Var olmak ve hayata tutunmak için o kadar çok sebep var ki: Öncelikle kendimize ve sevdiklerimize karþý yükümlüyüz tabii ki Yaradan’ a karþý da sorumluluklarýmýz var…

Sonuçta her canlýnýn mevcudiyet sebebi yadsýnamaz bir gerçek. Yaþamýn gerektirdikleri bize düþüyor, bunun da iki ucu var: Doðruyu bulup çýtayý yükseltmek ve diðeri de olduðundan, hissettiðinden çok çok farklý olup baþka bir boyutta yansýtmak benliðini… Dolayýsýyla samimiyetten ve gerçek anlamda kendinden uzaklaþýp umarsýz ve sahte bir kimlikle sürdürmek varlýðýný. Olduðu gibi görünemeyen ya da göründüðü gibi olamayan sayýsýz emsaller var çevremizde. Onlarýn varlýðý en az yokluklarý kadar ýstýrap verici. Bu oldukça sert bir tanýmlama ama ne yazýk ki doðru. Kimi nefretle yoðrulmuþtur kimi de kýskançlýkla… Bazen bir tek sözle ya da beden diliyle yoktan var edebilirsiniz pek çok þeyi bazense temelden yýkmakla eþ deðerdir tutumunuz. Eleþtiri iyiye giden yolda motive eder sizi ama kayýtsýz, duyarsýz ya da haset insanlar da ellerinden geleni yapar iyiyi yýkmak, baþarýyý göz ardý edip ihtiraslarýnýn oyuncaðý olmak adýna.

Sevgi tamamen evrensel bir dil, herkesi içine alacak kadar yoðun bir duygu. Sevdiklerimiz yakýnýmýzda olabilir ama çok uzaklardaki bir insaný, hatta cansýz bir varlýðý da sevebilirsiniz. Sevginizi göstermek için yapacaðýnýz ufak bir jest sizi asla küçük düþürmez üstüne üstük öylesine yüceltir ki. Býrakýn sadece sevin ve bunu bir þekilde gösterin.

Egolarýnýn esiri pek çok insan. Kendi yetersizlikleri baþkalarýný karalamakla eþ deðerli adeta. Karalamasalar bile takdir etmeyi, iyiyi beðenip dile getirmeyi çok görüyorlar. Oysa dinimiz hoþgörü ile örülmüþ, doðrunun ve hakkaniyetlinin yanýnda olan ulvi bir mecra.

Nefret ve haset ruhlarý çürüten, yaþarken ölü hissettiren anlamsýz ve yýkýcý meziyetler. Hele ki ihtiraslarýnýn kurbaný olanlar yok mu? Dünyevi zevkler ve iflah olmaz nefisleriyle sürdürürler varlýklarýný. Sahip olduklarý konum, mevki ve maddi gücü adeta bir paye gibi görürler, bu onlar için toplumda sýnýf atlama ya da her þeye anýnda sahip olma ile eþ deðerdir ama sadece bu fani hayatta. Mevlana’ nýn dediði gibi hýrs insaný sadece kör ve ahmak eder. Yine O ‘ nun deyiþiyle önemli olan kusuru örtmektir ve kusursuz olmanýn tek yoludur. Nice ilim sahipleri vardýr ki bilgi hafýzýdýr, bilgi sevgilisi deðil.

Manevi deðerleri yüksek olan, gerçek aþký arayan ve o yolda ilerleyen her insan sadece kendini yüceltmekle kalmayýp etrafýna ve topluma da yarar saðlamaktadýr. Yine Mevlana’ nýn dediði gibi : ‘’Aþk öyle engin bir denizdir ki, ne baþlangýcý ne de sonu vardýr.’’ Hissedilen Aþk Allah için olup sadece O’ na ulaþtýrmalýdýr.

Gerçek anlamda hayatý irdelediðimizde doðru yolu bulmak hiç de zor olmayacaktýr.