülsüz bir aþka düþmüþken yolun, mabet bildiðin gönül de mi terk eyledi seni?

Ýmlerin yol olduðu, sýrlarýn giz olmaktan çýktýðý ve hükmen yenilmiþ bir evrenin çatýsýnda çaldýðým o ýssýz þarký.

Söylemlerden ibaret sarkaç, söylenceler peyda olmakta günbegün ve sözüm ona isyan addedilen bir tekerlemede iz sürdüðüm kayýp yolumun kaynaðý bitimsiz sevgi zinciri.

Zor olmalý sevmek kiminin meylettiði nefret þýkkýna yaptýðý bir gönderme kadar yüklü bir eylem hazýrlýðýnda iken, düþman ve maðrur yoldan çýkmýþlýðý bilinmezin indinde, bilindik bir þarkýda dilime doladýðýmdan öte dilim döndüðü kadar.

Aþký sýrdaþ bildim bileli yenilgi addedilen, ne asaletin uzantýsý ne de devinimi yoldan çýkmýþ bir gösterge.

Þimdilerde nifak yüklü söylencelere yüz vermek bir yana yüzü suyu hürmetine aþkýn, girdabýnda bilinmezin ve her ne hikmetse, sonsuz bir tezahürat yüklenmiþken ve aðýr aksak adýmlarken ve belki de seke seke, toz konduramadýðým kim varsa yüreðimde saklý.

Sancýlý ömürler, sureti kayýp ölümler, devingen mizaçlar ve öksüz yalnýzlýðýn kucaðýnda o tok sesi ile kader asla yüksünmeden tezahür ederken þafak vakti.

Gözlerde nice perde.

Yürekte saklý bir telaþ.

Ve belli ki tekeri kayýp bir þehrin kayýp haznesine yüklenmiþken iniltiler, ayyuka çýkmýþken o rahvan ve þaþkýn mizaçlarýn döngüsüne sýðdýrmaya meyletmiþken bir kez kâh hüznü kâh çarpýk bir yol haritasý, noktalar iken maðlup gelmiþ bir tantanada hangi aklý evvel imge ise kelimelerin tekelinde ve sýrça kökünde þu sefil yürekten döküldüðü kadarýyla…

Tümden hezeyan yüklü ve pekiþen o izafi arzu yüklü bir benlikten, kayýp dirayetine ikrar yükleyen.

Notalarýn, deðil çýðýrtkanlýðý münzevi týnýsý bile rahmet yüklemekte kayýp þarkýlardan çýkýp da yola, ansýzýn toslamýþken yine kendini arayan bir melodinin kýnýndan çýkardýðý o ulvi serzeniþ:

Mihraký fazlasýyla tutarsýz, gölgesi hepten yitik ve demlenen ömürlerle mimlediðimiz o devingen ve kayýtsýz zaman dilimi. Sarkacýn gidip gelmelerine takýlý aklýmýn nazarýnda, yüreðin solmuþluðundan ziyade sorgulanan mahremiyetine atýfta bulunan hangi imge ise, varsýn gelip bulsun beni ve efkârýmý yâd edelim günbegün.

Gömülü dünler zuhur ettikçe ben pür-telaþ kazýyorum mezarýmý.

Taþýma suyuyla mademki dönmüyor deðirmen, en aykýrý mizacýmla çalýyorum karaya hezeyan yüklü atýflarla kesilmiþ yolum iken, hangi engebe ise sýðýnaðýmdan öte ve hangi sýzýntý gölge ise, varlýðýmý tokatlayan.

Sözüm ona mutluluk, mutsuzluðu devingen ruhun bir baþkasýna attýðý çalýmla yýðmakta karayý beyazýn önüne.

Kýsýk bir terennüm yine kaderin el sýkýþtýðý o bildirgede saklý tutulan ismim.

Raðbet etmek deðil belki de payýma düþen sadece tevekkül bildiðim bir imgede sýr verdiðim en mahrem düþüm, girdiðim düþ çukurunda boðulmaktan keyif duyduðum.

Seçmediðim bir hayatýn seçimsiz hangi þýkký ise iþaretlemekten imtina ettiðim ve tüm varsayýmlarý yok sayýp, mimlediðim bir sonda, bilendiðim kadarýyla ve bilmediðim ne ise yine bilmekle mükellef olmaktansa bilmediðim bir ömrün sýra dýþý kaydýnda yine sýradan bir aþka düþmüþken yolum, demekten pek haz etmesem de.

Yine de…

Ve yeniden…

Sevildiðimden öte sevdiðimden edindiðim en ulvi coþku belli ki raðbet ettiðim gönüllerde kurduðum otaðý ve sevginin telaffuz ettiði her imde saklý tuttuðum benliðime haiz olmaktansa bahþedilen bir ömre meylettiðim tek bir kelime:

Eyvallah hayat.

Sýra dýþýlýðýn tezahürü iken kaçkýn bir düþ ve sýradanlýðýn gölgesinde, aykýrý bir mizaca yenik düþmekse…