Fazlasýyla dolu belleðim. Daha doðrusu limitini aþtý boyunduruðunda olduðum onca mefhum ve yaþanmýþlýðýn nezdinde. Gelin görün ki ruhum hala aç. En az kalbim kadar. Ne varsa zihnimi meþgul eden bir o kadar örseliyor derinlerdeki hissiyatýmý. Zira sadece bakmýyorum fazlasýyla çalýþan algýlarým sayesinde anýnda belleðime yýðýyorum üstelik gerekli gereksiz ne varsa. Bunca detay da kayýt altýnda oldu mu günün sonunda yorgun düþüyor bedenim. Zaruri bir durum da söz konusu deðil öte yandan. Sadece bilgi kirliliði gereksiz noktalara asýlý kalmýþ ve de hiçbir anlam ihtiva etmeyip yüreðimi zedeleyen onca insan. Tanýmam da üstelik. Kof bir yalnýzlýk o kuru kalabalýðýn içinde sýkýþýp kalmýþ. Bariz ve net bir döküm de olmadý mý bunca yaþadýklarý kayýtsýzlýða ve gereksiz müdahaleye, soyut bir varsayýmla çakýlý kalýyorum durduk yerde.

Kanýksamýþ olmam gereken her ne ya da her kimin istem dýþý çaðrýþýmýysa yerimde sayýyorum. Yalnýz yaptýðým hatanýn da bir o kadar farkýndayým. O kadar çok iþim var ki yapmam gereken. Köþe baþýnda nöbet tutan hayallerim ki hala kopamadým ve ruhun derinliklerinde o garip týnýsýyla raks eden müphem hatýralar. Müphem olmasý hatýrlamamam anlamýna gelmemekte sadece kýrýntýlarý geçmiþin güne serpilmiþ. Ki muhteva ettiði kimlikler çoktan sýrra kadem basmýþ. Yalan da deðil hani; geçmiþimden koptuðum ama en azýndan aným kýymete bindi gördüklerimden sonra. Önümde uzanan yol ise ayrý âlem: Neler neler sýðdýrdým ve ne çok anlam yükledim olmasý muhtemel olan ne varsa beni beklediðine inandýðým. Yeri ve anlamý özel olan kim varsa zaten en derinde kazýlý. Yanýna týkýþtýrdýðým onca duygu eþlik ederken. Öncelikle iyi ve mutlu olmasýný istediðim kim varsa koparýp atamadýðým için onlara da ayrý yer var iç dünyamda her ne kadar farkýndalýklarýnýn ötesinde olsa da. Gerçi atý alan çoktan Üsküdar’ý geçti ama ben yine de yayan devam ediyorum bir sonraki istikametlere. Üsküdar’ý da ayrý severim zira en güzel anlarýma eþlik etmiþtir hele ki son zamanlarda yolumun kesiþtiði kim varsa.

Of, yine konuyu daðýttým. Bellek derken Üsküdar’a kadar uzandý yolum. Konudan konuya atlamam bazen iþlediðim konunun kapsama alanýna çýksa da seviyorum bu daðýnýklýðýmý. Bir tek düþünce bazýnda da deðil üstelik daðýnýklýðým. Neyin nerede olduðunu bilememek de bir uzantýsý. Ama yine de iyi kötü bulurum aradýðýmý. Daðýnýk ve savruk duygularýmý da kattýk mý gerçek anlamda yoruyorum kendimi. Bir tek kendimi de deðil üstelik. Her kim ise bana eþlik eden. Ama sevgimin daðýnýklýðý bir o kadar çoðaltýyor içimdekileri. Sanýrým sevecek birilerini sýðdýrmak gönlüme daha da katlýyor bendeki benleri. Ne zaman içim coþsa haricimdeki insanlara bu sefer yine dönüyorum kendime ve safça gülümsüyorum bir o kadar istem dýþý. Ne yani bunca asýk yüzlü insan var diye beþ karýþ gezmek zorunda mýyým. Gerçi az çekilmez deðilimdir ve bir o kadar zaman zaman depresif ve suratsýz ama eþliðinde tüm müspet duygularýn evrim geçiriyorum. Deðiþken mizacým sað olsun. Gülümserken bile nasýl da infilak ederim. Ya da öfke nöbetimin sonucunda sýmsýký sarýlýrým o kýzgýnlýk duyduðum þahsý muhterem kim ise. Burçlarýn etkisi var mý yok mu pek emin olmasam da sanýrým evet…

Bedensel ve ruhsal tüm göstergeler aslýnda yaþanmýþlýðýn bir uzantýsý hele ki bir de iþler yolunda gitmedi mi kimseler yaklaþmasýn yanýma.

