Sevmek yeterli sanýrdým sadece sevmek: Olabildiðince ve alabildiðince. Hatta ve hatta tüm gerçekleri elinin tersiyle itip, olaný farklý görebilmek belki de deðiþime ayak uydurmak hatta ve hatta kabul görmeyen yetisizliklere raðmen.

Cesaret örneði imiþ sevgi ve bir o kadar tutarsýz bir döngüye dâhil eden.

Umarsýzca sevmek, yadsýmadan yadsýnma ihtimaline raðmen. Deðil ihtimale, bile bile ve göz göre göre.

Sanmak mý, bilmek mi?

Görmek mi, var saymak mý?

Yoksa itile itile kýyý köþede kalmak mý?

Zaruret bilirdim bu mefhumu hatta inanýrdým tek yanlý bir duygu selinin her þeye ve herkese yeteceðini.

Bildiðim ne varsa, bildiðimi sandýðým ve emin olduðum…

Emin olmama raðmen benden emin olmayan o aciz varlýklar ki görünen tablonun çok çok gerisinde.

Hayat yine bir hipotezimi teori gerçeði olarak sundu önüme: Zayýf addettiðim þu ruhum ya da görünenin çok ötesinde kuvvetle muhtemel tüm öngörülerim ve acziyet tanýmlanan saf yaným.

Ýyi miyim? Ya da ikiyüzlü?

Olan mýyým olmasý gereken mi?

Eðer ki koruyup kolladýklarýmý halen muhafaza ediyorsam bu da Rabbimin bir armaðaný týpký sahip olup da görmezden geldiðim diðer kapalý kutular gibi. En azýndan kapalý bir kutu olmadýðým gerçeði ile teselli buluyorum. Her ne kadar kutunun da kasamýn da kilidi ebediyen bende kalsa da.

Ne tuhaf bir duygu yanýlmak ve ötelenmek ve bir o kadar hüzün ile dolduran. Durduk yerde sevinç çýðlýklarý atmýyorsam vardýr bir nedeni. Durduk yerde gözyaþý döküyorsam bu da bir zayýflýk olarak nitelendirilmemeli. Ben gülmeye ya da baþkalarýnýn acýlarý ile beslenmeye programlý deðilim ki ve hiçbir zaman da böylesi bir ruh hali ile iþtigal etmedim.

Yetmedi hiçbir zaman ve görünen o ki benim ne gücüm yeter ne de hayal dolu beklentilerim bazý insanlarý deðiþtirmeye. Zira öylesine güzel þekillendirmiþler ki varlýklarýný varlýk diye bile nitelemek gelmiyor içimden. Onca zafiyet gömülü iken içlerinde yansýttýklarý ve duyumsattýklarý. Onca beþeri ihtiras ve dürtü ile arz ettikleri donaným ve bitmek bilmez talepleri ve doyumsuzluklarý. Ondan sonra da ahkâm kesen o bitimsiz ve korunaklý söylemleri.

Bitimsiz iþte hayal kýrýklýklarý ve görünen o ki bin yaþýma da gelsem ayný dürtü ve yoðunlukla yaþamaya devam edeceðim.

Fazla da bir beklentim yok ayrýca hatta artýk hiçbir beklentim kalmadý onca þeye ve onca yalana tanýklýk ettikten sonra.

Tanrým, ne kadar uyumsuzum þu düzeneðe dâhil olmamak adýna. Hep kaç adým gerisinde durdum dünyevi gerçeklerden. Varsa yoksa duygularýmýn sentezi beni daha da akýlsýz kýlan.

Duygu ve zekânýn iþ birliði ise afallatan bir ortaklýk. Zekâm bir yandan isyan ederken çelimsiz duygularým da için için haykýrmakta. Sefil bir yalnýzlýk ise hayatýn dökümü. Uyumsuz ve sýkýlgan bir ruh hali darmadaðýn eden.

Görünen o ki; hayatta karþýlýksýz onca duygunun sermayesi çoktan bahþedilmiþ bana ve faizi de fazlasýyla yorgunluk ve kýrgýnlýk.

Telaffuz etmekten imtina duyduðum tüm sanrýlarýma ve yanýlgýlarýma selam olsun…