Nizamý serkeþ bir binanýn çatý arasý soluklandýðým o paragraf baþý. Yeni bir dünyanýn hatta yeni bir oyunun sahnesinde rol almak her ne kadar payidar bir düþ olmasa da duraksamadan en ufak bir endiþeye mahal vermez iken yürek sesim kývançla nüksediyor kalp atýþým.

Yoksa damlayan mutfak musluðunun geceye düþen o týnýsý mý sessizlikte kulaðýmýn pasýný silmek istercesine.

Ýþte saat tam gece yarýsý. Geriye ne kaldý gündüzden farklý addedilebilecek… Çok þey aslýnda: Ne trafiðin tantanasý ne aðýz dalaþýna girmiþ kadýnlar ve adamlar ne de pervasýzlýklarý densiz yürek mahkûmlarýnýn.

Kürek mahkûmlarý hep filmlere konu olmuþtur da dünya ile cebelleþen bir yürek mahkûmuna az rastlanýr sanýrým.

Hala gece. Hala umut var da. Neyden olduðunu býrakýn birazdan un ufak edilmiþ yürek kýrýntýlarýmý döktüm ki bilin ki tüm kiri pasý gidecek gün boyu yüklendiðim o negatif duygu ve olaylarýn izdüþümünün.

Sahi siz en son ne zaman hüküm giydiniz?

Sorgu hâkimleri o kadar yoðun ki son zamanlarda iþi gücü olmayan kim varsa doluþuyor tepeme. Ne bir serzeniþ ne bir isyan sadece acýmaklý gözlerle tanýk olduðum insan manzaralarý. Küfrün biri bin para. Yetmezmiþ gibi ikili münasebetlerde her nedense kulaðý çýnlatýlan hep ama hep bir üçüncü þahýs.

Ahlak polisi olmak gibi bir niyetim olmadýðý gibi ilgi alanýmda tutmuyorum kötü söz maliklerini. Ama o sessizlik düþtü mü gecenin tam ortasýnda tam da sayfanýn ortasýna kýmýl kýmýl iç sesim gündüzden çok farklý bu yüzden gündüz biriktirdiklerim pür-nakýl dökülüyor.

Dirsek çürüttüðüm sýralarýn ve tozlu okul koridorlarýnýn hatýrýna belki de koruduðum sessizliðim ve o bitimsiz sükûnetim. Bir de aileden yadigâr külliyat yüklü sözü bir özü bir nasihatler de oldu mu seyreyleyin bendeki metaneti.

Deminden beri kulaðýmý çýnlatan bir imgeye esir düþtüm:’’Ben bir ardýç kuþuyum. Bir o kadar huysuzum.’’Sahi ben hiç ardýç kuþu görmedim ki tek gördüðüm bir yaþýný tamamlamadan saksýya gömdüðüm muhabbet kuþu familyasý. Ne alaka þimdi de düþtü aklýma bu nakarat.

Gün boyu taarruzu altýnda olduðum o tozlu ve silik itham yüklü Allah’a muhafaza gariplikler sonunda yaptý yapacaðýný. Tebeþir tozu ile yýkandýðým günlere hürmeten sanýrým sabrým yine tavan yaptý. Ne zamandan beridir bu sabýr katsayým artý sonsuza tekabül etti ki. Demek ki durduk yerde mi Lahavle çekmem iþe yaramýþ. Olmaz mý? Hele ki ettiðim her bir duanýn bana geri dönümü deðil mi aldýðým her nefes. Annemin hayýr duasýný da kattým mý günü kurtardým.

Peyder pey tükeniyor gece ve uzuyorum kýsaldýkça gece o cansýz ama süt liman berraklýðýyla.

Musluðu bir an evvel sýkýþtýrmalý. Saatin de pilini çýkardým mý… Ya o serkeþ ve telaþlý saatlerini ne yapmalý gündüz kulaðýmý týrmalayan. Olmaz mý bir çaresi. Sahi sizin oralarda gün kaç saat? Laf aramýzda birazdan gün doðacak. Gözden kaybolmanýn vakti geldi de geçiyor bile.

