Gözden ýrak sayýsýz tümce yazdýkça bir bir peyda oluyor duyumsatan yanýmýn duyumsamaktan aciz olduðu ne ise ve köreliyor nefret duygusu. Kaybýndayým belki de zihnimin yoksa yetilerim de mi hezeyana uðradý… Köreldim mi gerçekten bunca duyarsýzlýk ile sýrtýný çevirmiþken kadim yalnýzlýðýmla iç içe yaþayýp giderken…

Muaf tutulduðum belki sýðýndýðým belki gözden çýkardýðým nasýl da hicap edilesi.

Günlerden bir dilek tuttum.

Zaman saðalttý acýlarýmý. Ölsem ne gam ey hayat denen yol bilmez savrukluðum, hele ki idame ettirdiðim ne varsa nasiplendiðim, niyetlendiðim ve yerinden sökülen onca kalp nezaretinde bir hiçlik yapýþmýþken üzerime acýmasýz bir yadsýmazlýkla görmezden geldiði gözleri hayatýn.

Suç arz eden aslýnda keþif yeteneðimi kazandýðým o günden beri hayatý sorgulayan naif yaným. Kelebek ömürlü yetilerim de köreldi köreleli baðnaz varlýklarýn teferruatlarýndaki o gizil imgeler kadar daðýnýk ve pejmürde bir sefillik ile günümü gün edememenin verdiði can kýrýklýðý mý pervasýz addedilen sözcükler mi yeni yeni farkýndalýk kazanmýþken.

O kesif sessizlik ile sýnanmaktayým yeni günün ilk saatinden itibaren keþke ibretlik olsa da herkes alsa payýný.

Yitik bir mizaç kadar acý veren ne olabilir ki ya da üzüncün katsayýsý iken çoðaltan hüzün sancýlarýný.

Tanýmsýz kýtalarýn girizgâhýnda o pejmürde kimliðimle sere serpe düþlerim hicaz makamýnda.

Seyrelmiþ ümitlerim, dalgýn saçlarým, dalgalý yüreðimin son notasýnda basmaktayým piyanonun en kalýn tuþuna.

Sorumsuz, sorunsuz bir ömür olsaydý keþke ve yol verseydim tüm serzeniþlerine. Yok saysaydým gökyüzündeki son yýldýzý çoktan sahiplenmiþken aþký.

Mekâný belirsiz son bir dönemeçte sonlanmýþ bir hikâye hala ve hala sýzlatýrken içimi mihenk taþý olmuþ yetilerimin son nazýyla yeniden dertop olmanýn getirdiði sýkýntý ile uzaktan sadece uzaktan konuþlandýðým mabedimde öylece sessiz hatta densiz sýradan bir günün sýra dýþý yorgunluðunu üzerimden atmaya çalýþýyorum.

Karanlýðý hiç bu kadar sevmemiþtim ve karartýlardan hiç bu kadar korkmamýþtým.

Acýdýkça acýktýkça sýradan geçiyor düþünceler muhafýz alayý kisvesi altýnda.

Üç beþ el uzanýyor ara sýra. Korkuyorum belki de hatta mutlanýyorum da korkuya eþ güdümlü.

Sýrýtan belirsizlik sýrra kadem basmýþ varlýðýnýn yalanlarla örtülü çirkinliðinde güzellikleri hor görüyor. Aldatýlmýþ ruhlar cirit atýyor adsýz þehirlerin kalabalýk isyanlarýnda.

Heyula bir aðaç yoksa o da mý izafi?

Ya aþk… Böyle bir terim asla olmadý ki güvertemde sersem sepelek kapýlmýþken rüzgâra.

Merhamet idi belki de konuþlanan aþk’ýn baþucuna ve koyultulmuþ ruhumdu korunaklý sýðýnaðýmýn anahtarýný tam da teslim etmek üzereyken.

Evrenin yozluðu hep mi böylesine ürkünçtü de yeni geldi aklým baþýma…

Hiç ama hiç… Hiç mi hiç sevilmemiþtim ki sadece kesilen ahkâmlardý düþen payýma, örselendiðim tenhalar, iteklendiðim çukurlar, asýlsýz söylemlerdi önem arz eden.

Ýþkillendiðim ise sadece o doðrularýmdý elimden kayýp gitmek üzere olup da son bir gayretle atladýðým atmacanýn pençelerine yakalanmýþken ýslak saçlarým.

Miracým mý yoksa mizacým mý yoksa hiçlik mi idi iþtigal ettiðim. Týpký þimdi gibi.

Öyle ya, asalet ne olabilirdi ki nezdinde. Kuru bir sýfat belki de hatta hiç var olmamýþ bir imge benim asýlsýzlýðým ve vasýfsýzlýðým kadar aþikâr.

