Günaydın sevgilim...
Bak yine sabah oldu...
Güneş ışığı aydınlatmaya başlamış bile odamı...
Kaçıncı kez açıyorum gözlerimi senden uzakta...
Senden ayrı kaçıncı uyanışım bilmiyorum...
Bu sabah uyanmak istemedim...
Diğer sabahlardada olduğu gibi...
Uyuduğum zamanlarda en azından rüyalarıma giriyorsun...
Gerçek olmadığını görmek istemeyişimden olsa gerek...
Başlangıcı sensiz olan bir güne daha merhaba dedim...
Yine mağlup başladım hayata anlayacağın...
İşe git, eve gel, yemek ye, biraz televizyon seyret ve uyu...
Evet evet; sadece bunları yapıyorum yokluğunda...
Sensiz o kadar anlamsız ki hayat...
Sokağa çıktığımda iğne atsan yere düşmeyecek kadar kalabalık caddeler karşılıyor beni ama...
Ben yapayalnızım o kalabalıklarda...
Sen yoksun...
Hep bir yanım eksik yani...
Şimdi nidalar yankılanır İstanbul sokaklarında...
Yokluğunun sessiz çığlığını dinliyor sokak çocukları...
Herkes sağır... Herkes kör...
Gör artık gör...
Aklar düştü saçlarıma yokluğunda...
İhtiyar bir çocuk oldum...
Velhasıl sevgilim; sensiz herşey anlamsız...
Herşey acı verici...
Gel bu akşam beraber uyuyalım...
Yarına mutlu uyanalım...
Gel artık ne olur...
Gel BİZ olalım...
27.12.2014
___dELİFırtına___
