KELEÞOÐLU HÝKAYESÝ

Ahmet AYAZ

Gaziantep Güneþ Gazetesi 29 Þubat 20016

…………………………………………….

        1950 li yýllarýn baþýnda Barak'da bir  Keleþoðlu adýnda birisi yaþarmýþ. Keleþoðlunun hiç kimsesi yoktur. Fakat çok sevilen birisiymiþ. Keleþoðlu'nu Barak Aðalarý Odalarýnda yedirir,  içirir, üstünü baþýný  kendileri alýrlar, odalarda bunu öfkelendirip kendi kendilerini küfür ettirir gülerlermiþ. Fakat Keleþoðlu her yerde her zaman küfür etmezmiþ. Ancak yerini ve zamanýný bulduðu zaman taþý gediðine indirirmiþ.

       Bir gün Nizip’in Orul Köyünde (Hacý TOPÇU) Cebir Hacý’nýn odasýnda otururken, Cebir  Hacý “Oðlum Keleþ, Gel senin ile bilmece oynayalým” demiþ. Keleþ- “Nasýl bir bilmece aða” Deyince,

Cebir Hacý “Oðlum Keleþ bizim azap hastalandý, Çift süren yoktur. Sana bir bilmece soracaðým. Bilir isen, seni bir hafta pekmez ile besleyeceðim,  bilmez isen, yine pekmez ile besleyeceðim ama, yövmiye ile azap iyileþinceye kadar. Çift süreceksin”deyince, odada oturanler “Oðlum keleþ vallahi bu teklif çok güzel, bu teklifi kabul et  derler. Keleþ sorar.  “Doðruyu kaç cevapta bilmeliyim” Cebir Hacý “Üç cevapta bilmelisin”  Der. “O zaman sor aða” der. Cebir Hacý

Sorusunu sorar “En kötü insan kim” der.

Keleþoðlu “Arkasýný iþletenler” der.

Cebir Hacý bilemedin oðlum der.

Keleþoðlu “Anasýný.. bacýsýný, karýsýný  geceliðe verip para kazanan insanlar” der

Cebir Hacý “Oðlum Keleþ, yine bilemedin” der.

Keleþoðlu “Hýrsýz ile yalancý” deyince,

Cebir Hacý “Bir cevap  da fazla söyledin ama, ne yazýk ki, yine bilemedin”” der.

Keleþoðlu “ Ozaman Aða doðruyu sen söyle de, öðrenelim” deyince,

Cebir Hacý “Oðlum keleþ, en kötü insan iyi ile kötüyü ayýrt edemeyenler” der.

       Saygýdeðer okurlarým; Ben iyi ile kötüyü en ince ayrýntýlarý ile seçmeye çalýþan bir insaným. Öldükten sonra hep iyilikler ile anýlmak isterim. Týpký, Rahmetli  Cemil Cahit GÜZELBEY ve Mehmet SAÐLAM gibi.

       Benim  sevmediðim bir kimse yoktur. Ancak çok sevdiklerim var. Onlarýn da sayýlarý küçümsenecek kadar az deðildir. Burada onlardan ayrý ayrý söz etmek mümkün deðil. Tatar asýllý  Prf. Dr. Ramilya Yarallune baþta olmak üzere, bir çok edebiyatçý  ve bilim adamlarýnýn, hakkýmda yaptýklarý incelemelerde ve tez konularýnda,  hep güzel þeyler ile anýldým. Ama yine  de yazýlarýma gerekli  özeni gösteriyorum.

      Burada saygýdeðer okuyucularýmýn affýna sýðýnarak þunu söylemek isterim. Neyzan  Tevfik “Boka bok deme, boklar  ar eyler. Katresi bokun üstüne düþse, boku berbat  eyler” diyor.  Bokun üstüne düþseler, boku berbat edecek kadar  fitne ile fesatlar var. Bir dostumu geçmiþte yanýlgýya düþürdüler. Beni de  yeteri kadar üzdüler. Yýllar sonra ikinci defa yanýlgýya, yine düþürdüler. Rahmetli  babam Halaf Ayaz, “yaptýðýn fiili bir hareket, maddi veya manevi bir   kazanç getirmeli derdi. Acaba bu fesatlýðý yapanlarýn kazancý ne oluyor diye çok düþünüyorum. Ayrýca o  üzdükleri dostuma  ne  kazandýrdýlar? Kendileri ne kazandýlar? Bunu çok merak ediyorum.