BEN
Cennet bahçesinin suya düşen aksi dünya/da
Aklım düğümlenmiş ,zorlanmakta
Gökler denizler dönmüş gece siyahına
İğne deliği kadar bile ışık sızmamakta yürek salonlarına
Kamburu büyük yalnızlığımın,bıçak sırtında adımlarken
Riyakar bakamıyorum gülüşümün hüznü ağlamakta
Vazgeçiyorum ,sabrımın tepesinden düşüyorum
Düştükçe çirkinleşiyorum ,kopuyor parça parça merhamet
Kader denilen sarayların yaldızları çoktan dökülmüş
Zindanlarından kanat açmış uçmakta kıyamet
Ademden Havvadan bu yana süren zürriyetimin
Hesaplarından ödenecek bedellerinden divaneyim şaşkın
Bekleyin az biraz
Kirli ellerinizle çekiştirmeyin hokkamın rahminden şiirleri
Bağıra bağıra doğururum ben bebe hecelerimi
Umudumu kaybetmedim ki henüz can vereyim
Bulaştırmayın zift hırslarınızı yeterki bedenime
Ben
Yıkayacağım yakasına yapıştığım yarınları
Yürek teknemde
Çitileyeceğim umudun elini eteğini akıl suyumda
Üreyecek çocuklarda yeniden merhamet
Şiirlerin doğum vakitlerinde kurtulur belki
Paslı tenekelere çivilenmiş umut ile güneş
yeşim demirelli