Demlenmiþtim oysa bir ömür boyu ve en güzeli idi hak ettiðim onca haksýzlýða namzet köreltilirken bir bir adsýz çaðrýlarla uzaklardan gelip de kulaðýma küpe olmuþ.

Bir Tanrým vardý benim sadece bana ait olan. Ve meleklerim vardý biri sað omzumda bir yüreðimin içinde sürekli ismimi mýrýldanan. Ama yargýlamayan ama örselemeyen ama incitmeyen…

Miadý dolmuþ bir þarkýydýn artýk ve acýdýðým bir gölge hem de en baþýndan beri taviz vermemdeki en temel etken. Evet, bunu yeni yeni fark ediyorum her ne kadar belli belirsiz hissetmiþ olsam da milat öncesi.

Yolculuðum çok ama çok uzun ve tek kiþilik oturduðum koltuk. Ýliþemez hiç kimse. Ýliþkilendiremez de kötülüðü kimliðim ile. Çünkü kötü olmayý asla beceremedim sevilmeyi beceremediðim ölçüde ve hak ettiðim ne ise boyunduruðundayým ve peþin hükümlü düþlerime çoktan yol verdim.

Acýnasý olsa da gidiþat söz konusu bile olamaz yürüdüðüm yolu ters istikamette kat etmek. Gölgeleri asla sevmedim ki. Yokluða zaten alýþkýným yoksunluðun duyumsattýðý öfke nazarýnda az da olsa korkuyor olsam da muðlâk yetilerim kývranýrken tanýmsýz varlýklar kendileri ile dahi boy ölçüþemezken.

Miadý dolmuþ bir aþk’tan daha kötü ne olabilir, demek düþmeseydi keþke payýma. Nasýl ki ölüm sonrasý boþluk iken tek sarýldýðýnýz hiçbir edim ile iþtigal etmemenin verdiði o hayal kýrýklýðýndan daha da kötü olan hissettiðiniz hatta görmekten çekindiðiniz o akis aynadan yansýyan: Tarifsiz ve sýra dýþý hele ki eþlik eden serkeþ ve korkusuz kimliðiniz ise uzaðýndaysanýz gerçek yüzünü çok geç gördüðünüz ve bin bir inkâr ile set çekmiþken bir zamanlar varlýðýný asla geri çeviremediðiniz.

Asil bir duygu bir o kadar yorucu ve sizi kendinizden uzaklaþtýran derken yakýnlýk kurduðunuz adsýz imgeler her tezahüründe sizi size tanýtan ve gördükçe mahiyetini uzaklaþtýðýnýz bir hayalden ibaret belki de aþk.

Týnýsý yakýcý görselliði vurdumduymaz bir ikilem ile gözünüze dünyanýn sekizinci harikasý olarak nakþeden.

Bir büyü belki de aralýksýz gördüðünüz bir rüya gerçek dünyanýn çok uzaðýnda bir boþlukta devinirken yüreðiniz.

Kurallarýn baskýsý hak getire.

Sözcükler ilk kez kullandýðýnýz ve suretini saklayan sefil bir varlýk kendinizi ona ait hissettiðiniz. Görmekten hicap ettiðiniz ne varsa yakýnýnýzda ya da uzaðýnýzda ama umarsýzlýkla yokluða karýþmýþ iken gerçekler siz bir hayalin sýrtýnda uçarken ve seðirtirken bir duygudan diðerine.

Yalýtýlmýþ olmanýn verdiði o ýssýzlýkta nöbete durmuþken geçirdiðiniz ölümcül nöbetler tüm donamýnýzý ihlal etmiþ ve ürkünçlüðü belki de kitap misali okunduðunuz her bir satýr size dair ama sizin bile bihaber olduðunuz bir bilinmezlikten ibaret.

Kaygýlar bir bir yýlgýya dönüþmüþ.

Korkulara inat sýðýndýðýnýz saflýðýnýz acýmasýzlýkla örselenirken.

Kýrýk bir tümcenin tekerrürü ruhunuza pelesenk yaptýðýnýz hele ki vazgeçemezken sersem sepelek ve yoldan çýkmýþ yine de hezeyanýný asla telaffuz edemediðiniz bir varoluþ sizi kerelerce benliðinizden ayrý düþüren ve soluklanýrken bir sanrýnýn kollarýnda gerçek addettiðiniz yine de yüz çeviremediðiniz…

Tanýmsýzlýðýyla ahkâm kesenler seslenirken duymazdan geldiðim söz öbekleri.

Duyduðuma kaniler oysa bir o kadar yokluðuma alýþkýn ben bile alýþamamýþken þüphe götürmez bir gerçek oluþu ise en can yakaný.