Yeri gelmiþken teþekkür borçlu olduðum çok insan oldu son zamanlarda. En muteberleri ise bana ýþýk olup ayna tutanlar. Daha geçenlerde sýrf bu yüzden teþekkürlerimi sundum çok sevdiðim bir dostuma. Lakin iyisi ile kötüsü ile ne varsa gizli saklý bir bir deþifre oluyor bize ayna olanlarýn yardýmýyla.

Çözdüðümü sandýðým pek çok soru hala liste baþýndaymýþ da bunu da yeni yeni fark ettim. Ne var ki çözüm getirdiðimi sanmýþtým pek çok þeye. Hele ki þahsýma ait yaptýðým o derin içerik analizi yok mu. Þunu gördüm ki; beni bekleyen çok soru ve bir o kadar bilinmezlik var gizem dolu. Çözdüm, çözdüm, çözmedim iþim zor. Zira geleceðe uyarlanmýþ tüm kýstaslarým bu bilinmezliklerle ilintili. Ýþin kötüsü bir Allah’ýn kulu da yok haricimde konuyu aydýnlatacak. Ýþ bende bitiyor anlayacaðýnýz. Ýþim çok zor çok. Bir sürü teferruat ve yüklemsiz cümle. Yüklemleri yordamýyla yerleþtirmek bendenizin vazifesi. Durduk yerde çözüm getirmek mümkün olmasa da bayaðý uðraþtýracaða benziyor. Yerimde saymak gibi bir seçeneðim ise asla yok. Hele ki yürüdüðüm yolu geri gidip sil baþtan yapmak tam anlamýyla bir zaman ve efor kaybý.

Devrelerim yine allak bullak oldu. Ola ki sözümden döneyim tüm kazanýmlarým çöpe gidecek. Ýþin yoksa ayýkla pirincin taþýný. Kompleks bir yapým olduðu su götürmez bir gerçek ve bir o kadar karmaþýk ve gereksiz verilerle donanmýþ olduðum. Sanýrým analitik düþüncenin bir uzantýsý hissiyatýn her þeyi alt üst ettiði. Yoksa ne kolay olacaktý hayat. Þikâyetçi miyim? Hem de inanýlmaz. Piþman mýyým yaptýðým hatalardan dolayý? Önceleri evet, piþmandým ama gelin görün ki; son zamanlarda oldukça açýlým getirdim bilmediðim ve fark etmediðim yönlerime. Eþlik eden aynalarýn sayesinde bayaðý da yol aldým. Ama yine de çok iþ var payýma düþen. Zira hayallerime kavuþmak için düzgün ve doðru bir strateji izlemeliyim. Elim mahkûm.

Ne zormuþ yaþamak ya da boþ dünya gibi bir tabir kullanmaktan da imtina ediyorum kendimi. Zira ne kadar þanssýz olsam da þükretmem gereken bir o kadar olgu var. Bu tabii ki algýlardaki seçim gücüne baðlý. Her ne kadar seçimlerimi hep yanlýþ yapmýþ olsam da.

Yok, yok… Yaptýðým tüm seçimler ne de olsa kaderimin bir uzantýsýydý her ne kadar bunu baþýma vuranlar olsa da. Empatinin iþe yaramadýðý pek çok dönemeç benim yaþadýklarým bu yüzden iç dünyamýn anlaþýlmasý gibi bir gayretim olsa da buna yeni yeni vakýf oluyorum.

