Iþýyan rahmetin tecellisi kadar huþu tedarikli bir gün dönümü: Kâh ansýzýn bastýran yaðmurun ikrarý kadar yüreði sakinleþtiren kâh kayýp bir imgeye göz kýrpan gönül kýrýklýðý.

Tescilli beynamaz suretleri ile gölgeleri devinen anlamsýzlýðýn o hicap yüklü çýðlýðý. Belli ki bir meftanýn boþ vermiþliðinde, hayat denen çarkýn izbelere yýðdýðý umut kýrýntýsý hani olur da zamaný gelmeden düþeriz yola da zamansýz ölümlerin peþinden yas tutarýz.

Tevafuk iþin aslý her ne kadar mazeret beyan etmese de sarkaç, koþullandýðýmýz belki de þartsýz þurtsuz isyan ettiðimiz tecellisi iken yüreðe sýðdýrdýðýmýz hayal kýrýklýklarýnýn gölgesinde solumak adýna ikilem yüklü iken git-gellerin maruzat yüklü beyanýnda bir iz düþümüne rast gelip meylettiðimiz o ýþýk huzmesi.

Kapanan kapýnýn ardýnda yüklü bir heyecan iken taarruza geçen, her nasýlsa dipsizliðin indinde bir tedarik mahiyetinde, dokunduðumuz o rahmeti her daim yürekte saklý yine de duraksamak adýna teðet geçtiðimiz ne çok edim ki bilfiil iþtirak etmekten imtina edip de zararsýz bir varlýðýn gölgelere karýþan kayýtsýzlýðý belki de mükellef kýlýndýðý ne çok tahribat.

 Gün evrildikçe, hicret bildiðimiz zamansýz sanrýlarýn icabet ettiði.

Hutbelerin gizemine sýðdýrdýðýmýz niyaz yüklü beyanatlarýmýz, her nasýlsa Yaradan haricinde duyulmayan kaç oktavlý bir ses öbeði iken çalýnan þarkýnýn nihai nakaratýnda, bir imgeden diðerine geçerken soluklandýðýmýz ya da son bulduðumuz.

Miadý dolan o sancý sonrasý, kavuþmaktan aciz iken yeni bir güne ya da yenik bir hayalin biteviye umut yaðdýran gizemine akýl ermez iken her nasýlsa siper ettiðimiz ölüm öncesi. Sona kurulu bir sarkacýn kim bilir kaçýncý izleði, soluk bir tenin görünmezliðinde bir nebze de olsun kayýtsýz kalamadýðýmýz…

Irgat düþler belki de tek edilmiþliðin niyazýnda soluklandýðýmýz o tecritli sýðýnaðýmýzda, yol yakýnken, boþ vermiþliðin dip sancýsýna yýðdýðýmýz öbek öbek: Gömülü anlamsýzlýðý iken hayata rest çeken, o münafýk gölgeler belki de suretsiz yankýlarýn geri dönümü olmayan bir piþmanlýk iken yaþadýðýmýz ve yaþattýðýmýz hayal kýrýklýðý.

Mecalsiz bir ömrün kayýt dýþý suskunluðu her daim vuku bulan ve söz kýrýmý yetisizlikleri bir marifetmiþçesine yok saydýðýmýz en az görünmezliðin yarattýðý o düþ kýrýðý söylencelerin nazarýnda, bir bir dizdiðimiz ve solduðumuz yaprak misali bir yandan soluduðumuz hicap yüklü karþýlýksýz sevinçlerimiz, tek kiþilik bir koltuðun týklým týklým yalnýzlýðý, peyda olan ölüm öncesi.

Kanýksanan bir rabýta ve kayýtsýz o silik pervasýzlýk hak etmediðimiz.

Gömülü bir hicran iken elem yüklü korunaklý bir dünyanýn sýnýr ihlalinde, yaþadýðýna dahi kani olmazken ve her nasýlsa yaþam denen o somurtuk mizacý bir þekilde kabullenmekle yükümlü kýlýndýðýmýz.