Sýfatsýz birliktelikler peyder pey hükmederken doðaya sýkýlgan tavrýmla içimdeki perdeyi daha da geriyorum bir o kadar gergin sinirlerim ile vuruyorum sazýn teline raðbet edilesi bir nota dahi yok iken seslendirdiðim, varlýðýma ses olan cümleler ile vuruyorum bu sefer hokkanýn dibine. Mürekkep bulaþtýkça mutlanýyorum, kirlendikçe üstüm baþým kanatlanýp konuyorum bulutlara o bilinmezliði ile göz süzerken yýlgý dolu akþamlar beklendiðini bilmenin öngörüsü nasýl da maðrur tüm sýkýlganlýðým buhar olup uçuyor.

Gökyüzü sinekkaydý traþ olmuþ bir cilt kadar pürüzsüz henüz çökmedi hüzün perdesi ne de olsa. Az sonra dememe kalmýyor ki iniyorum gökyüzünden sallandýrýlan bir ip ile bir ucunu tutarken melekler. Ýþte yeniden aranýzdayým, demek pek hoþ olmasa da sallantýlý yaþamlar çalýnýyor gözüme bir bir ve o çalkantýlý mizaçlarý.

Susan dudaklar yerine gözler konuþuyor o iniþli çýkýþlý sýradanlýklar bile uzak tutarken beni elimi uzatýp çekmem bir oluyor.

Bir kez daha almak yenilginin tadýný hiç de sorun deðil, demeyi ne çok isterdim oysa. Bir kez yok sayýlmak yetmezmiþ gibi çorap söküðü gibi günler birbirinin sýrtýný sývazlamaktan geri durmayan.

Raðbet görmesem de raðbet ettiðim hangi detayda saklý ise burnumu sokup karýþtýrýyorum gidenlerin ardýndan döktükleri imge tozlarýný. Birinden kalan diðerine uymasa da ve uymasa da aným anýma sýraya koyuyorum eserekli tümceleri doðurganlýðýmý fýrsat bilip. Bellediðim onca hatýrat her ne kadar bellek kaybýna uðrasam da gün sonu.

Gün bildiðim sadece üç beþ saat belki de huzuru duyumsayýp burnumun dikine gitsem de tüm o pervasýzlýðýmla sýzarken insanlarýn arasýna ayrýk otu belledikleri.

Hükümleri ne de olsa sadece bana geçtiklerine kani olmalarý gibi bir yanýlgýya sebebiyet vermenin getirdiði o neþe mi yoksa musallat olan ne de olsa farklýlýðýmýn farkýndalýðýnda nüksediyorum bir imgeden bir diðerine seðirtip yoksun býrakýrken tüm o açýlýmý tek bir kelime dahi alamazlarken aðzýmdan.

Hýnç dolu insan kalabalýðý sürekli bir yerlere yetiþme ya da laf yetiþtirmeyi meziyet bilirmiþcesine. Yükümlü olmadýðým için belki bu kadar rahat ve sýradan bir gün bellemiþim tüm duyarsýzlýklarý ile katýla katýla gülerlerken. Komik olan bir þey olmasa da neye güldükleri gün gibi aþikâr. Ve en son güleni beklemeden çekip gidiyorum gökyüzünden uzanan o merdivene asýlýp. Bu kadar macera yeter demek her ne kadar akýl karý olmasa da düþ evimin kapýsýný çekiyorum ardýmdan pamuk vicdanýmý yastýk yapýp ve yeni bir güne yelken açmadan soyutluyorum yüreðimin girizgâhýndaki vermediðim o geçiti.

Yok oluþun var oluþu tetiklediði o anýn týlsýmý belki de ruhumu saran benliðimi hafif kýlan hatta arýndýðým günahlarým her sorgulayýþýnda Tanrý’nýn ölüm öncesi ve yetilerim uyuþmuþken uyanýp da hatýrladýðým ama asla korkuya yer olmayan.

Fýsýltýlarý hala kulaðýmda tüm tedirginliðimi geride býrakmanýn verdiði rahatlýk ile temkinli bir iç çekiþle görmezden geldiðim ne de olsa düþman bellediðim kimse olmadý þu ahir ömürde hatta zihnime takýlý o tümce için için sökün ediyor hangi kitaptan miras ise:’’Allah âþýklarýnýn düþmaný olmaz. Biz kin gütmeyiz evlat.’’

Yoksun kýlýnsam da sevgi kýrýntýsýndan yokluðuma raðbet etmelerinden pek de hicap duymuyorum doðrusu hele ki sýrtýmý dayadýðým daðlarýn dibinde biriken su birikintilerinde canhýraþ bir telaþla yýkarken ruhumu ve vicdanýmý ve görünmez bir elin dokunuþunun bende yarattýðý o huþu ile yükleniyorum dünden miras ne ise uzanýrken o uzun yol tüm bilinmezliði ve asaleti ile her ne kadar set çekilse de kerelerce ve yaftalanmanýn verdiði o garip haz belki de en büyük dürtü geri kalmamak adýna vicdan bellediðim yetimin yüzü suyu hürmetine ve yüksünmeden, azaltmadan içimdeki inancý.