Merhaba, kocaman bir merhaba sana…

Sen, o, siz, her kim isen…

Belki de sesi çýkmayan ve o hiç büyümemiþ çocuk seslendiðim yoksa yitirdiðim hayaller mi yakardýðým ama en azýndan içimden geçenleri bilen biri var. O biri ki beni ömrüm boyunca koruyup kollamýþ ve her ne kadar göremesem de duyamasam da hep duyumsayýp ta içimde hissettiðim.

Bir tek ben de deðilim oysa bu yakýnlýðý hisseden. Kimler kimler O’nun yardýmýyla sayýsýz kere doðrulmuþ düþtüðü yerden. Kimler kimler insan olmanýn yarattýðý o azim ve bir o kadar yaþadýðý kifayetsizlikle yeniden can bulmuþ ve yeni doðan güne uyanmýþ.

Neyim ki ben ya da kimim ki? Ama biliyorum her daim O beni duyup, görüp, kollamakta.

Kim bilir kaç milyon kez tökezleyip görünmez engellere boylu boyunca yere serildim. Ve kim bilir kaç milyon kez yeniden doðdum kül diye addedilen benliðimden.

Nasýl da cýlýz çýkar þu sesim kapana kýsýldýðýmda.

Nasýl da güçsüz ve yetersiz hissederim ve hissedilirim uyumsuzluðumla.

Nasýl da görmezden gelinirim.

Ne çok þey kaybettim ve bir o kadar da kazanýmým oldu.

Zengin miyim ya da fakir? Ne fark eder ki milyonlarým olsa eðer ki içimde umut taþýmasam?

Güzel miyim ya da çirkin? Ben benim iþte ara sýra dünyanýn en çirkini ya da evrende yaþayan en güzel varlýk. Neyi nasýl istersem öyle algýlarým her ne kadar ara ara yetersiz hissetsem de kendimi çoðu açýdan.

Yeterli ya da kifayetsiz… Kime göre nasýlým? Nasýlsam nasýlým, her ne kadar umursasam da dýþ sesleri, içimdeki beni en iyi ben bilirim. O ben ki; sayýsýz imkânsýzlýktan muzdarip…

O ben ki; suskun düþlerinde yeri geldi mi avazý çýktýðý kadar baðýran.

Ben, sen ve o… Ya biz denen ne olabilir ki? Gerçek manada biz olmak; belki de bir ütopya. Ne bizler görüyorum sadece ve sadece üçüncü tekil þahýstan ibaret.

Ne yüklemim ne tümleç. Olsa olsa gizli özneyim kendini her daim gizleyen.

Hiç mi görünmemekteyim acaba ya da bir o kadar meydanda ve göze mi batmaktayým?

Evet, itiraf ediyorum iþte: Göze batmak, hep gelmiþtir baþýma. Neresi olursa olsun bir þekilde yakarlar canýmý ta çocukluðumdan beri üstelik.

Geliþtirdiðim sayýsýz savunma mekanizmasý da cabasý. Ne var ki gücüm olmadý fazla kendimi korumak adýna. Ne yalan söylerim ne incitirim incitilmek pahasýna da olsa.

Ýsyaným lal oldu artýk dilimde. Ne olumsuz bir duygu var yaþadýðým ne inkâr ne de öfke. Ne yazýk ki zaman zaman içine girdiðim o kabuk dýþýnda yoktur kimseye zararým. Ama her nedense ahtapot kollarýyla gelir bulurlar beni o en derin ve en girift ve hatta en korunaklý düzeneðimde.

Desturum hep sevgi oldu. Eh, ne de olsa koca bir aptalým. Ama yine de sevmeye ve sevilmeye deðer bir dünya ve bir o kadar insan olduðuna dair inancým sarsýlsa da hala sürüp gitmekte.

Ya, diðer deðerler? Hangi birini irdeleyebilirim ki sonuna kadar? Beþeri ihtiraslar, kabuk baðlamýþ ama asla kapanmayan yaralar ve süre gelen sayýsýz kompleks ve bir o kadar da mefhum.

Yargýlar, hükümler ve sayýsýz seçenek ile kuþatýlmýþ bir sorgu âlemi.

Hep de bu oldu yöneldiðim yol. Ne zaman ki gücüm yetmese illa ki sorgularým hayatý. Zor ama imkânsýz deðil. Suskun bir benlik ama için için kaynayan.

Her birimizin kim bilir neler saklýdýr zihninin derinliklerinde. Hayýr, bilinçaltýndan bahsetmiyorum zira bilip, itiraf edemediðimiz ne çok dogma var iteklediðimiz her ne kadar bilicinde olup görmezden gelsek de.

Bilinçaltýnda yatanlar ise akla zarar. Freud kalksa mezarýndan gerisin gerisin kaçardý geldiði yere.

Evrim geçirmiþ bir dünya bulunduðumuz nokta. Yitip gitmiþ nice insan, nice deðer. Kimin deðeri kime göre önem arz eder bu da ayrý bir soru iþareti. Ya da kimin doðrusu kime göre yanlýþ. Kimin söylediði hangi yalan doðru bir þeyler barýndýrabilmekte mi acaba?

Ne suç ya da kim suçlu? Bunun hesabýný soracak tek merci o ilahi güç.

Ben ya da sen ya de her kim isen… Ne fark eder? Sonuçta hepimiz birbirimize öylesine benzemekteyiz ki… Fiziki görünüm, duygu ve düþünceler ne kadar farklý olsa da sonuç itibariyle hepimizin bir kalbi, vicdaný ve nefsi var. Ve tabii ki iradesi. Tek deðiþken nitelik ve nicelik acýsýndan önem arz eden iki farklý unsur.

Evet, nitelik ve nicelik bakýmýndan farklýlýk arz eden bir insan kitlesi.

O’nun ýþýðýný gören ya da görmeyen nicesi…

Belki de aynadaki içsel yansýmasýný görmezden gelen sayýsýz varlýk.

Benliðini reddeden ve farkýndalýk düzeyini yitirmiþ bir çoðunluk…

Sadece ve sadece bir gizli özneden ibaret ben: Çoðumuz gibi ya da çoðumuzun fark etmediði gibi. Ne fark eder ki etken ya da edilgen olsak. Nihayetinde tek etken ve nihai güç O; sadece ve sadece O…