Kýyametin habercisi adeta, kulaðýma çalýnan ne varsa. Rüþtümü çoktan ispat ettim oysa. Ne vardý ki bu denli kýrýlgan olmasaydým. Hanemde sessizlik hüküm sürmekte hem de hiç olmadýðý kadar. Yol yordam bilmem ki… Neye gücüm yetebilir ki bu saatten sonra. Hep de öyle olmadý mý?

Kýyýsýnda iken þu ömrün ne çok þeyden geçtim. Tam da kendimden geçecektim isyan etti gökyüzü. Kara bulutlar nasýl da kararttý þu gönlü. Þimdi diyecekler yine, boþ ver ne derlerse desinler. Zaten herkes bildiðini okuyor haricimde.

Kifayetsiz onca sancý. Yüksünmediðim bir benlik. Ve nihayetinde eleþtiri oklarýnýn hedefi…

Nasýl da hammýþým hem de nasýl. Nasýr tuttu yüreðim, derlerdi de sorardým saf saf; ne demek istiyorlar, diye.

Hala da öyleyim keza. Zaten hep bu yüzden kaybetmedim mi… neyin savaþýný verdimse elim boþ döndüm. Ne varsa gizli saklý avuçlarýmda akbabalar istila etti. Sefil dünyanýn bir garip yolcusuyum nihayetinde. Kendini VIP sananlarýn yanýnda kimim ki…

Uyuduðunu biliyorum, baba. Hem de sonsuza kadar sürecek sessizliðin. Ne farkým var ki senden. Tek farkým, iz bilmez yol bilmez aciz bedenim ve bir o kadar suskun.

Bak, nasýl da yerden yere vuruyorlar. Öyle ya, suçluyum. Ve neden, neden diye binlerce kez soruyorum. Sayýsýz kere, melül mahzun cevabýný da vermiyor kimse. Bak, þimdi nasýl da mutlu olacak o sinmiþ gölgeler. Evet, beni sindirmek isterlerken asýl sinen kendileri. Ve her nasýlsa hükmettiklerini sanýyorlar. Evet, sanýyorlar. Çünkü ben senin kýzýným. Bana bu güne kadar kim hükmedebildi ki onlar edecek. Her þeye muktedir tek bir güç var. Ve O da kýzgýn en az benim kadar. Çünkü insanlýðýn önüne bunca fýrsat ve imkân sermiþ olduðu halde hala doyamadýlar. Gýrtlaklarýna kadar günah içersindeler. Ama deðil görmek fark bile etmiyorlar. Varsa yoksa etraflarýnda kim var ve nasýl onu oyun dýþý býrakýrýz.

Çok soru var sana sormak istediðim. Söylesene; nedir yalan, baba? Ve neden insanlar bu denli yalan konuþma ihtiyacý hissediyor?

Söyle baba, sevmek suç mu? Kim çýkarsa karþýma onu sevgiye boðdum. Bak, þimdi bunu da yanlýþ anlarlar… Varsýn anlasýnlar: Sevmek, sevebilmek mademki bir armaðan neden kutunun dibine týkýyoruz bu duyguyu? Tabii, nefret, haset gibi duygular varken ve bunca rezillik hüküm sürerken kim neden sevsin ki…

Kadýn ya da erkek, kimse yolumun kesiþtiði atladým boynuna ömrüm boyunca. Çünkü sevginin, güven duygusunun anlamýný siz öðrettiniz bana.

Yolun yarýsýný çoktan geçtim. Yolun sonuna gelmiþ onca insan bile bu denli hýrs ve ihtiras peþindeyken benim isteklerim çok mu?

Olduðum gibi olmayý sen öðrettin bana. Sen de saklamazdýn hiçbir duygunu. Ama söz ben saklayacaðým. Saklamadým da ne oldu: Vur abalýya.

En ufak bir mutluluk bile batarken çoðu insana tek bir damla gözyaþým nasýl da coþturuyor sefil yürekleri. Hayýr, ben kimsenin mutsuzluðu ile mutlu olamazken anlamýyorum, dertleri ne.

Sorgulamayý da býraktým. Akýllandým artýk. Arayýþ mý dedin, duyamadým. Merak etme, baba; hala arýyorum doðruyu ve güzeli. Senin hala o küçük kýzýným. Aðladýðýnda dudaðýný büken ve yeri geldi mi kahkahalarý ile duvarlarý çýnlatan.

Benim bir kalbim var. Ve duygularým. Olduðum gibiyim yine. Hep de öyle olmadým mý. Biri aðlarken alkýþ tutamam ki. Hatýrlýyor musun, bunu da sen öðrettin bana. Ve içimde sakladýðým onca mefhumu da…

Kimseyi deðiþtirmek gibi bir niyetim yokken ben neden onlara benzemek zorunda olmalýyým ki? Çýkar peþinde koþan ve sürekli etrafýndakinin açýðýný arayan. Sonuçta herkes kendinden mükellef deðil mi. Onca yýkým, onca kýyým neden?

Ya zihinlerdeki yerleþik yargýlara ne demeli? Zihniyetler inanýlmaz karanlýk ve düþmanca düþüncelerin istilasý altýnda. Kim neyi paylaþamýyor, o da ayrý bir soru cevabýný bulma imkâný bulamadýðým.

Yine de itiraf etmem gerekirse, çoðundan daha mutluyum kendi küçük dünyamda. Çok büyük bir dünyamýn olmasý da gerekmiyor diðer yandan. Ben ve sevdiðim kim varsa; yakýnýmda ya da uzaðýmda…

Ben ve bitmek bilmez hayallerim…

Ve tüm yarýþým kendimle, senin öðrettiðin gibi. Ne hedef alýrým insanlarý ne de benzemeye çalýþýrým onlara. Hani hep derdin ya bana; içinde ne varsa onu koru, diye. Zaten sorun da tam burada: Korunaklý dünyam ve engin düþlerim bazý zihniyetleri rahatsýz ediyor. Oysa ben kimseye rahatsýzlýk vermek istemiyorum ki. Býrakýn da yürüyeyim kendi yolumda hatta koþayým da. O kadar çok vakit kaybettim ki…

Ve her gece þükrediyorum Rabbime; kendime yetebildiðim ve sevdiðim için. Megaloman deðilim ama öncelikle sevip, korumalýyým kendimi. Ben kendime gerekli ehemmiyeti vermezsem nasýl bakarým aynaya.

Anlayacaðýn, bildiðin gibiyim, hala o küçük kýz çocuðu ve büyümeye de niyeti olmayan. Büyüyüp de ne olacak ki… Yeteri kadar özünü kaybetmiþ insan var zaten.

Yoluma asla kaybetmedim ve kaybetmeye de niyetim yok. Ne de olsa senin kýzýným hala.

Rahat uyu, baba.