Online Üye
Online Ziyaretçi
VAZGEÇMİŞ
Yorgunum
Ve bitkin bir sessizlik
Bir ağrı ara sıra sızlatan
O da çok önceden kalan
Renkleri karıştıran göz irisim
Gözlüksüz yaman bir isyanda
Gözlerim torbalanmış
Alnımda birikmiş anı çizgileri
Ellerim belli takati bırakmış geçen baharda
Olsun varsın demekte tebessümlerim
Yazacak kadar mecal var parmaklarda
Ruhum akıyor cilveli satırlara hala
Sevdamda
Öfkelerim hırslarımda
Ardımda kalmış
Deli akan kanım/da damarlarımda
Sen diye başlayan her şiiri
Üstüne alan adamlarda
Aşkı kırmızıya bulayan arzularda
Ne varsa ömür bavulunda
Her bişey ardımda çok uzaklarda
Çok eski baharlarda
Sevişirdim severdim korkusuz
Sek içerdim rakıyı gecelerde
Seni sek koyduğum gibi düşlerime
Sulandırmadan kadınca
Devrimler yapardım bedeninde
Ben isyan ederdim dönen dünyaya
Dünya misali yuvarlanan dolaplara
Öfkem kusardı yangınları haksızlıklara
Bir o kadar da ben gülerdim içten
Misket oynarken çocuklarla
Her kahkaha sağır ederdi
Kıskanırdı bülbüller güllerini şiirlerden
Şİmdi
Yorgunum
Çokçada vazgeçmiş ses vermekten
yeşim demirelli