Sessiz kalmak, daha doðrusu ani tepki vermemek ve genelde suskunluðunu korumak, oldu hep bana öðretilen. Öðrenmekten ziyade; gözlemlediðim ve yaþadýðým bir hayat deneyimi oldu diyelim.

Özellikle eðitim ve öðretim sürecimde, yaþadýðým disiplin oldukça aðýr basmýþtý: Bir taraftan okuduðum okullarda kanýksamak durumunda kaldýklarým, diðer yandan buna ek olarak, aile yaþantým; hayatýma yön verirken oldukça etkili oldu.

Ýmajým ve doðrularým, takdir toplamaktan ziyade, ön gördüklerim doðrultusunda biçimlendi. Þüphesiz, genel kabul görmüþ pek çok kural þimdilerde çoktan zaman aþýmýna uðrayýp, kayýplara karýþtý. Ýki arada bir derede kalmak bu olsa gerek…

Kamufle ettiðim hiçbir yönümün olmamasý itibariyle, kartlarýmý her daim açýk oynadým. Büyük hata… Hele ki, ilk gençlik yýllarýmda, bunun cezasýný aðýr ödedim. Özellikle, iþ hayatýnda, yapýlmamasý gerekeni yapmýþ bulundum.

Güven duygusu bende yanlýþ þekillendi. Genele mal ettiðim bu duygunun bana geri dönümü ne yazýk ki hayal kýrýklýðý oldu. A’dan Z’ye kime güvendimse, aldýðým yaralar hala kabuk baðlamamýþtýr. Fakat bana öðretilen buydu ve ben her daim dersini çalýþan iyi bir öðrenci olmuþumdur.

Bir saatten sonra deðiþmek, oldukça zor ve kabul edilir deðil; zaten beceremedim de deðiþmeyi. Bu, bir itiraf mý: Hayýr asla. Deðiþmek istemedim ki hiçbir zaman. Üstelik insanlarýn nasýl deðiþtiðini de anlamýþ deðilim. Belki de zaman içinde edindiðim izlenimler, olumsuzluklar törpüledi beni. Ve umudumu az çok kaybetsem de asla yüzde yüz deðiþmedim. Kendime olan saygýmý kaybetmemek adýna, büyük ihtimalle.

Ýrdelemek, sorgulamak çoðumuzun doðasýnda var; her ne kadar bunu göz ardý eden sayýsýz insan olsa da. Fakat somut gösterge bulmak oldukça zor. Öte yandan, insan sarrafý olmak da ayrý bir beceri. Lakin, kamuflaj tekniðini iyi sergileyen insanlarýn olmasý büyük bir handikap. Velhasýl, sonuç müphem.

Aslýnda tek gerçek; insanýn kendini koruma içgüdüsü. Bunun adýna da yapmadýðý iþ, baþvurmadýðý yöntem yok. Üstünlük kurma güdüsü öylesine baskýn ki, yýkýp geçiyor ortalýðý çoðu zaman. Ve tabii ki, güdümündeki sayýsýz takipçiyi de unutmamalý.

Ve nereye kadar sorgulamayý sürdürüp hüküm vereceðiz ki… Zira biz her ne kadar müdahale etmeye kalksak da gidiþata, her þey olacaðýna varýyor. Ama diðer yandan da seyirci kalmak, duyarsýz davranmak çoðumuzun doðasýna aykýrý. Ne olursa olsun; dengeyi tutturup, hakkýmýzý korumak ve çaba göstermek zorundayýz. Niyet, inanç, maneviyat ve azim ise hep destekçimiz. Kýsaca, hepimiz kendi hikâyemizin kahramanýyýz, yazdýðýmýzý sandýðýmýz senaryo ise çoktan þekillenmiþ ve sunumda. Bize düþen, doðrularýmýz ve öngörülerimiz ile hayatý daha da yaþanýlýr kýlýp, görevimizi ifa etmek tabii ki hayallerimiz doðrultusunda ve de mutluluk ve sevginin eþliðinde.