Boþ bir günü hoþ telaþlarla geçirmekten ziyade hoþ bir günü boþaltmak bana iyi gelen. Doldukça haznem açýyorum musluðu klavyenin baþýna geçtiðimde. Garip bir döngü ve bir o kadar farklý bir halet-i ruhiye. Elden gelen bir þey yok. Hayat her halükarda güzel ve özel tüm olumsuzluklarý görmezden gelemememle birlikte haz ettiðim ne varsa sadece bana dair de deðil üstelik. Bir tek sözü bile bir yürek mahkûmunun eðer ki transfer olmuþsa iç sesime benden mutlusu yok.

Anlamsýzlýklar anlam yüklemekte bir o kadar bu yüzden tüm o pervasýz yansýmalara da müteþekkirim. Yalýtýldýkça ve yaftalandýkça yaklaþýyorum görünmezliðine tüm imgeler adýmý haykýrýrken ve elimle koymuþ gibi bulduðumda benden arda kalanlarý ve yüksünmeden yaþýyorum yüküm aðýr olsa da görmezden geldiðim bir boþluk aslýnda o kallavi ve duraðan yaratýsý evren addedilen ve yükümlü iken Tanrý’ya. Belki geceleri bu yüzden bu kadar çok seviyorum: Sadece ben ve evrenin tek maliki duyumsadýkça kendimi bulduðum ve keþfettiðim her yeni anlatý hele ki týnýsý sadece benim kulaklarýmda tüm yoksunluðuma perde çekmiþken.

Teyakkuzunda ince uçlu bir bileymiþçesine her geçen gün tüketilmiþliðin sancýsý batarken ve kader o hükümranlýðýný bilmenin gaflet yüklü taarruzunu sunmanýn verdiði bir tahakküm kadar yýlmaktan alýkoyamazken kendini benlik.

Yokluðu dert etmek mi? Asla.

Varlýðý kýble bilmek deðil mi yüreðin aþý…

Zarif dokunuþu evrenin ve asaletin eksik býrakmadýðý yakarýþ kadar yine en derine sýzan.

Kýsaca vakýf olduðum/uz her ne ise ve hangi yürekte konaklýyorsam en az barýndýrdýðým güzellikleri ahenkle tokuþtururken sevgi ile.

Asýlsýz ne varsa uzak dursun benden ve sevgiyi yok sayan o muhalif dünyalara ait olmamanýn verdiði bir huþu yine sýðýndýðým sýðamazken kabýma. Tecrit edilmekten ziyade ait olduðum üstüne üstük sahiplendiðim ve taçlandýrdýðým bir dokunuþ kadar naif bir tahakküm kadar yersiz ve bir su damlasý kadar saf ve akýcý.

Mecralarýn hacminden ziyade ruhlarýn engin kýlýndýðý o molalar. Zamansýzlýðý ve mekânsýzlýðý hicret bilip en baþtan baþlamak en azýndan tehir ettiðimiz ve yüksündüðümüz ne varsa.

Bir zarfýn içindeyim ve boyutsuzum.

Gönül telinin esnekliðinde çaldýðým bir þarkýnýn güftesiyim asýlsýz olduðuma vakýf kýlýndýðým tebeþirle yazýlmýþ bir notayým kara tahtaya ve arkamda býraktýðým son izlekte saklýsýn ait olmadýðým bir döngü iken tarafýnca ihlal edilen.

Kýrýk bir niyaz dilimde belli ki en etkili reçete ölümcül sancýlarýmýn girizgâhýnda hele ki konuþlanmýþken bir kuytuyu mezar bilip doðduðum her evrede kerelerce muhatap olduðum kim bilir kaçýncý evrim…

Münafýk bir yerleþke aþký hicaz bilip sonlandýramadýðým bir hikâye her satýrýna gizlediðim ve gizlendiðim imgeler iken tevafuk bir dönemeçte ansýzýn karþýma çýkan. Yoksa bir anda nükseden bir ýþýk huzmesi mi de ben hala döneniyorum tavaf ederken o mevsimsiz ikilemlerle donatýlmýþ bir yaratýnýn gizemine yüklediðim bir anlam bir yandan yüklendiðim ve çaresiz bir kýyam ile rast geldiðim bir edimde ellerimle öldürdüðüm yine de bürünmediðim nefret kadar ýssýz bir yalnýzlýkken görmezden gelindiðim…

Saðalttýðým günü birlik üzünçler, eleme bürünmüþ yolsuz hayaller ve kayboldukça haz ettiðim bir edim mýzrap yüklendikçe notasýz þarkýlara bir o kadar kuru gürültü ahkâm kestikleri haybeden rotayý þaþkýn bir sapkýnlýkla ölüme þart koþan.

