Ahmet AYAZ

Gaziantep Güneþ Gazetesi 06 Mayýs 2015

………………………………………………………………..

       01 Mayýs Bahar Bayramý geçti de, bu bayramdan birkaç güzel söz etmek istiyorum. 1960 lý öðrencilik yýllarýmda çok iyi hatýrlýyorum, 01 mayýs bahar bayramýný. Gaziantepin biraz varlýklý aileleri birer at arabasý çaðýrarak kavaklýða küme küme yýðýlýrlardý. Fakir aileler de ise, gençler yaya yollara dökülürlerdi. Erkeðin kucaðýnda  çocuk, hanýmlarýn baþlarýnda köfte legenleri, yürüyen çocuklarýn ellerinden tutarak kavaklýga yýðýlýrlardý. Þöyle geriden baktýðýnýz zaman. Kaynayan kelle kazanlarýný, çýg köfte yoðuran genç kýzlarý ve delikanlýlarý görmeniz mümkün dü. Bir tarafta keyf ehliler çalar söyler ve ufak ufak içerlerdi. Tabii ki bunlarýn içinde çok güzel tambur çalan, çok güzel keman ve darbuka çalanlar, güzel güzel söyleyenler olurdu. Gazel çekenler olurdu. Bunlar halen hatýralarýmda yaþarlar. Bir gün bir keman, bir tambur, bir darbuka eþliðinde birisi türkü söylüyor, arada bir de gazel çekiyor. Yakýnlarýna durdum ama, yürüyüp gitmek içimden gelmiyor. Birisi “Beri gel yeðenim, sen de keyf ehli ber gence benziyorsun” diyerek bana bir avuç çerez verdi. Ben bunlarý yeteri kadar dinledim.

       Þimdi bunlarý niçin anlattým, asýl konuya gelelim. Nasýl oldu da, 01 Mayýs Bahar Bayramýnýn adý, “Emekçiler ve Dayanýþma Bayramý” oldu? Güzel Gaziantepimizin cadde ve sokaklarýndaki özgürlük diye baðýrýp çaðýranlarý gördüðüm zaman, inanýn çýldýrasým geliyor.Kýrýp dökmeler, baðýrýp çaðýrmalar, yasa dýþý izinsiz yürüyüþ yapmalar, nedir bunlarýn yaptýklarý, bilemiyorum. Ulan bahar bayramý bu mu? Geçmiþte rahmetli Adnan Menderes baþbakan iken, istanbulda þimdiki yaþayan siyasilerden birisi, Adnan Menderesin kravatýndan tutarak, “Baþbakaným, Baþbakaným özgürlük istiyorum” dediðinde, Adnan Menderes “Bir baþbakanýn kravatýndan tutacak kadar  özgürlük sana az mý geliyor” demiþ. Þimdi görüyorum da, herzaman, her yerde, hükümetin yasaklarýna uymamayý, hükümete karþý tavýr koymayý hüner sayanlarýmýz var. Anarjiye destek verenlere aydýn diyenleri görüyorum. Geçenlerde Gaziantep Gazeteciler Cemiyetini ziyaret eden siyasilerimizden birisine, arkadaþlarýmdan birisi hükümetin icraatlarýný  sormuþtu. O gün, hükümetimiz gereði gibi çalýþýyor diyen siyasiye bir baktým ki, baþka bir partidan millet vekili adayý olmuþ, günümüzdeki devletimizi yöneten siyasilere, bir baþka þekilde sözler sarf ediyor. Þöyle bakýnca aklýma Nasrettin Hocanýn ciðer hikayesi geldi.

       Sevgili ve saygýdeðer okurlarým. Biz bu  ülkeyi kan dökerek aldýk. Hemen hemen dedesi þehit düþmeyen insanlarýmýz, yok gibidir. Bu cumhuriyet kolay kurulmadý. Bunun kiymetini ve deðerini bilmemiz gerekir. Cennet gibi dünyamýzý çöplüge çevirmeyelim diyorum. Ben burada baþýnýzý þiþirmek istemiyorum. Dýþ ve iç düþmanlarýmýza karþý biraz uyanýk olup, biribirimizin kiymetini bilelim. Hangi dinden, hangi  ýrktan olursa olsun, onu insan olarak bilmemiz gerekir. Bu þekilde düþünmez isek, bizim insanlýðýmýz bir þeye yaramaz.  Bizim insan  olmamýzýn da bir anlamý olmaz diye düþünüyorum. Sevgili ve saygýdeðer okurlarým, bugünlük de bu kadar. Sohbet köþemde yine buluþalým. Hoþça ve dostça kalýnýz, en güzel ve mutluluk dolu günler, hep ve hepimizin olsun  diyorum.