Suçlu diye bir tabir kullanmayý da reddediyorum. Zira ortada ne bir suç var ne de suçlu addedilecek biri veya birileri. Neticede taþýdýðým ne varsa hep ama hep hayatýn bana sunduklarý deðil mi… Kayýp diye de hiçbir tabiri taþýmayacaðým bu cümleme. Yoksa ne gibi kazanýmým olabilirdi ki kayýp sýfatýný kullansaydým. Ben böyle iyiyim gerçekten de. Gerçi dýþarýdan yansýyan tablo pek çok insana anlam ihtiva etmese de bana eðer ki bir anlam yüklemiþ o zaman benden mutlusu yok. Gerçi pek mutluluk tablosu yansýtamýyorum ama sonuçta bu benim problemim. Maske takýp dolaþmak gibi bir hatam madem yok olabildiðine yalýn ve net olmam zaten beni ben yapan ana öðe.

Hayatýn açýlýmý sonsuz boyutlu ve yer yer de müphem. Bu yüzden mümkün mertebe kendimizden emin olmalýyýz ve ne istediðimizi bilmek. Çözüm odaklý bir hayat her ne kadar her zaman için mümkün olmasa da. Maneviyatýn gücü yine devreye girdi gördüðünüz gibi. Ýçimizi olduðu gibi gören Ýlahi Kudret deðil mi her zaman yardýmýmýza koþan. Yoksa çoktan yitip gitmiþti her birimiz.

Kim bilir, belki de çoktan yitip gittim de bir o kadar kifayetsiz ve yetisiz kimliðimle boþunadýr mücadelem. Neden, neye istinaden ve ne sebeple hala koþturup duruyorum? Hiçe tekabül eden bir düzenek mi müdahil olduðum yoksa sancýlý bir doðum mu yeniden var olmayý beklediðim.

Daha demin gözlerim parlýyordu ve derken yine esareti alýp götürdü beni hüznün. Neden, neden hiçbir duygu süreklilik arz etmiyor, ah bilsem. Nerede hata yaptýðýmýn farkýna varsam hiç deðilse bir kez. Niyetim de meydanda en az varlýðým kadar bariz ve yalýn. Ne bir gölgeyim ne de bir numune. Netice itibariyle canhýraþ bir telaþla eþeliyorum topraðý. Üstelik çýplak ellerimle ve bir yandan medet umuyorum hayattan ve insanlardan. Ümitvar olmam gerekirken bir anda düþebiliyor da gardým. Ne de olsa iþgalindeyim duygularýmýn en az insanlarýn iþgalinde olduðum kadar ve tüm olgularýn haricimde nükseden. Ýniþli çýkýþlý bir düzenek olsa olsa anlýk bir mutluluk ve heyecan duyup duyumsayacaðým. Uzun soluklu olmasýný isterdim keza istiyorum da. Ama þu bir gerçek ki beklemeliyim. Gerçi neyi ya da kimi hangi amaçla beklediðimi bilmezken soruyorum da kendime: ‘’Yol yakýnken vazgeçsem mi,’’ diye. Neyden ya da kimden vazgeçmem gerektiði de ayrý bir soru iþareti. Olsa olsa kendimden vazgeçerim ve tüm hayallerimden. O zaman yaþamamýn bir anlamý da kalmaz ki. Yaratan’ýn haricinde sesimi duyan ve yardýma koþacak tek bir güç yok. Gün gibi aþikâr.

Sorular, alamadýðým yanýtlarý ve ne varsa önüme yýðýlmýþ. Aný anýna uymayan bir dünya ve bir ben. Sayýsýz ben iç içe geçmiþ ve her yeni gün keþfettiðim yeni kimlikler; gerek bana dair gerek haricimde kim varsa.

Müphem þýklar çoktan elenmiþ ve kof bir hüsran tecelli eden. Yine kýþ, yine gece ve yine karanlýk. Oysa daha dün nasýl da mutluydum. Acý eþiði bu olsa gerek her gün sýnanan varlýðým eþlik ederken ve tutarsýz tüm yanýlsamalar.

Ýmgeler anlamýný yitirdi belki tüm duyu organlarým iflas etti ama zihnimin devinimi had safhada: Yeni varsayýmlar ve yeni çöküþler ihtimal dâhilinde. Bu kadar duygusallýk baþa bela ya da baðýmlý olmak hayata herkes kadar belki daha da fazla yüksek tutmak beklenti eþiðini. Bir adým ve bir adým daha derken… Sona doðru.