Hapsolmuþ ihtiþamlý bir gölgenin vahameti saklý belki de hýrpani telaþlarýn kasýrgasý boðarken týnýsýný mahremiyetin ve yoldan çýkmýþ bir notanýn kayýp rotasýna denk düþmüþken istikameti o yitik devrim sancýlarýnýn.

Ahkâm kesen evrenin izbelerinde sakladýðý o yadsýmazlýkla hükmetti yalnýzlýk ve serkeþ baðnazlýðýný elleriyle öldürdü.

Ölen maðlubiyetti, sefaletti ve solgun gündönümünün kayýp lehçesine sýzmýþtý kan çiçekleri.

Yol bildi, yoldaþ eyledi ve gölge belledi aþksýz o yalnýzlýk,  yürekteki hutbesine týkýþtýrýrken vahameti.

Edilgen bir zaferi mademki payidar kýlmaktý amaç, amaçsýzlýðýn týnýsýna gizlendi yeniden düþ bekçileri, düþsüz yarýnlarý mest etti mazi hele ki an’ýn ansýz ve gözden düþmüþ sarnýcýna sýðdýrdýðý bilinmezlikle rest çekti anýnda belki de gölgelenmesi idi sorun olan hele ki mahrem imgelere gizlenmiþ yoksunluk bir kez çýkarýlmýþken gözden, yeniden göz yummak adýna göze aldý sonsuzluðun rehavetini. Bilinmezlik meyletmiþti bir kez, hoþnut olmayan gök kubbe sakýnmýþtý karanlýktan. Yine de yeniden demek, düþtü payýna evrenin ve soluk ritmiyle tek bir fasýl hüküm sürdü ve ahengi kayýp bir güfte bu kez sýðýndý yedi notaya: sokuldu usulca ve mimledi aþký, gýybet bildiði tüm söylenceleri görmezden geldi.

Hüznü meþk eyledi acý yüklü travma.

Gönlü mabet bildi bir kez gizemli âþýk.

Hoþ tutmaksa aþký, yok saydý nefreti.

Ümmetine sýðýndý sadece ve malum bir öngörüde sýraladý bir bir mesnetsiz ithamlarý: ne de olsa þeytandý insanýn ve evrenin düþmaný, hakkaniyet idi maðlup gelen ve son kez diledi dillendirdiði niyazlarý en derinde saklý ve bin bir nazla aþký yoksun kýlan ne varsa.

Günler devrildi, aþk sancýlandý, evren mimlendi ve sadece yutkundu kader: Sadece nüksetti karanlýk üstelik ansýzýn gaflet bürüdü yeri göðü ve soluklandý zaman ve boyutsuz mekân, sürece riayet etmekse düþen payýna, bu sefer gölgelendi mihrap. Bir tahakküme esir verdi saflýðýný hele ki o çocuk aymazlýðýyla sýðýndý annesinin kollarýna ne de olsa mesken bilmiþti gönül sesini hele ki tufan koparken saklanacak tek bir aðaç kovuðuna rast gelmezken esirgendi rahvan ve yalnýz imgeler, kutsandý sevda ve bilinmezlik nakþetti her bir mýsrada.

Kaderine terk edilen keder yüklü o baðnaz tümceler, tüm duyarsýzlýðý ile nöbete ve kýyama durdu ve saf tuttu en baþta hele ki o makamsýz þarkýlar iken, kayýp nakaratý rehavet yüklü son bir kez daha þans verdi Tanrý: Gölgelenen masumiyeti ile yok sayýlan sübyan yetileri dokunulmazlýðýn sadece aþký yâd eyledi, sadece sürgün verdi aslýný ve sýðýnaðýnda korundu hidayet bir kez dahi nüksetmemiþken sarkacýn devinimi.