Sebepli sebepsiz, zamanlý zamansýz, yerli yersiz ben bile bilmezken yaþadýðým hayal kýrýklýklarý… Üstelik somut bir gösterge de olmaksýzýn.

Ýncir çekirdeðini doldurmaz üstelik çoðuna göre ama ben benden sorumluyum herkes nasýl kendinden sorumluysa.

Ne zaman bir þeyler yolunda gitse, illa ki tersine dönecek gidiþat. Neden, nasýl, kim önemli mi…

Ansýzýn bastýran ahmakýslatan gibi, hayýr ahmak da deðilim ki. Zaten baþýma ne geldiyse hep güneþi görmek isteðimdir tek sorumlusu. Mevsimler bile þaþýrmýþken kim oluyorum da olumsuz gidiþata dur diyeceðim. Ve tek çözüm: Baþýmý kuma gömmek. Tam bir devekuþuyum iþin aslý ya da ara ara Polynna modunda gezinip durmadým mý ömür boyu. Al baþýna bela: Ne görmezden gelmekte çözüm ne de siyahý beyaza boyamakta. Aslýnda tek çözüm; gerçekleri olduðu gibi kabullenmek. Bu da oldukça can sýkýcý. Hoþ geldin gerçek dünyaya. Zaten gerçek, gerçek olalý hep tek düze hayat. Ara sýra pembe bulutlar uçuþabilmekte ve al sana; mantýk ve duygularýn bitmek bilmez savaþý.

Saðduyu ve mantýk… Karmaþa ve beklenti… Gerçekler ve istekler…

Ya insanlar… Var mý hala bir umut? Çeliþkili bir konuya daha hoþ geldiniz.

Bazen sorarým kendime: Hayvanlar gerçekten de bunca sevgiyi hak ediyor mu, diye. Kesinlikle doðru bir tutum. En azýndan ne ihanet ediyor hayvanlar ne yan çiziyor ne de yalanlar sýralýyorlar ardý sýra.

Ama yine de elbet vardýr kýyýda köþede kalmýþ üç beþ hayalperest. Yok mu yoksa ya da ben mi rast gelmedim?

Býrakýnýz düþ gücünü en azýndan idealist bir kesim de mevcut az olsa da aramýzda. Hayýr, hýrs anlamýnda demedim, kendi doðrusunu benimsemiþ, kanýksamýþ insanlardan bahsediyorum: Kýrýcý olmadan, engel koymadan ve canla baþla mücadele verenler…

Ýnanýlmaz bir mozaik ve içinde her çeþit profil barýnan…

Ve alt kümeler, ortak bir gaye için bir arada bulunan.

Yanlýþlar gerçek hayatta doðrularý götürmese de az iz býrakmýyor hani: Söylenen yalanlar; ardý arkasý kesilmeyen Ve zincire eklenen sayýsýz halka… Ara sýra kopabilmekte de bu zincir hem de en zayýf halkadan. Halka dedim de, þu korku filmi geldi aklýma. Az düþlerime girmemiþtir. Gerçek hayatta da böylesi kâbuslar görmek oldukça mümkün. Öyle ki; bazen bitmesini istediðiniz bir kâbus gibi zaman zaman yaþananlar. Tam tersi de olasý; bitmesini istemediðiniz bir rüya sürüp gidebiliyor yaþanan hoþluklar neticesi…

Bir yanda yarýsý dolu bir bardak ve susuzluðunuzu giderdiðiniz ve diðer yanda yarýsý boþ bir bardak asla susuzluðunuzu gidermenizin mümkün olmadýðý. Ve sýrada bekleyenler:  Kime ne yetebilir ki hayat denen bu düzenekte…

Netice itibariyle; ardý arkasý kesilmeyen istekler, bitmek bilmez hýrslar ve egosantrik nice insan.

Ve madalyonun diðer yüzü: Ýçinizi ýsýtan sýcacýk kalpler baþýnýzýn üstünde parlayan güneþ gibi.

Tam bir kaos ve eklentiler sürüp gitmekte beklentilerin eþliðinde. Yeri geldi mi de suçu kadere atýyoruz diðer yandan. Ve koyuyoruz son noktayý: Kahpe kader…

Ýstediðiniz kadar içsel bir yolculuða çýkýn hatta sayýsýz çözüm üretin sayýsýz sorunun cevabý olarak. Ama bir gerçek var ki; her yeni gün ve her yeni an sayýsýz problem ile arz-ý endam etmekte. Ne sihirli bir deðnek mevcut elimizde ne de mucizevî bir tutum geliþtirebiliriz, tabii ki mücadeleyi býrakmadan ve dualarýmýzýn eþliðinde…

Umutlarý yitirmeden yürüyebildiðiniz kadar yürüyün bu uzun ve deðiþken yolda farklý insanlarýn eþliðinde ama önce içinizdeki o deðeri koruyun.

Býrakýn ani bastýran çaðnaklarda ýslanýn hatta savrulun da savrulabildiðiniz kadar. Siz kendinizi bildikten sonra hiçbir þey ya da hiç kimse yýldýrmamalý sizi.

Sadece siz ve size eþlik eden güzellikleri dâhil edin hayatýnýza, ne varsa sizi mutlu eden. Tabii ki mantýðýn da sesini duymazdan gelmeyin asla ama paralel seyretmeli duygular mantýðýn yanýnda. Yoksa çýkar mý tadý hayatýn…