Bir kez daha dünyaya gelme þansým olsaydý, hayattaki en duyarsýz, en katý kalpli ve en acýmasýz insaný olmayý yeðlerdim.

Yýllar evvel, çok sevdiðim bir büyüðüm bana aynen þöyle demiþti: ‘’ Akýl ve hassasiyet asla bir arada barýnamaz.’’ Yaþadýklarý, tecrübeleri, bizzat baþýndan geçen yaþanmýþlýklar söyletmiþti bunlarý ona. Açýkçasý, pek ihtimal vermemiþtim bunlarýn doðru olduðuna dair, zira henüz baþýndaydým hayatýn.

Ýnsanlar, sahip olduklarý meziyetler açýsýndan, o kadar farklý ki birbirinden. Hiç kimse bir diðerine benzerlik teþkil etmiyor: Kimi saðduyu sahibi, kimi gerçekçi, kimi vurdumduymaz ve sürüp gidiyor bu liste.

Duygusallýk, baþa bela adeta; bir de nezaketi, sevgiyi eklediniz mi; üzülmemek, yýpranmamak ne mümkün… Baþkalarýný kýrmamak, üzmemek adýna; siz kýrýlmýþsýnýz, hakkýnýz yenmiþ, maðduriyet yaþamýþsýnýz, kimin umurunda. Bir de doðrucu davutsanýz, sizden kötüsü yok, heyhat…

Bu arada, minareyi çalan kýlýfýný öyle güzel hazýrlýyor ki: Hazýr cevap, içten pazarlýklý tutumlarla baþa çýkmak imkânsýzýn da ötesinde. Haksýzlýk diz boyu, piþkinlik, anlamazdan gelme de cabasý. Fazla söze ne hacet.

Çoðumuz hayatta bir arayýþ içindeyiz: Kimi, basit seçimlerle, fazla sorgulamýyor hayatý; kimi ideallerinin peþinde heba oluyor; kimi sýrtýný dayamýþ birilerine, ondan iyisi yok; kimi de yok olup gidiyor, adeta buharlaþýyor…

Aslýnda fazla ciddiyete almayacaksýn, bu dipsiz dünyayý: Mükemmel, iyi, samimi, dürüst olmak adýna her þeyi irdelemek, adeta iðneyle kuyu kazmak. Sonuç: Hayal kýrýklýðý, hatta zaman kaybý.

Bencillik doðamýzda mevcut; gruplaþma, iki yüzlülük çok yaygýn ve tabii ki ön yargýlar: Kiþi karþýsýndakini kendi gibi bilirmiþ: Samimiyet, dostluk, sevgi ise nedense yanlýþ anlaþýlýyor. Bazý ön yargýlarla, ithamlara maruz kalmak çok olasý. Cinsiyet, makam, yaþ asla önem arz etmiyor. Nedense toplumda yerleþmiþ kalýp yargýlarla, hemen bir genellemede bulunuyorlar: Tam bir hayal kýrýklýðý, ama kimin umurunda…

Bu arada ortak menfaatler de öyle yaygýn ki. Birlikte hareket eden sayýsýz insan: Sonuç ise: Özele saygýsýzlýk, kiþilik haklarýný ihlal ve yýldýrma politikalarý.

Ýsimler, ortamlar farklý ama ne yazýk ki tutumlar ayný.

Her þeyin yanlýþ anlaþýldýðý, gerçeklerin çarpýtýldýðý, menfaatlerin öne geçtiði ve insanlar arasýnda bariz uçurumlarýn olduðu garip bir dünya, günümüzün þartlarý. Haksýzlýklar had safhada, yaptýrýmlar aðýr, bireysel kazanýmlar söz konusu. Kiþilik itibariyle ya da yaptýklarýnýz açýsýndan ne kadar iyi, hatta mükemmele yakýn olsanýz da, kalýp yargýlarý deðiþtiremiyorsunuz.

Öyle ki, duygularýnýz köreliyor sonuç olarak: Býrakýn sevgiyi, zamanla nefret bile etmiyorsunuz ki bu da en kötüsü: Düþünsenize o kadar sýdkýnýz sýyrýlmýþ ki içinizde duygudan eser kalmamýþ.

Bir de rol yapan, yüzlerinde sayýsýz maskeyle dolaþanlar yok mu: Hayraným onlara, deðme tiyatroculara taþ çýkarýrlar, ortama, kiþiye uygun öyle güzel oynuyorlar ki…

Düzgün insan, hayýrlý evlat, iyi vatandaþ olmak adýna ömrüm heba oldu. Hayatý irdelemek, insanlarý rencide etmemek adýna bayaðý bir yoruldum. Ýçimdeki sevgiyi tükettim sonuç olarak. Belki de susmak en iyisi. Aslýnda bir erdemmiþ susmak. En azýndan yanlýþ anlaþýlmazsýnýz. Zaten diyecek bir þeyim de kalmadý artýk, fayda etmedi zaten ne dedimse, ne yaptýmsa, bin kere yanlýþ telaffuz edildim, þimdi susma hakkýmý kullanýyorum.

Sevmekten ve insanlýktan istifamý verdim, an itibariyle. Bilginize.

Gereðinin yapýlmasýný arz ederim.

Saygýlarýmla.