Rivayet yüklü gece.

Aþk kokuyor hava.

Ve hüzün delirmiþ bir ivme ile bindikçe biniyor sýrtýma.

Yoksun býrakýldýðým bir rabýtada gizli adýnýn her bir harfi.

Yine de yeniden, dememek adýna tüm gayretim.

Kýyam addedilen bir seferdeyim doðdum doðalý oysa yaþadýðýma daha yeni kani oldum bir gýdým yol aldýðýma henüz razý gelmemiþken. Öfkeli mizaçlar mihrap bildikleri yörüngelerinde adsýz gölgelere þart koþmakta yakýþýksýz söylencelere rast gelip de baþýmý çevirdiðim bu yüzden belki de ýssýzlýðýmýn korunaklý dünyasýnda tüm yalýtýlmýþlýðýmla uzak kaldýðým evrenin sakýncalý izleklerinde biriken suretler ve ne çok yanýlsama.

Hicretin saðanaðý, kýrgýnlýðýmýn mizacý, tümden gelen duygularýn sýra dýþý týnýsýnda büklüm büklüm yüksündükçe devrildiðim her bir cümle içinden çýkamadýðým o labirentin bildirgesinde yazýlý adeta bir yanda bensiz bir döngü bir yanda kýyýsýnda sallandýðým bir köprü ha düþtü ha düþecek, dememelerin bile bir göstergesi olduðu varlýksýz yoksunluðumun gýyabýnda paye biçilen.

Kývrak bir þarký adeta her dinleyiþimde ayrý anlamlara bürünüp evrildiðim belki de kayýtsýzlýðýmýn hecelere bürünen namesinde soyutlandýðým o garip düzlemde boydan boya yaydýðým hüzün silsilesi. Ýþte pelesenk olmuþ bir rabýta daha hanidir yolunu gözlediðim bir yanda silik, münafýk destursuz nasýl da hidayetin uzaðýnda yine de hoþ görümü muhafaza edip ayrýþtýðým bir imgenin ayracýna dokunup da korkuyla geri kaçtýðým…

Meylettiðim mecalsizliðime sýðýnýp sakýndýðým ama saklayamadýðým, belki de sarýlýp dokunamadýðým hanidir gölge bilip de arkasýna saklandýðým bir yýldýzýn hutbesine erip de korunaksýz bir düþün izlek bildiðim o deryasýnda kerelerce kaybolup rast gelemediðim kaçýncý sanrýsýn da yok bildiðim o var oluþunun engebesinde miraç bildiðim…

Minnet etmediðimden mi nedir bu rahatlýðým taviz vermediðim ne varsa ilke edinip dokunduðum bir gölge yok olmayý marifet bilen tezat bir sakýnca kadar uzaðýnda durmaya ahdettiðim.

Yol bildiðim gönül dergâhýnda soluklanýp da tek bir sözüne sýðýndýðým ve yüreðimden yüreðine akan o derya neler saklý içinde dünden yarýna kavuþmayý bekleyen bir çocuk saflýðýnda hele ki demlenirken hüsraný aþka katýp özlemi yok saymadan beklemek iken payýma düþen.

Sözcüklerimi aþk ile yoðuruyorum ve þekilleniyorum biçimlendirdiðim sevda iken mizacýma yakýn kýldýðým bu yüzden varsýn yokluða hibeli olsun sefil benlik hatta yüksünmeden uzattýðým boynu bükük bir gül rengi solgun sözleri yorgun bitap düþse de sevmekten.

Duraðan bir göl olsaydým keþke ya da sakin bir nehir oysaki çaðlarken için için çil misali artarken sevginin naðmeleri bir þekilde dokunduðuma haiz olduðum varlýðýn her nerede saklý isen evrene zimmetli bir gölge deðil misin nihayetinde ve dengini arayan bir yolcu?