Çöllerde susuz kalmýþ boþ bir kuyuyum sarnýcý inanýlmaz bir devinim ile baþ döndüren.

Kýdemli bir yalnýzlýk kadar olasý belki de hiçlikten vara uzanan yoldaki þu ketumluðum.

Hiç aldanmayýn sessizliðimin kabullenilmiþliðini. Ben neyi kabul ettim sanýrsýnýz da suskunluðum buna namzet ola…

Affola Tanrým hem de binlerce kez. Sanma ki hicap etmekteyim sanma ki isyandýr ruhuma pelesenk olmuþ tüm bu itirazlarým. Ne gelirse senden kabulüm. Kabulüm acýsý da tatlýsý da payýma düþen.

Sýrra kadem bastým bir kere.

Bir kere dahi yoldan çýkmamýþ þu benlik israflarda artýk.

Tüketmiþken ömrü, tükenmiþken tüketilmenin bilincinde ve çaresizliðinde kifayetsiz çýrpýnýþlarýn.

Makbul olabildiðimce her ne kadar makbul gözükmesem de rýzkýna razý olmazlarýn kýstýrýlmýþlýðýnda. Razý iken þu benlik razý gelemedim iþte.

Rýzamda her þey onca sitemkâr sanýlar nöbet tutarken baþucumda.

Olup olmamak kadar asli vazife nasýl oluyor da çýkabilmekte yörüngeden. Bir gök taþý kadar istikameti belirsiz ve anlamsýz iken güneþin aydýnlýðý dahi ýsýtamazken ve eritemezken buzdaðý kütlelerini tek bir yýldýza dahi razýyým yeter ki ýþýðý düþsün önüme. Kayýp gitse de yakalarým ucundan. Kayýp gitsem de yine bulurum yolumu. Sayýsýz kez sapmýþ olsam da tali yollara yine çýkmadým mý düzlüðe. Belki de umutvari çýrpýnýþlarýmdýr ekmeðine yað sürdüklerimi bu kadar bencil ve duyarsýz yapan. Huzursuz ruhlar deðil mi ahengi bozan ve onlar deðil mi seyrini çarpýtan umutlarýn. Tahammülsüzlükleri ile kývranmaktalar baðnaz yokluklularýnda var olduklarý yanýlgýsýna düþmüþlerken.

Ýzbelerde tüm gölgeler karanlýðýn neferleri. Titrek bir mum ýþýðý dahi rahatsýz ederken haz etmemekteler ne semadan ne ruhani olgulardan. Sadece birkaç kelime pelesenk olmuþ dillerine incitmenin verdiði haz ile. Makbul ise karanlýk neden güneþ her gün doðmakta.

Dolaylý ve yalancý aþklara meyletmiþler beþeri bir zafiyeti esirgemez iken.

Baþlar çoktan ayak olmuþ ve derken tüm ayaklar baþ. Selamý da kelamý da esirgemek þöyle dursun nasýl da yadýrgarlar yalýný ve gerçeði kýrýk tuðlalarla inþa ettiklerini sansalar da dünyalarýný her an yýkýlmaya meyilli. Bir tül inceliðinde oysa benim dünyam rüzgârýn savurduðu ama açýk vermediðim. Ardýnda istifli tüm duygular bilinmezliðin rehaveti nüksederken gün ve gece. Yine de olasý mý hicap etmek. Aynalar boy boy etrafýmda kesiþirken sayýsýz ben sayýsýz yanýmla: Her daim çocuk, her daim oyunbaz bazen neþeli ve inkâr etmezken aslýný.

Görmediðimi mi sanýrsýnýz o sitemlerin varlýðýný. Varlýðýndan haz etmeyen kim varsa ancak karalar ve karanlýða boðma telaþý güder kendi gölgelerinden dahi korkarken.

Vakýfým bedel ödeyenlerin hibe ettiklerini ruhlarýndan nasýl mustarip olup da bin bir çekince ile geri durduklarýna. Bu yüzden korkmuyorum hiç birinden.

Ne karamsar ne kötümser her ne kadar fazlasýyla iyimser olmasam da. Sadece kabullenmek kabul görmemiþliðime raðmen. Belki de duygularýný israf etmekten kaçmalarýdýr bunca nefrete ve sevgisizliðe iten. Ne tuhaf oysa. Keþke menfaat gütmediklerinin haricindekileri de sevmeye teþebbüs etseler. Nasýl nasýl mutlu olacaklar oysa. Þýmarýk egolar bitimsiz arzularý ile bunca külfet yüklemiþken mücbir sebeplerle hala inkârýndalar aþkýn ve itirafýnda tüm o yalanlarýn gerçek olduðu kanýsýnýn.