Almira

 

Nice ayrılıklar yaşadım ağladım için, için

Terk edildiğimde oldu sızladı yıllarca yüreğim

Özledikçe, andıkça birini, başka biri girdi hayatıma


Uykusuz, soğuk, sağır ve dilsizdi garlar

Onu ara istasyonların ölü ışıklarında gördüm

Bakışları mahzun, yüzü solgun

Kompartımanın kapısından rüzgarla girdi içeri

Kavramların ötesinde gizemli duru güzelliğini

Kana, kana içtim efsunlu bir aşk iksiri gibi

Tren durdu.

Dışarıda yağmur durmadan yağıyordu

Venedik bunu umursamıyordu.

Ben onun gölgesinin ardı sıra

Gidiyorum peşinden gecenin bir yarısı

Markus Meydanında yağmurun altında

Döndü, beni buldu karşısında bakıştık

Benim bakışlarımda kıvılcımlar vardı

Onun dudaklarında zor bir gülücük, şaşkınlık

 

Romatizma sancıları altında uyuyordu Venedik

Islanmamıza gönlü razı gelmedi yağmurun

Gondollar, Napoliten şarkılarla gece bizimdi.

Kanal Grande’de  Chianti şarabını içtik şişeden

San Teodoro’da renkler içinde vitrinleri dolaştık

Venedik’te buluşan iki eski sevgiliydik sanki

El ele, kol kola Rialto Köprüsü’nde öpüştük hasretle

Bir ateşi yaktık içimizde bu gece,  

Hiçbir gece,

Söz verdik ayrılmayacaktık!

 

Yabancı bir kentte, yabancı yatakta kâbuslarla uyandım

Mutlak sessizliğin, ıssızlığın ortasında yanım boştu

Teninin kokusu var, gizemli güzel Almira yoktu

San Marko’nun güvercinleri, kalabalığında aradım

Deniz mavisinin yağmur sularına karıştığı kanala baktım

Kendi yüzümü göremedim ki Almira’yı sorayım

Kanal boyu pencerelerde boyalı koket yüzler vardı

Fısıldayan palmiyelerin dilinden anlamıyordum ki.

Köprüleri mesken tuttum, geçen gondollara baktım

Yıllardır tanış olduğum o bildik acıyla burkuldu içim

Ayrık otu gibiydim karnaval kalabalıklarında dolaştım

Hangi karnaval maskesi altında saklanıyordun Almira ?

Geceler oldu, sabahlar geldi sen dönmedin niçin?

Daha nice güzellikleri paylaşacaktık doğum gününde…

Yine bir ayrılık, bir terk edilişi daha çekemem artık

Bana acı verecek biri daha girmesin hayatıma Almira gibi

Yıl iki bin on iki, otuz yıl geçti ömürlerimizden

Sen şimdi altmışında, ben yetmiş de yol alıyorum

Mutsuz iki kırık kalp olarak yaşayacağız güzel Almira!

 

 

 

Dinmez ER / Çeşme / 

 

 

 

 

  

 

( Almira başlıklı yazı Dino tarafından 1.08.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.